Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Θέλω να γράψω για το "Survivor"... Θέλω να γράψω για μια θεωρία συνωμοσίας που εκτυλίσσεται γύρω απ’ το "Survivor", που μπορεί να μην είναι "μια θεωρία συνωμοσίας που εκτυλίσσεται γύρω απ’ το ‘Survivor’", αλλά το φετινό concept του "Survivor" που μοιάζει σαν θεωρία συνωμοσίας για το "Survivor".
Αλλά χωράει το "Survivor" σε μια εφημερίδα της Αριστεράς;
Προ διετίας (όταν το δημοφιλές reality επιβίωσης άρχισε..
να μονοπωλεί την τηλεοπτική θεαματικότητα) έθεσα την ερώτηση σε μια παρέα συριζαίων συνδαιτυμόνων και εισέπραξα μόνο αμήχανα χαμόγελα και περιπαικτικά σχόλια: "Η Αριστερά δεν βλέπει ‘Survivor’", είναι το στερεότυπο∙ δεν έβλεπε "Big Brother", "Φάρμα", X-Factor και δεν βλέπει "My Style Rocks", "Power of love" και "Nomads". Σε... προέκταση, η Αριστερά δεν βλέπει ποδόσφαιρο, δεν ακούει "σκυλάδικα", δεν διαβάζει παραλογοτεχνία και trash media - βλέπει ταινίες τέχνης, ακούει κλασική μουσική και μπλουζ και τζαζ, και διαβάζει "Monde diplomatique" είναι ο αστικός μύθος. Και, παρότι... αστικός, είναι ένας μύθος που δεν απέχει πολύ απ’ την πραγματικότητα.
Θυμάμαι πάντα την (δικαιολογημένη, λόγω χουντικής... εντοπιότητας) απέχθεια της Αριστεράς για τηλεοπτικά προϊόντα μαζικής κουλτούρας, όπως ο περίφημος "Άγνωστος Πόλεμος", αλλά και αργότερα, για τα εξαιρετικά δημοφιλή λαϊκά σίριαλ τύπου "Λάμψης" και "Δυναστείας". Και θυμάμαι την επαναλαμβανόμενη ρήση μέλους της παρέας των ρεμπετολόγων φίλων μου: "Αν δεν ήταν ο Γεραμάνης, στο ΚΚΕ το ρεμπέτικο θα ήταν ακόμα απαγορευμένο…".
*******
Χωράει - δεν χωράει στην υπαρκτή αριστερή κουλτούρα, το "Survivor" χωράει και παραχωράει στην κουλτούρα του μέσου Έλληνα της εποχής μας. Αποδεδειγμένα: σύμφωνα με μετρήσεις της Nielsen ("Εφ.Συν.") για το διάστημα 13/2 έως και 13.3.2017, το πρώτο ελληνικό "Survivor" παρακολουθούσαν κατά μέσο όρο 1.487.000 τηλεθεατές ημερησίως...
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά αφού, σύμφωνα με τους ειδήμονες των τηλεοπτικών μετρήσεων, αποκαλύπτουν ότι περίπου το 80% των Ελλήνων τηλεθεατών παρακολουθούσαν - συστηματικά ή περιστασιακά - το συγκεκριμένο reality, ενώ και το υπόλοιπο 20% είχε... "πάρει μάτι".
Έ, λοιπόν, μη μου πείτε ότι ειδικά αυτό το τελευταίο (το 20% που... "παίρνει μάτι" από "Survivor") δεν περιλαμβάνει και κοινό αριστερής κουλτούρας, πόσο μάλλον το κοινό της σημερινής... διευρυμένης σε ποσοστό 35% plus Αριστεράς.
Πολύ περισσότερο που το φετινό "Survivor" συνοδεύεται απ’ αυτή τη "θεωρία συνωμοσίας" που λέγαμε, η οποία θέλει τον Τούρκο παραγωγό του reality Ατζούν Ιλιτζαλί* να κάνει... εξωτερική πολιτική για λογαριασμό του φίλου του, Ταγίπ Ερντογάν. Και θέλει το concept του φετινού "Survivor" (με συμπαιγνία Ατζούν - ΣΚΑΪ) να βάζει στη θέση των "Μαχητών" τους Έλληνες και στη θέση των "Διασήμων" τους Τούρκους προκειμένου να μετατρέψει το δημοφιλές reality επιβίωσης σε ελληνοτουρκικό... θερμό επεισόδιο διαρκείας με ανθελληνικούς ακόμα και... αντικυβερνητικούς στόχους: "Δεν είναι μόνο το ξεπούλημα στην τηλεθέαση. Προσπαθούν να δημιουργήσουν και ένα δυσμενές κλίμα και να προβοκάρουν την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία" σχολίαζε προ ημερών δημοσιογράφος.
