συνδέσεις μεταξυ στοιχείων, (χωρίς να καταλαβαίνεις καν πως αυτές δεν στέκουν) και να ολοκληρώνεις με ένα αυθόρμητο "άρα".
Αν βάλεις στο παιχνίδι και τεχνικά και επιστημονικά στοιχεία που δεν καταλαβαίνεις, αλλά επιδερμικά σε βολεύουν (και βέβαια σε εκθέτουν απίστευτα, αλλά μόνο σε ένα μικρό κοινό που γνωρίζει από αυτά), τότε έχεις πετύχει το απόλυτο. Να "στοιχειοθετήσεις" το ρεπορτάζ σου, που είναι ολοφάνερα αποκαλυπτικό...
Την τελική νότα θα την δώσει ο υλατζής και ο αρχισυντάκτης. Υπό πίεση και αυτοί να "βγει κάτι καλό", παίρνουν το ρεπορτάζ σου και αντί να το ξετινάξουν το ξεπετάνε. Ένας εντυπωσιακός τίτλος, ένα γράφημα για συμπλήρωμα, ένα σχόλιο καυστικό που θα προσθέσει κάποιος "παλιός" ως ενισχυτικό και να το πρωτοσέλιδο.
Το χειρότερο; Δεν θα ελεγχθείς ποτέ για το δημοσιογραφικό σου παραλήρημα (καθώς είναι κανονικό παραλήρημα, φαντασιώσεων, υποθέσεων, συνειρμών, απιθανοσυσχετίσεων, ερμηνειών, λογοτεχνικής γραφής και πάνω από όλα κακότροπης ειρωνείας). Έτσι επιβραβεύεσαι, στην ιντερνετική εποχή αναπαράγεσαι και ταχύτατα και γίνεσαι και "ειδήμων" και "ερευνητής" που τα "έγκυρα" σου γραπτά θα πυροδοτήσουν και πολιτική κρίση και σχετική βαβούρα.
Μια μελέτη στο πως λειτουργούν τα ξένα μέσα είναι βέβαια αποκαρδιωτική. Εκεί που κανένα ερευνητικό ρεπορτάζ δεν εμφανίζεται "την επομένη" του όποιου συμβάντος. Αντίθετα, θα εμφανιστεί πολλές μέρες και εβδομάδες αργότερα, όταν δηλαδή θα έχει ελεγχθεί εξονυχιστικά, θα έχει περάσει μύρια κύματα διασταύρωσης, θα έχουν κληθεί ειδικοί να το ελέγξουν (ειδικά σε ζητήματα τεχνικά και επιστημονικά). Μια επιστημονική φαντασία βέβαια, που επιβαρύνει τον πολυμήχανο-πολυτάλαντο (κατά τη δική του εκτίμηση) Έλληνα ρεπόρτερ που όλα τα σφάζει και τα μαχαιρώνει.
- από το fb του Χρήστου Κτενά
