Με πολύ σκληρή γλώσσα ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento Κώστας Βαξεβάνης, μέσω άρθρου του στο documentonews, ασκεί κριτική σε συναδέλφους του στο συγκρότημα Μαρινάκη (ΝΕΑ και ΒΗΜΑ) με αφορμή τα όσα έγραψαν τις τελευταίες ημέρες. Σε ένα σημείο στο κείμενό του που έχει τίτλο «Δημοσιογράφοι που λειτουργούν..
με κέρμα», ο Βαξεβάνης γράφει:
"Ο αείμνηστος Καψής, έλεγε χαρακτηριστικά γι αυτούς τους συναδέλφους του «αυτοί παιδί μου είναι σαν τα τζουκ μποξ, ρίχνεις δεκάρικο και παίζουν ό,τι θες» . Ο ίδιος ο Ψυχάρης, σε εκείνη τη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα παρουσία της γάτας Ιμαλαίων , ως κυνικότερος των κυνικών το είχε πει πιο χοντρά «Αλέξη θέλεις να σου φέρω το Γιάννη που σε βρίζει να κάνει μπροστά σου μια τούμπα;»"
Στο υστερόγραφο του ο Κ. Βαξεβάνης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον διευθυντή της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ Αντώνη Καρακούση γράφοντας:
"Ειλικρινά λυπάμαι τον Αντώνη Καρακούση που επέλεξε ή του έλαχε να είναι επικεφαλής αυτού του μορφώματος και είναι καταδικασμένος , μοιραία, να τον εξαφανίσουν οι ευνούχοι που χορεύουν τον χορό της κοιλιάς προς τέρψη του αφεντικού ενώ ο ίδιος καμώνεται πως ακούει συμφωνική ορχήστρα."
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του Κώστα Βαξεβάνη:
"Δημοσιογράφοι που λειτουργούν με κέρμα
O Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, είχε βρεθεί απέναντι στην Ιερά Εξέταση με κατηγορίες για ασέβεια και βλασφημία. Οι κατήγοροί του, του απέδιδαν ανάμεσα στα άλλα πως ζωγράφιζε τα φτερά των Αγγέλων υπερβολικά μεγάλα, πράγμα που συνιστούσε προσβολή για τα θεία.
Ο El Greco φαίνεται πως αντέστρεψε την κατηγορία λέγοντας στους Ιεροεξεταστές «για να μου λέτε πως ζωγραφίζω υπερβολικά μεγάλα τα φτερά των αγγέλων προφανώς έχετε δει αγγέλους και γνωρίζετε πώς ακριβώς είναι».
Θυμήθηκα την ιστορική απολογία του Greco, διαβάζοντας εδώ και τρεις μέρες άρθρα του συγκροτήματος Μαρινάκη, στα οποία οι τέως υπάλληλοι του Ψυχάρη, θεωρούν ανεπίτρεπτο να συσχετίζεται η διάρρηξη στα γραφεία του Documento την επομένη των απειλών που εκτόξευσε ο Μαρινάκης, με τον Μαρινάκη. Δικαιούμαι να σκεφθώ λοιπόν κατά τα πρότυπα του Θεοτοκόπουλου, πως για να γνωρίζουν οι αρθογράφοι Ιεροεξεταστές του Μαρινάκη πως δεν έχει σχέση με τη διάρρηξη, προφανώς θα γνωρίζουν και ποιος την έκανε. Έχουν δει δηλαδή τον άγγελο και Θεό τους Μαρινάκη, να φτερουγίζει στους ουρανούς της αθωότητας και γι αυτό μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια τις πτήσεις και τις τηλεφωνικές κλήσεις του, οι οποίες απ ό,τι φαίνεται δεν συνηγορούν στην εικόνα του αγγέλου για διάφορες ποινικές υποθέσεις.
Το εντυπωσιακό είναι πως ουδέποτε είπαμε πως τη διάρρηξη έκανε ο Μαρινάκης. Σημειώσαμε ωστόσο πως την ημέρα των αποκαλύψεων δεχθήκαμε απειλητικά μηνύματα (δεν ήμασταν οι μόνοι τελικώς συμπεριλαμβάνονται και βουλευτές ) , η εφημερίδα εξαφανίστηκε από τα περίπτερα και στα γραφεία μας μπήκαν κάποιοι οι οποίοι ήταν επαγγελματίες στις διαρρήξεις, χωρίς να αφαιρέσουν κάτι με πραγματική αξία. Είχαμε επίσης δικαίωμα και το κάναμε, να σημειώσουμε, πως ο κύκλος του Μαρινάκη, έχει επαφές με εγκληματίες που δέρνουν διαιτητές και απαγάγουν δημοσιογράφους.
Αλλά οι υπάλληλοι του Μαρινάκη που έχουν την μύγα, χοντρή σκατόμυγα μάλιστα που κάθεται σε ό,τι βρωμιά βρει, μυγιάστηκαν και ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα βρίσει περισσότερο καταδεικνύοντας ταυτόχρονα την αγγελική φύση του αφεντικού που είναι έτοιμη να πετάξει στους ουρανούς. Τώρα εσείς σκεφθείτε για λίγο το Μαρινάκη σε πτήση για να καταλάβετε και την αξιοπιστία των αρθογράφων.
Αυτό ωστόσο που αδικεί τους αγιογράφους του επιχειρηματία, είναι ενδεχομένως πως τους αποδίδεται σχέση ιδιοκτησίας με το Μαρινάκη. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για τσιράκια του Μαρινάκη αλλά για εργολάβους. Γιατί με την ίδια άνεση που σκίζονται για τον Μαρινάκη και πακετάρουν σε λέξεις την ανωτερότητά του, το έκαναν για τον Ψυχάρη , για τον Σημίτη και την παρέα του, για την εξουσία που υπηρέτησαν σαν στυλοβάτες οι Καρυάτιδες της διαπλοκής.