*******
Πολύ ωραία. Ακόμα κι έτσι, το κοινό αριστερής κουλτούρας, αυτό που απέμεινε ή αναπλήρωσε, εν μέρει, το ένδοξο και υπερπολλαπλάσιο αντίστοιχο των δεκαετιών 1950 - 1980, είναι άξιο... ασυλίας. Mονιμότερης και απείρως πιο ποιοτικής απ’ αυτή που απολαμβάνουν οι παίχτες του "Survivor" όταν κερδίζουν τις καθημερινές μάχες επιβίωσης στο πλαίσιο του συγκεκριμένου reality: "Survivor" είναι ο επιζών και όσοι απέμειναν να διατηρούν και να εξελίσσουν την "αριστερή κουλτούρα", την καλλιέργεια του ποιοτικού ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού δηλαδή, είναι οι επιζώντες αλλεπάλληλων μαχών διαρκείας με δεκάδες πολιτισμικά σημεία και τέρατα. Και τηλεοπτικά σκουπίδια, μπροστά στα οποία το "Survivor" φαντάζει... αριστούργημα.
Χαριτολογώντας, μπορούμε να πούμε ότι οι... επιζώντες της αριστερής κουλτούρας δικαιούνται να "παίρνουν μάτι" από "Survivor" προκειμένου να διασκεδάζουν με τους "επιζώντες" του δημοφιλούς reality. Και να μην απομονώνονται από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας (να κλείνονται στο κέλυφος ενός αμφίβολου ελιτισμού), όπως απομονώνονται οι "Διάσημοι" από τους "Μαχητές" του παλιού "Survivor" και οι "Έλληνες" από τους "Τούρκους" του φετινού.
Κατά τα λοιπά, με βάση την απλή λογική, οφείλουμε να κατανοήσουμε το concept "Ελλάδα VS Τουρκία" του φετινού "Survivor" ως (άστοχη εκ του αποτελέσματος) απόπειρα εκμετάλλευσης της περιρρέουσας ατμόσφαιρας εθνικιστικής έξαρσης στις δύο χώρες, με στόχο - τι άλλο; - την αύξηση της τηλεθέασης. Κάτι που επίσης μπορεί να μοιάζει σαν θεωρία συνωμοσίας για το "Survivor", αλλά δεν είναι παρά η αλήθεια για το φετινό "Survivor".
- το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (10/2/2019)
Θέλω να γράψω για το "Survivor"... Θέλω να γράψω για μια θεωρία συνωμοσίας που εκτυλίσσεται γύρω απ’ το "Survivor", που μπορεί να μην είναι "μια θεωρία συνωμοσίας που εκτυλίσσεται γύρω απ’ το ‘Survivor’", αλλά το φετινό concept του "Survivor" που μοιάζει σαν θεωρία συνωμοσίας για το "Survivor".
Αλλά χωράει το "Survivor" σε μια εφημερίδα της Αριστεράς;
Προ διετίας (όταν το δημοφιλές reality επιβίωσης άρχισε..
να μονοπωλεί την τηλεοπτική θεαματικότητα) έθεσα την ερώτηση σε μια παρέα συριζαίων συνδαιτυμόνων και εισέπραξα μόνο αμήχανα χαμόγελα και περιπαικτικά σχόλια: "Η Αριστερά δεν βλέπει ‘Survivor’", είναι το στερεότυπο∙ δεν έβλεπε "Big Brother", "Φάρμα", X-Factor και δεν βλέπει "My Style Rocks", "Power of love" και "Nomads". Σε... προέκταση, η Αριστερά δεν βλέπει ποδόσφαιρο, δεν ακούει "σκυλάδικα", δεν διαβάζει παραλογοτεχνία και trash media - βλέπει ταινίες τέχνης, ακούει κλασική μουσική και μπλουζ και τζαζ, και διαβάζει "Monde diplomatique" είναι ο αστικός μύθος. Και, παρότι... αστικός, είναι ένας μύθος που δεν απέχει πολύ απ’ την πραγματικότητα.
Θυμάμαι πάντα την (δικαιολογημένη, λόγω χουντικής... εντοπιότητας) απέχθεια της Αριστεράς για τηλεοπτικά προϊόντα μαζικής κουλτούρας, όπως ο περίφημος "Άγνωστος Πόλεμος", αλλά και αργότερα, για τα εξαιρετικά δημοφιλή λαϊκά σίριαλ τύπου "Λάμψης" και "Δυναστείας". Και θυμάμαι την επαναλαμβανόμενη ρήση μέλους της παρέας των ρεμπετολόγων φίλων μου: "Αν δεν ήταν ο Γεραμάνης, στο ΚΚΕ το ρεμπέτικο θα ήταν ακόμα απαγορευμένο…".
