Οπότε σκάει μύτη αυτό το στόρι με τον Δρομέα του Βαρώτσου, που του έκαναν πρόταση να αποσταλεί στα Σκόπια, για να έρθει εδώ ένα άγαλμα δικό τους, αλλά όχι ακριβώς, διαψεύστηκε, όχι εντελώς, τα πήρε ο γλύπτης, έπεσε καυγάς, ανταλλάχθηκαν κουβέντες, δεν πήγε πουθενά ο Δρομέας, στη θέση του έμεινε μπαστακωμένος, εκεί μπροστά στο Χίλτον, να κοιτάει προς τα πέρα, προς την..
Ακρόπολη. Άλλη μια υπόθεση φαιδράς πορτοκαλέας, στη χώρα της... καλά το μαντέψατε.
Κι όλα τα ανωτέρω θα ήταν μια ακόμη μπουρδούκλα αλά Γκρεκ, αν δεν έσκαγε μύτη χτες το πρωί η ΠΟΕΔΗΝ για να καταθέσει ανθοδέσμη στον Δρομέα. Επειδή ξεπουλιούνται όλα, η πατρίδα, η τιμή μας, η υπόληψή μας, το μέλλον μας και τα αγάλματα μας γαμώ το μυστρί μου, γαμώ. Ντροπή καμιά!
Όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε o ρεπόρτερ Ξανθάκης ν' αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Οπλίστηκα με το δημοσιογραφικό μου μαγνητόφωνο κι έσπευσα να συνομιλήσω με τον Δρομέα για λογαριασμό του Newpost.
Η συζήτηση μας, ακολουθεί:
Ξανθάκης: Γεια σας, καλημέρα.
Δρομέας: Κακή, ψυχρή κι ανάποδη!
Ξανθάκης: Πω, πω, τα νεύρα σας έχετε...
Δρομέας: Είναι να μην τα έχω; Δεν μου φτάνει το καυσαέριο, δεν μου φτάνει η μπουρούχα όλη μέρα, η ΠΟΕΔΗΝ μου έλειπε.
Ξανθάκης: Δεν είστε φίλος;
Δρομέας: Κοίτα, εγώ είμαι υπερκομματικός και διαπαραταξιακός, αλλά η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα.
Ξανθάκης: Για ποιο λόγο;
Δρομέας: Εσύ δεν θα τρόμαζες, άμα έβλεπες να σε πλησιάζουν ένα μάτσο καραφλοί τύποι με μπυροκοιλιές;
Ξανθάκης: Ε, δεν θα χαιρόμουν κιόλας.
Δρομέας: Ήρθανε να με πάρουνε σκέφτηκα, ήρθανε να με ξηλώσουνε.
Ξανθάκης: Εντολή Ζορμπά κι έτσι;
Δρομέας: Τρόμαξα σου λέω. Γιατί έχω ζήσει εγώ μετανάστευση, έχω ζήσει προσφυγιά.
Ξανθάκης: Όπως Πατούλης;
Δρομέας: Όπως ο Γιώργαρος! Πετράλωνα-Πεύκη αυτός, Ομόνοια-Χίλτον εγώ.
Ξανθάκης: Οικονομικός μετανάστης, ταλαιπωρία φουλ.
Δρομέας: Σαν το γαζί με ξηλώσανε ρε φίλε. Και τι τους έβλαψα; Επειδή θέλανε να κάνουνε έργα στην Ομόνοια. Και την κάνανε σαν τον κώλο της μαϊμούς!
Ξανθάκης: Εσείς δεν θέλατε να φύγετε;
Δρομέας: Γιατί να φύγω, πού να πάω; Καλά πέρναγα, καλή παρέα είχα, με κερνάγανε κιόλας κάνα γεμιστό, ανοιχτοχέρηδες άνθρωποι, ααααχ ωραία χρόνια.
Ξανθάκης: Ήταν και το αστυνομικό τμήμα κοντά. Είχατε ασφάλεια.
Δρομέας: Το κεφαλάκι μου ήσυχο είχα. Αστυνομικό τμήμα Ομονοίας κύριε δημοσιογράφε. Πέντε μπαίνουνε τρεις, βγαίνουνε!
Ξανθάκης: Πάντως κι εδώ δεν φοβάστε. Χίλτον, κυριλίκι.
Δρομέας: Φοβήθηκα χθες ρε φίλε, που ήρθε η ΠΟΕΔΗΝ. Νόμιζα ότι ήταν θεούσες και λέω σαν τον Phylax θα πάω.
Ξανθάκης: Σιγά, αφού σας φέρανε λουλούδια.
Δρομέας: Ναι, λες και είμαι ο Επιτάφιος.
Ξανθάκης: Και παίζανε και τον εθνικό ύμνο.
Δρομέας: Λίγο ακόμη και θα στεκόμουν προσοχή!
Ξανθάκης: Και τώρα;
Δρομέας: Τι τώρα;
Ξανθάκης: Έφυγε η ΠΟΕΔΗΝ, φύγανε τα τηλεοπτικά συνεργεία, φύγανε τα Σκόπια…
Δρομέας: Μοναξιά ρε φίλε, σαν να πρωταγωνιστώ σε τραγούδι του Πουλόπουλου είμαι.
Ξανθάκης: Με το άγαλμα στο δρόμο προχωρήσαμε…
Δρομέας: Φωνάρα έχεις ρεπόρτερ, στη δημοσιογραφία χαραμίζεσαι.
Ξανθάκης: Σας ευχαριστώ.
Δρομέας: Την ευχή μου.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