Ο αείμνηστος Καψής, έλεγε χαρακτηριστικά γι αυτούς τους συναδέλφους του «αυτοί παιδί μου είναι σαν τα τζουκ μποξ, ρίχνεις δεκάρικο και παίζουν ό,τι θες» . Ο ίδιος ο Ψυχάρης , σε εκείνη τη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα παρουσία της γάτας Ιμαλαίων , ως κυνικότερος των κυνικών το είχε πει πιο χοντρά «Αλέξη θέλεις να σου φέρω το Γιάννη που σε βρίζει να κάνει μπροστά σου μια τούμπα;»
Είναι ωστόσο κάτι πιο βαθύ από ακροβατικά και κωλοτούμπες. Ένα δομικό στοιχείο της διαφθοράς στην Ελλάδα είναι διάφοροι δημοσιολογούντες που απέδωσαν ο ένας στον άλλο την ιδιότητα του δημοσιογράφου και το επέβαλαν στη συνέχεια στην κοινωνία. Ευέλικτοι δημοσιοσχεσίτες, λομπίστες του τίποτα, ταχυδακτυλουργοί της αρπαχτής, κατάφεραν να αλώσουν τα δημοσιογραφικά γραφεία αλλά κυρίως τη δημοσιογραφία και να γίνουν σύστημα αναφοράς. Συναγωνίζονταν ποιος θα αποκαλέσει περισσότερους υπουργούς με τα μικρά τους ονόματα, ποιος θα γίνει ομοτράπεζος ή ομοκρέββατος της ελίτ, ποιους θα εξυπηρετήσουν και από ποιους θα εξυπηρετηθούν, πόσες αργομισθίες και γραφεία Τύπου θα αλώσουν.
Όλο αυτό το μόρφωμα το ονόμασαν δημοσιογραφία, επιτυχίες τους και (δυστυχώς) το έκαναν σύστημα αναφοράς και μέτρο για ολόκληρη την κοινωνία. Δεν γνώρισαν ποτέ πεζοδρόμιο, (δημοσιογραφικό τουλάχιστον) και κατάφεραν να ταυτίσουν τη δημοσιογραφία με την ανάλυση του γραφείου και τα σφηνάκια στο μπαρ. Μπορούν με μεγάλη ευκολία να διακρίνουν την αδιακρισία του λόγου αλλά ποτέ το έγκλημα που γίνεται γύρω τους. Ανησυχούν για τη φοροδιαφυγή του καστανά και το πλαστό έγγραφο της καθαρίστριας, αλλά αναγνωρίζουν επιθετικές ενέργειες αν τους μιλήσεις για offshore και μίζες. Είναι οι κλασσικοί Μπρεχτικοί ήρωες που όντας χορτάτοι μιλούν στους πεινασμένους για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν.
Ο δημόσιο λόγος τους συχνά κάνει επικλήσεις στη μετριοπάθεια αλλά γεμίζει μίσος αν απειληθεί η αδιατάρακτη καλοζωισμένη ροή τους. Είναι της τέχνης και του πολιτισμού αλλά γίνονται του λιμανιού αν πρόκειται να υπερασπιστούν το Μαρινάκη ή τη βίλα του Ψυχάρη και τις μίζες του Γιάννου.
Αποτελούν μια μεγάλη παρέα που παίζει χαρωπά το τόπι, προσέχοντας να μην υπάρξουν δυνατές μπαλιές που θα βγάλουν τη μπάλα έξω από τον κύκλο και την ευμάρειά τους. Είναι οι αμοιβάδες του τίποτα που εξαπλώθηκαν παντού διαιρώντας τον εαυτό τους ώστε να απλωθεί παντού μέσα από σχέσεις και προσκολλήσεις.
Τη μοναδική ισχύ τους επί χρόνια, αποτελεί η μη απειλή, πως δεν υπήρξε δηλαδή κανένας να τους αμφισβητήσει και να απειλήσει το εποικοδόμημα της διαφθοράς που εμφάνιζαν ως μοναδική προστατευτική στέγη για τη δημοσιογραφία και τη χώρα ακόμη.
Σήμερα σηκώνουν το μολύβι και προσπαθούν να ζωγραφίσουν το ίδιο μοτίβο αλλάζοντας το όνομα του αφεντικού. Όπου υπήρχε Ψυχάρης θεωρούν πως μπορούν απλώς να βάλουν Μαρινάκης ή Αλαφούζος για να επιβιώσουν. Και η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνουν εισπράττοντας συνεχώς. Πολλοί απ αυτούς έχουν εκατομμύρια στις Ελβετικές τράπεζες και κότερα στις Λιβεριανές offshore. Αυτά υπερασπίζονται και γι αυτό γίνονται υπερασπιστές και του λιμανιού του Μαρινάκη και του σαλονιού του Σημίτη.
Δεν είναι λοιπόν άνθρωποι του Μαρινάκη αλλά τα τζουκ μποξ του συστήματος που θα έλεγε και ο Καψής. Σήμερα απλώς ο Μαρινάκης επιλέγει τραγούδι και τραγουδιστή με το σχετικό κέρμα.
ΥΓ: Ειλικρινά λυπάμαι τον Αντώνη Καρακούση που επέλεξε ή του έλαχε να είναι επικεφαλής αυτού του μορφώματος και είναι καταδικασμένος , μοιραία, να τον εξαφανίσουν οι ευνούχοι που χορεύουν τον χορό της κοιλιάς προς τέρψη του αφεντικού ενώ ο ίδιος καμώνεται πως ακούει συμφωνική ορχήστρα."
