Έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «Αμερικανάκια» τους Αμερικανούς. Ότι και καλά είναι της γης τα μεγαλύτερα κορόιδα και τα νούμερο ένα χάπατα, καμία σχέση μ’ εμάς τους Μεσόγειους που είμαστε γατιά με νύχια και δόντια. Και ουρά μην το ξεχάσω, απαραίτητο αξεσουάρ η ουρά, αν θέλεις να κάνεις καριέρα και να μην σου πιάνει τον κώλο ο πάσα ένας!
Έλεγα όμως για τους Αμερικανούς.
Και θα ήθελα να σημειώσω εδώ ότι η προσωπική μου εμπειρία από αυτούς είναι κάπως διαφορετική. Έχοντας ταξιδέψει αρκετές φορές τόσο στις δύο ακτές των ΗΠΑ όσο και στην ενδοχώρα τους, οφείλω να καταθέσω ότι δεν είδα ούτε τόσους χαζούς ούτε τόσα βλήματα. Πιο πολύ καλή διάθεση αποκόμισα και ευγένεια ψυχής, παρά απέραντη βλακεία και μηδενικό διανοητικό πηλίκο. Και είδα επίσης μέσα από τις καθημερινές τις συναναστροφές, ότι τα «Αμερικανάκια» καταλαβαίνουν πολύ καλά το συμφέρον τους και ξέρουν ποιος βάζει χέρι στις τσέπες τους και τις αρμέγει…
Εξ ου και τα αποτελέσματα της American National Election Studies (ΑΝΕS) για τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές του 2008, της έρευνας δηλαδή για ένα σωρό θέματα που απασχολούν τον κόσμο στην αποκεί μεριά του Ατλαντικού. Εκεί λοιπόν, οι ερευνητές ανακάλυψαν πρώτον ότι οι Αμερικανοί δεν σκαμπάζουν πολλά περί ταξικών διαφορών με την κλασική έννοια του όρου –όπως την περιγράφουν τα βιβλία σαν να λέμε. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά ότι κάτι δεν πάει καλά με τη διανομή του πλούτου στη χώρα τους και ότι κάποιοι κονομάνε φουλ ενώ κάποιοι άλλοι τρώνε σκατά.
Οπότε προέκυψαν στην έρευνα 263 αναφορές για τους «πλουσίους» και τις παραφυάδες τους. Και από αυτές τις 263 αναφορές, μόλις 6 ήταν θετικές! Επίσης έκαναν την εμφάνισή τους 228 απόψεις ότι ο ένας εκ των δύο υποψηφίων νοιαζόταν υπερβολικά για τους «πλούσιους» και ο υποψήφιος αυτός ήταν ο Ρεπουμπλικάνος. Τέλος υπήρξαν 235 αναφορές στους «φτωχούς», εκ των οποίων μόλις 5 ήταν αρνητικές. Σε έρευνες μάλιστα που ακολούθησαν την ANES, επιβεβαιώθηκε ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν πολυγουστπαρει τους «πλούσιους» και θεωρεί ότι «έχουν πιο πολλά απ’ όσα πρέπει». Προσθέτω εδώ και δημοσκόπηση του Reuters που διενεργήθηκε το 2017, όπου ποσοστό 76 % των ερωτηθέντων Αμερικανών υποστήριξε πως οι «πλούσιοι» πρέπει να πληρώνουν περισσότερους φόρους και δένει το γλυκό!
Αυτές είναι παιδιά ερωτήσεις για δημοσκοπήσεις, όχι τι θα κάνουμε άμα μας πάρουν το κοντοσούβλι οι Σκοπιανοί. Αυτά είναι που δείχνουν πραγματικά προς τα πού φυσάει ο άνεμος και ποιες είναι οι διαθέσεις του κόσμου. Κι αν στην νούμερο ένα καπιταλιστική χώρα του ντουνιά, έχουν πλέον σκάσει με τους «πλούσιους» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) και απαιτούν περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, αναρωτιέμαι ποια θα ήταν τα αντίστοιχα ποσοστά ενός γκάλοπ στην μαμά Ελλάδα που μόλις τώρα συνέρχεται και βγαίνει από την κρίση.
Και ποια, επίσης, θα ήταν τα ποσοστά συμπαθείας προς τους φτωχούς. Τους άμοιρους, τους απόκληρους,τους κατατρεγμένους, όσους και όσες τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ για ένα καρβέλι ψωμί. Έχω την εντύπωση ότι δεν θα διαφέραμε και τόσο από τα σούπερ κορόιδα «Αμερικανάκια», έχω την εντύπωση ότι η αγανάκτηση που οδήγησε σε σεισμικές αλλαγές του πολιτικού σκηνικού έχει μεν καταλαγιάσει αλλά δεν έχει εξαφανισθεί. Και πιστεύω ότι όποιος επιμένει να τους ξεγράφει τους φτωχούς και τις ανάγκες τους και τα προβλήματά τους και τις αγωνίες τους, θα εισπράξει ένα μεγάλο «μαύρο» στις εκλογές, που δεν θα ξέρει από πού του ήρθε. Και θα είναι δικό του, όλο δικό του!
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
