Η Espresso άρχισε να στήνεται καλοκαίρι του 2000 σε γραφεία στην οδό Επικούρου. Γραφεία γεμάτα βρετανικές ταμπλόιντ, ξένα περιοδικά και χαρτάκια post-it: Γίνονταν δοκιμαστικά γραφής σε στυλ ταμπλόιντ. Γίνονταν συσκέψεις με άξιους δημοσιογράφους, «τσακάλια» στα ρεπορτάζ τους, προκειμένου να μπουν στην λογική ταμπλόιντ..
Τώρα, πολλοί από τους ανθρώπους που δούλευαν νυχθημερόν από εκείνον τον Αύγουστο μέχρι το Νοέμβριο, οπότε και κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο, πρωταγωνιστούν στα μίντια. Είναι κεντρικοί παρουσιαστές, διευθυντές, καταξιωμένοι δημοσιογράφοι. Αυτοί και άλλοι που ακολούθησαν, έφυγαν, έκαναν μεγάλα πράγματα. Δεν θέλησαν ποτέ όμως να κάνουν κάτι για να καταστρέψουν την εφημερίδα. Αντιθέτως, ακόμα και στα πιο δύσκολα της, την πονούσαν και το έδειχναν με διάφορους τρόπους
Κατερίνα Νικολοπούλου
Τώρα, πολλοί από τους ανθρώπους που δούλευαν νυχθημερόν από εκείνον τον Αύγουστο μέχρι το Νοέμβριο, οπότε και κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο, πρωταγωνιστούν στα μίντια. Είναι κεντρικοί παρουσιαστές, διευθυντές, καταξιωμένοι δημοσιογράφοι. Αυτοί και άλλοι που ακολούθησαν, έφυγαν, έκαναν μεγάλα πράγματα. Δεν θέλησαν ποτέ όμως να κάνουν κάτι για να καταστρέψουν την εφημερίδα. Αντιθέτως, ακόμα και στα πιο δύσκολα της, την πονούσαν και το έδειχναν με διάφορους τρόπους
Κατερίνα Νικολοπούλου
(Η Κ. Ν. είναι ένα από τα στελέχη της συντακτικής ομάδας των Διεθνών της Espresso. Δηλαδή ενός τμήματος που μαζί με το «ελεύθερο», επικεφαλής του οποίου ήταν ο Αντώνης Σρόιτερ, υπήρξε ισχυρό θεμέλιο στο χτίσιμο της εφημερίδας. Τα Διεθνή της Espresso ήταν -και είναι- ιδιαίτερα παραγωγικό τμήμα και πάνω από όλα ποιοτικό στον τρόπο γραφής και παρουσίασης των θεμάτων. Το κείμενο αναρτήθηκε στο facebook).- από το harddog-sport