*******
Χωράει - δεν χωράει στην υπαρκτή αριστερή κουλτούρα, το "Survivor" χωράει και παραχωράει στην κουλτούρα του μέσου Έλληνα της εποχής μας. Αποδεδειγμένα: σύμφωνα με μετρήσεις της Nielsen ("Εφ.Συν.") για το διάστημα 13/2 έως και 13.3.2017, το πρώτο ελληνικό "Survivor" παρακολουθούσαν κατά μέσο όρο 1.487.000 τηλεθεατές ημερησίως...
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά αφού, σύμφωνα με τους ειδήμονες των τηλεοπτικών μετρήσεων, αποκαλύπτουν ότι περίπου το 80% των Ελλήνων τηλεθεατών παρακολουθούσαν - συστηματικά ή περιστασιακά - το συγκεκριμένο reality, ενώ και το υπόλοιπο 20% είχε... "πάρει μάτι".
Έ, λοιπόν, μη μου πείτε ότι ειδικά αυτό το τελευταίο (το 20% που... "παίρνει μάτι" από "Survivor") δεν περιλαμβάνει και κοινό αριστερής κουλτούρας, πόσο μάλλον το κοινό της σημερινής... διευρυμένης σε ποσοστό 35% plus Αριστεράς.
Πολύ περισσότερο που το φετινό "Survivor" συνοδεύεται απ’ αυτή τη "θεωρία συνωμοσίας" που λέγαμε, η οποία θέλει τον Τούρκο παραγωγό του reality Ατζούν Ιλιτζαλί* να κάνει... εξωτερική πολιτική για λογαριασμό του φίλου του, Ταγίπ Ερντογάν. Και θέλει το concept του φετινού "Survivor" (με συμπαιγνία Ατζούν - ΣΚΑΪ) να βάζει στη θέση των "Μαχητών" τους Έλληνες και στη θέση των "Διασήμων" τους Τούρκους προκειμένου να μετατρέψει το δημοφιλές reality επιβίωσης σε ελληνοτουρκικό... θερμό επεισόδιο διαρκείας με ανθελληνικούς ακόμα και... αντικυβερνητικούς στόχους: "Δεν είναι μόνο το ξεπούλημα στην τηλεθέαση. Προσπαθούν να δημιουργήσουν και ένα δυσμενές κλίμα και να προβοκάρουν την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία" σχολίαζε προ ημερών δημοσιογράφος.
*******
Πολύ ωραία. Ακόμα κι έτσι, το κοινό αριστερής κουλτούρας, αυτό που απέμεινε ή αναπλήρωσε, εν μέρει, το ένδοξο και υπερπολλαπλάσιο αντίστοιχο των δεκαετιών 1950 - 1980, είναι άξιο... ασυλίας. Mονιμότερης και απείρως πιο ποιοτικής απ’ αυτή που απολαμβάνουν οι παίχτες του "Survivor" όταν κερδίζουν τις καθημερινές μάχες επιβίωσης στο πλαίσιο του συγκεκριμένου reality: "Survivor" είναι ο επιζών και όσοι απέμειναν να διατηρούν και να εξελίσσουν την "αριστερή κουλτούρα", την καλλιέργεια του ποιοτικού ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού δηλαδή, είναι οι επιζώντες αλλεπάλληλων μαχών διαρκείας με δεκάδες πολιτισμικά σημεία και τέρατα. Και τηλεοπτικά σκουπίδια, μπροστά στα οποία το "Survivor" φαντάζει... αριστούργημα.
Χαριτολογώντας, μπορούμε να πούμε ότι οι... επιζώντες της αριστερής κουλτούρας δικαιούνται να "παίρνουν μάτι" από "Survivor" προκειμένου να διασκεδάζουν με τους "επιζώντες" του δημοφιλούς reality. Και να μην απομονώνονται από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας (να κλείνονται στο κέλυφος ενός αμφίβολου ελιτισμού), όπως απομονώνονται οι "Διάσημοι" από τους "Μαχητές" του παλιού "Survivor" και οι "Έλληνες" από τους "Τούρκους" του φετινού.
Κατά τα λοιπά, με βάση την απλή λογική, οφείλουμε να κατανοήσουμε το concept "Ελλάδα VS Τουρκία" του φετινού "Survivor" ως (άστοχη εκ του αποτελέσματος) απόπειρα εκμετάλλευσης της περιρρέουσας ατμόσφαιρας εθνικιστικής έξαρσης στις δύο χώρες, με στόχο - τι άλλο; - την αύξηση της τηλεθέασης. Κάτι που επίσης μπορεί να μοιάζει σαν θεωρία συνωμοσίας για το "Survivor", αλλά δεν είναι παρά η αλήθεια για το φετινό "Survivor".
* Ο Ατζούν Ιλιτζαλί είναι Τούρκος παραγωγός και επιχειρηματίας. Είναι ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρείας παραγωγής Acun Medya και ιδιοκτήτης του τουρκικού τηλεοπτικού καναλιού TV8
- το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (10/2/2019)