Γνωστό είναι το πρόβλημα, δεν είμαι εγώ κάνας έξυπνος που παριστάνει ότι το ανακάλυψε πρώτη φορά. Δημογραφικό το λένε και βασανίζει την Ελλάδα, όπως και όλες τις υπόλοιπες χώρες του Δυτικού κόσμου. Διότι σε κάθε ζευγάρι αντιστοιχούν 1,3 παιδιά (1,1 σύμφωνα με άλλες στατιστικές), ενώ θα έπρεπε το νουμεράκι να είναι 2,1 παιδιά για να μη χάνουμε..
κόσμο. Για να μη γινόμαστε λιγότεροι και λιγότερες δηλαδή και να μη βρεθούμε κάποια στιγμή, ξερωγώ μετά από είκοσι ή τριάντα χρόνια, με επταψήφιο αριθμό κατοίκων. Κάτω από δέκα εκατομμύρια σαν να λέμε, το σπάω σε πενηνταράκια τώρα για τους φίλους που δεν τελείωσαν το δημοτικό, καθώς και για το γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Βεβαίως, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Στη Δανία, ας πούμε, η αναλογία τέκνων ανά ζευγάρι είναι 0,8, χάλια μαύρα, δυστυχία, σε λίγο θα μείνουν μόνο οι ογδοντάχρονοι να χαίρονται τη γοργόνα στην Κοπεγχάγη. Και στη Βουλγαρία, εδώ δίπλα, δεν γεννάνε καθόλου, έχει τρομοκρατηθεί ο κόσμος από τη ληστοκρατία που επικρατεί στη χώρα και τα ‘κοψε τα μαιευτήρια. Ως και θέμα τους κάνανε στις αμερικάνικες εφημερίδες με τίτλο από ταινία:
Η χώρα που ζάρωνε!
Εννιάμιση εκατομμύρια είχανε φτάσει οι κακομοίρηδες κάποια στιγμή και ήρθαν η υπογεννητικότητα μαζί με τη μετανάστευση να τους ρίξουν τώρα κάτι στο παραπάνω από επτά. Κι αν είναι και κάτι παραπάνω…
Οπότε; Θα ακολουθήσουμε τη μοίρα τους; Θα γίνουμε κι εμείς ένα μικρό ελληνικό χωριό με πεντέξι κατοίκους εδώ και άλλους τόσους παραπέρα; Ή μήπως υπάρχουν λύσεις στο ζήτημα και μπορούμε να κρατηθούμε πάνω από ένα όριο; Για να δουλέψει και το κράτος ρε παιδιά, γιατί με επτά στους δέκα πολίτες να είναι συνταξιούχοι δεν βγαίνει ο λογαριασμός!
Οι λύσεις είναι δύο. Αφενός μπορούμε να υποχρεώσουμε νομοθετικά τις Ελληνίδες να γεννάνε σαν τις κουνέλες, χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει. Πέντε παιδιά μίνιμουμ η καθεμιά, για να πληθύνουμε κιόλας, πάρε ορμόνα κυρά μου να κάνεις τη δουλειά άμα δεν μπορείς. Και το «δεν θέλω» ξέχασέ το, στη μπουζού θα σε πάνε να βλέπεις τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα.
Δραστική λύση, δεν λέω, αλλά φοβούμαι πως ούτε ο σουλτάνος Ερντογάν δεν έχει τα άντερα να την επιβάλλει. Συνεπώς θα πάμε στο plan B που λέει κι ο γίγαντας ο Αλαβάνος. Αναπλήρωση του πληθυσμού μέσω μεταναστών!
Κι επειδή εδώ είναι που σκάνε μύτη οι γνωστοί μαλάκες κι αρχίζουν τα συνθήματα τα ξενοφοβικά, θα σημειώσω ότι έχει ήδη συμβεί μια φορά αυτό. Συνέβη όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ και ήρθαν μαζικά στη χώρα Έλληνες εξ Αλβανίας και Ρωσίας, καθώς και Αλβανοί με Ανατολικοευρωπαίους. Μια χαρά ενσωματώθηκαν οι νεοφερμένοι, παγκόσμιο ρεκόρ αφομοίωσης σπάσαμε, δεν ξεχωρίζεις πλέον τους αλλοδαπούς απ’ τους ημεδαπούς. Χώρια τα παιδιά τους που είναι πιο Ελληνάκια απ’ τα δικά μας και τη μιλάνε τη γλώσσα πολύ καλύτερα από τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Αλλά αυτοί ήταν Χριστιανοί ρε γαμώτι, ενώ οι καινούριοι είναι Μουσουλμάνοι…
Πες το πουλάκι μου, πες το να φανεί η σκατίλα σου σε όλο της το μεγαλείο! Η πίστη τους σε νοιάζει (φανταστική η αληθινή), δεν σε νοιάζει που έρχεται φρέσκο αίμα στη χώρα και την ανανεώνει. Βάλε και το δέρμα τους βεβαίως, γιατί είναι πιο σκούροι αυτοί, δεν είναι ξανθόν γένος. Σαν εκείνους τους άθλιους, που αφίχθησαν το ’22 και μας μαγαρίσανε. Τουρκόσπορους τους λέγανε τότε και τους επιφύλασσαν την χειρότερη μοίρα. Κι όμως, από αυτούς τους τουρκόσπορους πήρε μπόι η Ψωροκώσταινα. Και από κάτι άλλους μελαχρινούς, μπορεί τώρα να αποκτήσει μια νέα ζωντάνια και μια νέα ορμή προς το μέλλον. Αν θέλει να κοιτάει ψηλά τον ουρανό και όχι πίσω τον κώλο της!
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost
