του Χρήστου Ξανθάκη
Κανονικά τώρα εμένα, τρία αυγά για τον καιρό. Και τρία αυγά Τουρκίας μάλιστα, τροφαντά και στρόγγυλα. Έτυχε όμως να μένω στο ειδυλλιακό Παγκράτι, τη συνοικία όπου βασιλεύουν οι μπάφοι κι έγινα κι εγώ σκλάβος του μετεωρολογικού δελτίου. Γιατί; Διότι, κάθε φορά που βρέχει..
μαζεύονται κάργα χασικλήδες και χασικλάκια κάτω απ’ το σπίτι μου για να χαλαρώσουν με τον τρόπο τους. Κι όσο και να γκρινιάζω, όσο και να παρακαλώ, όσο και να λέω ότι θα καλέσω την αστυνομία (πρώτον δεν θέλω και δεύτερον το Αστυνομικό Τμήμα Παγκρατίου υποφέρει από κώφωση) δυσκολεύονται πολύ να ξεκουνήσουν. Την έχει το άθλημα, βλέπετε, μια σχετική δυσκινησία…
Οπότε εκεί που τις έγραφα τις μετεωρολογικές προβλέψεις στα παλαιότερα των υποδημάτων μου, έφτασα να κρέμομαι από τα χείλη των μετεωρολόγων. Για να δω κι εγώ πότε θα βρέξει, να είμαι έτοιμος για την επιδρομή των μπαφιάρηδων και τον σχετικό διάλογο που ακολουθεί σε αυτές τις περιπτώσεις:
«Άντε ρε παιδιά, πάτε και κάπου αλλού!»
«Πού να πάμε, ωραία είναι εδώ…»
Εντρυφώντας ωστόσο στα πεπραγμένα της μοντέρνας (ή να το πω καλύτερα τηλεοπτικής) μετεωρολογίας, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα:
Ότι εντάχθηκε κι αυτή στο διαρκώς ογκούμενο κύμα τσοντοποίησης της εποχής μας.
Τσόντα (ή πορνό, αν θέλετε πείτε το) τα αθλήματα πλέον, τσόντα η μαγειρική, τσόντα η άγρια φύση, όλα τσόντα, όλα οφθαλμολαγνεία, όλα εκρηκτικά, όλα φορτωμένα, όλα τσιτωμένα στο έπακρο να σπάσουν οι ραφές. Και στον τομέα της Μετεωρολογίας, φυσικά, η επωδός είναι μία και μόνιμη:
Θα πεθάνουμε όλοι!
Καύσωνας έρχεται; Θα πεθάνουμε όλοι!
Νεροποντή έρχεται; Θα πεθάνουμε όλοι!
Ψύχος έρχεται; Θα πεθάνουμε όλοι!
Τους βλέπεις τους μετεωρολόγους στη μικρή οθόνη και νομίζεις ότι βλέπεις προφήτες που ευαγγελίζονται το τέλος του κόσμου. Κάπως πρέπει να την πουλήσουν κι αυτοί την πραμάτεια τους και την πουλάνε με τρόμο, φόβο, φρίκη. Ρε, δεν θα ζήσει ούτε ένας σου λέω!
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα αυτά, όπου συμβαίνει μια Μάνδρα κάθε πενήντα χρόνια. Αλλά μιας και τηλεόραση βλέπουν με φανατισμό οι γυναίκες άνω των 55 ετών, δεν θέλει και πολύ για να χοροπηδήξει η καρδούλα τους. Κι ας μη βγαίνουν τόσο σωστοί οι Μετεωρολόγοι, κι ας τους διαψεύδουν συχνά πυκνά τα φαινόμενα…
Βλέπε το φαινόμενο του Θερμοκηπίου που ήρθε να τις κάνει μπάχαλο τις προβλέψεις. Όπως θυμάμαι απ’ τη σχολή, μισή σελίδα πιάνανε οι εξισώσεις της Μετεωρολογίας μια φορά κι έναν καιρό. Τριάντα χρόνια αργότερα πρέπει να πιάνουν μισό βιβλίο και θες δέκα δορυφόρους για να καταλάβεις τι γίνεται στην ατμόσφαιρα. Τους οποίους δέκα δορυφόρους τους διαθέτουν λιγότερα από δέκα κράτη ανά την υφήλιο. Φύλλα δάφνης λοιπόν, λιβάνι να καίει και, δεν ξέρω αν σας το είπα, θα πεθάνουμε όλοι. Εκτός από τους χασικλήδες του Παγκρατίου, βεβαίως, που επιβιώνουν όλων των καταστάσεων!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το «Εθνος»
Κανονικά τώρα εμένα, τρία αυγά για τον καιρό. Και τρία αυγά Τουρκίας μάλιστα, τροφαντά και στρόγγυλα. Έτυχε όμως να μένω στο ειδυλλιακό Παγκράτι, τη συνοικία όπου βασιλεύουν οι μπάφοι κι έγινα κι εγώ σκλάβος του μετεωρολογικού δελτίου. Γιατί; Διότι, κάθε φορά που βρέχει..
