Η έναρξη της "τηλεοπτικής" καμπάνιας του Κώστα Μπακογιάννη για το Δήμο Αθήνας, ήταν η αναμενόμενη και, μοιραία, συνάντησε αντιδράσεις ή δημιούργησε προβληματισμούς.
Σε μια εμφανώς προσεγμένη εμφάνιση σε κοσμικό talk show της νυχτερινής ζώνης, επιχείρησε να εκφέρει το καθιερωμένο απολίτικο και lifestyle πρότυπο που έχει αποτύχει πανευρωπαϊκά. Είχε..
προηγηθεί μια ατυχής έναρξη της καμπάνιας του με υπερσυντηρητικά κλισέ, που εγκαταλείφθηκε γρήγορα ενώ επιχείρησε για πολλοστή φορά να ξορκίσει τον κληρονομικό νεποτισμό ως "αυτοδημιούργητος" που δεν θα ήθελε τα παιδιά του στην πολιτική, αν και ανήκει στην πλέον τετραπέρατη πολιτική οικογένεια από συστάσεως του ελληνικού κράτους, που "διορίζει" από Δημάρχους μέχρι Πρωθυπουργούς.
Όμως, η πλέον ανησυχητική αντίληψη που εξέπεμψε ήταν πως αν χάσει τις εκλογές θα πάει στο σπίτι του. Ίσως ήθελε να καταπνίξει την υποψία να φανεί αλλαζών ή ναρκισιστής, αλλά στο τέλος έδειξε πως θεωρεί υποτιμητικό για έναν πολιτικό της τάξης του, να βρεθεί στα έδρανα μιας δημοτικής αντιπολίτευσης και να εργαστεί για τους ψηφοφόρους του, για το καλό της πόλης που υποστηρίζει ότι θα αλλάξει, για τη σύνθεση και τη δημοκρατική αμφισβήτηση μιας δημοτικής αρχής.
Ο χαρακτήρας και η εικόνα που προωθεί ο Κώστας Μπακογιάννης, είναι το κοντράστ δίπλα στο βασικό του αντίπαλο, Νάσο Ηλιόπουλο, δηλαδή έναν καθημερινό νέο από τις γειτονιές της Αθήνας με πολιτικό βάρος και όχι επικοινωνιακό περιτύλιγμα. Και ακριβώς εκεί απαντά η επιλογή Ηλιόπουλου απέναντι στον πανίσχυρο εκλογικό, επικοινωνιακό και πολιτικό μηχανισμό της οικογένειας Μητσοτάκη
Ο Κώστας Μπακογιάννης δεν είναι αντιπαθής, ούτε στερείται ικανοτήτων. Πλην όμως δεν έχει πολιτική οντότητα και ενσαρκώνει το πρότυπο του "πορφυρογέννητου", που είναι προορισμένος να κυβερνά τη χώρα, ανεπάγγελτος, κρατικοδίαιτος και "φιλελεύθερος" ταυτόχρονα, όπως τόσοι άλλοι. Δεν είναι έγκλημα αλλά σίγουρα δεν είναι προσόν.
Aντί για lifestyle και γενικότητες, η κοινωνία χρειάζεται πολιτική απάντηση. Ειδικά ο Δήμος της Αθήνας έχει πληρώσει τις ακριβές διαφημιστικές καμπάνιες, που αποδείχτηκαν κενές περιεχομένου.
- από το tvxs
Σε μια εμφανώς προσεγμένη εμφάνιση σε κοσμικό talk show της νυχτερινής ζώνης, επιχείρησε να εκφέρει το καθιερωμένο απολίτικο και lifestyle πρότυπο που έχει αποτύχει πανευρωπαϊκά. Είχε..
προηγηθεί μια ατυχής έναρξη της καμπάνιας του με υπερσυντηρητικά κλισέ, που εγκαταλείφθηκε γρήγορα ενώ επιχείρησε για πολλοστή φορά να ξορκίσει τον κληρονομικό νεποτισμό ως "αυτοδημιούργητος" που δεν θα ήθελε τα παιδιά του στην πολιτική, αν και ανήκει στην πλέον τετραπέρατη πολιτική οικογένεια από συστάσεως του ελληνικού κράτους, που "διορίζει" από Δημάρχους μέχρι Πρωθυπουργούς.
Όμως, η πλέον ανησυχητική αντίληψη που εξέπεμψε ήταν πως αν χάσει τις εκλογές θα πάει στο σπίτι του. Ίσως ήθελε να καταπνίξει την υποψία να φανεί αλλαζών ή ναρκισιστής, αλλά στο τέλος έδειξε πως θεωρεί υποτιμητικό για έναν πολιτικό της τάξης του, να βρεθεί στα έδρανα μιας δημοτικής αντιπολίτευσης και να εργαστεί για τους ψηφοφόρους του, για το καλό της πόλης που υποστηρίζει ότι θα αλλάξει, για τη σύνθεση και τη δημοκρατική αμφισβήτηση μιας δημοτικής αρχής.
Ο χαρακτήρας και η εικόνα που προωθεί ο Κώστας Μπακογιάννης, είναι το κοντράστ δίπλα στο βασικό του αντίπαλο, Νάσο Ηλιόπουλο, δηλαδή έναν καθημερινό νέο από τις γειτονιές της Αθήνας με πολιτικό βάρος και όχι επικοινωνιακό περιτύλιγμα. Και ακριβώς εκεί απαντά η επιλογή Ηλιόπουλου απέναντι στον πανίσχυρο εκλογικό, επικοινωνιακό και πολιτικό μηχανισμό της οικογένειας Μητσοτάκη
Ο Κώστας Μπακογιάννης δεν είναι αντιπαθής, ούτε στερείται ικανοτήτων. Πλην όμως δεν έχει πολιτική οντότητα και ενσαρκώνει το πρότυπο του "πορφυρογέννητου", που είναι προορισμένος να κυβερνά τη χώρα, ανεπάγγελτος, κρατικοδίαιτος και "φιλελεύθερος" ταυτόχρονα, όπως τόσοι άλλοι. Δεν είναι έγκλημα αλλά σίγουρα δεν είναι προσόν.
Aντί για lifestyle και γενικότητες, η κοινωνία χρειάζεται πολιτική απάντηση. Ειδικά ο Δήμος της Αθήνας έχει πληρώσει τις ακριβές διαφημιστικές καμπάνιες, που αποδείχτηκαν κενές περιεχομένου.
- από το tvxs