μαζεύονται κάργα χασικλήδες και χασικλάκια κάτω απ’ το σπίτι μου για να χαλαρώσουν με τον τρόπο τους. Κι όσο και να γκρινιάζω, όσο και να παρακαλώ, όσο και να λέω ότι θα καλέσω την αστυνομία (πρώτον δεν θέλω και δεύτερον το Αστυνομικό Τμήμα Παγκρατίου υποφέρει από κώφωση) δυσκολεύονται πολύ να ξεκουνήσουν. Την έχει το άθλημα, βλέπετε, μια σχετική δυσκινησία…
Οπότε εκεί που τις έγραφα τις μετεωρολογικές προβλέψεις στα παλαιότερα των υποδημάτων μου, έφτασα να κρέμομαι από τα χείλη των μετεωρολόγων. Για να δω κι εγώ πότε θα βρέξει, να είμαι έτοιμος για την επιδρομή των μπαφιάρηδων και τον σχετικό διάλογο που ακολουθεί σε αυτές τις περιπτώσεις:
«Άντε ρε παιδιά, πάτε και κάπου αλλού!»
«Πού να πάμε, ωραία είναι εδώ…»
Εντρυφώντας ωστόσο στα πεπραγμένα της μοντέρνας (ή να το πω καλύτερα τηλεοπτικής) μετεωρολογίας, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα:
Ότι εντάχθηκε κι αυτή στο διαρκώς ογκούμενο κύμα τσοντοποίησης της εποχής μας.
Τσόντα (ή πορνό, αν θέλετε πείτε το) τα αθλήματα πλέον, τσόντα η μαγειρική, τσόντα η άγρια φύση, όλα τσόντα, όλα οφθαλμολαγνεία, όλα εκρηκτικά, όλα φορτωμένα, όλα τσιτωμένα στο έπακρο να σπάσουν οι ραφές. Και στον τομέα της Μετεωρολογίας, φυσικά, η επωδός είναι μία και μόνιμη:
Θα πεθάνουμε όλοι!
Καύσωνας έρχεται; Θα πεθάνουμε όλοι!
Νεροποντή έρχεται; Θα πεθάνουμε όλοι!
Ψύχος έρχεται; Θα πεθάνουμε όλοι!
Τους βλέπεις τους μετεωρολόγους στη μικρή οθόνη και νομίζεις ότι βλέπεις προφήτες που ευαγγελίζονται το τέλος του κόσμου. Κάπως πρέπει να την πουλήσουν κι αυτοί την πραμάτεια τους και την πουλάνε με τρόμο, φόβο, φρίκη. Ρε, δεν θα ζήσει ούτε ένας σου λέω!
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα αυτά, όπου συμβαίνει μια Μάνδρα κάθε πενήντα χρόνια. Αλλά μιας και τηλεόραση βλέπουν με φανατισμό οι γυναίκες άνω των 55 ετών, δεν θέλει και πολύ για να χοροπηδήξει η καρδούλα τους. Κι ας μη βγαίνουν τόσο σωστοί οι Μετεωρολόγοι, κι ας τους διαψεύδουν συχνά πυκνά τα φαινόμενα…
Βλέπε το φαινόμενο του Θερμοκηπίου που ήρθε να τις κάνει μπάχαλο τις προβλέψεις. Όπως θυμάμαι απ’ τη σχολή, μισή σελίδα πιάνανε οι εξισώσεις της Μετεωρολογίας μια φορά κι έναν καιρό. Τριάντα χρόνια αργότερα πρέπει να πιάνουν μισό βιβλίο και θες δέκα δορυφόρους για να καταλάβεις τι γίνεται στην ατμόσφαιρα. Τους οποίους δέκα δορυφόρους τους διαθέτουν λιγότερα από δέκα κράτη ανά την υφήλιο. Φύλλα δάφνης λοιπόν, λιβάνι να καίει και, δεν ξέρω αν σας το είπα, θα πεθάνουμε όλοι. Εκτός από τους χασικλήδες του Παγκρατίου, βεβαίως, που επιβιώνουν όλων των καταστάσεων!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το «Εθνος»