Από χθες Παρασκευή 1η Φεβρουαρίου ο δημοσιογράφος Γιάννης Σμυρλάκης άφησε έπειτα από 6 χρόνια την Εφημερίδα των Συντακτών και τη θέση του διεθυντή σύνταξης και ανηφόρισε στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής για να αναλάβει επικεφαλής του ενημερωτικού τομέα της ΕΡΤ. Ο συνάδελφός του και αρχισυντάκτης πολιτικού στην ΕφΣυν, Γιώργος Πετρόπουλος, απελευθερωμένος πλέον όπως λέει, έγραψε δυο λόγια..για την αποχώρηση Σμυρλάκη και τις κοινές εμπειρίες τους στην Κολοκοτρώνη. Συγκεκριμένα ο Γ. Πετρόπουλος έγραψε στο fb:
"Θα μπορούσα να τον είχα γνωρίσει πριν από πολλά χρόνια. Όταν εγώ πρωτοξεκινούσα στον Ριζοσπάστη κι εκείνος ήταν ακόμα στον 902. Δεν έτυχε.
Τον γνώρισα πριν από λίγα χρόνια. Εγώ απολυμένος του Ριζοσπάστη κι εκείνος Διευθυντής Σύνταξης της ΕΦΣΥΝ.
Ήταν από αυτούς που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να πάω στην ΕΦΣΥΝ. Με εμπιστεύτηκε και με στήριξε.
Συγκρουστήκαμε πολλές φορές χωρίς ίχνος προσωπικού. Όλα ήταν για την δουλειά. Για την κοινή μας υπόθεση.
Πληθωρικός, εργατικός, ακούραστος, πολλές φορές χαοτικός μα πάντα χαμογελαστός και με αποτελέσματα στη δουλειά του. Κι αυτό ήταν που μέτραγε στο τέλος γιατί μπορούσες να κάνεις λογαριασμό.
Υπερβολικός στο τρολάρισμα. Ενίοτε εκνευριστικός. Χωρίς όμως κάτι περισσότερο απ' αυτό. Τις πιο πολλές φορές τα κατάφερνε να μας κάνει όλους να γελάμε τρανταχτά.
Είχε μια τηλεοπτική αντίληψη των πραγμάτων αλλά νομίζω πως έτσι είναι κι ως άνθρωπος. Κάνει τις λέξεις και τις φράσεις εικόνες. Σκέφτεται και δουλεύει με εικόνες και συνδυασμούς εικόνων.
Με τεράστια πείρα στα ΜΜΕ και μια διαρκή αναζήτηση για το άλλο, το πρωτότυπο, το καινούργιο. Δυστυχώς πολλά από αυτά δεν ήταν δυνατό να αποτυπωθούν στον έντυπο τύπο. Άφησε, όμως στην ΕΦΣΥΝ το αποτύπωμά του.
Τώρα που δεν είναι μαζί μας, αφού ανέλαβε Γενικός Διευθυντής Ενημέρωσης της ΕΡΤ, ένοιωσα κι εγώ απελευθερωμένος να γράψω δυο λέξεις γι' αυτόν. Τώρα που δεν περιμένω τίποτα απ' αυτόν και δεν περιμένει τίποτα από μένα.
Να είσαι πάντα καλά φίλε. Δεν ξέρω αν θα έχεις τον χρόνο και το χώρο να κάνεις αυτό που θέλεις και σκέπτεσαι, μα είμαι σίγουρος πως δεν θα περάσεις απαρατήρητος.
Στη δουλειά μας δεν αποχαιρετάμε. Λέμε καλή αντάμωση. Κι ας μην συμβεί ποτέ."
Συγκρουστήκαμε πολλές φορές χωρίς ίχνος προσωπικού. Όλα ήταν για την δουλειά. Για την κοινή μας υπόθεση.
Πληθωρικός, εργατικός, ακούραστος, πολλές φορές χαοτικός μα πάντα χαμογελαστός και με αποτελέσματα στη δουλειά του. Κι αυτό ήταν που μέτραγε στο τέλος γιατί μπορούσες να κάνεις λογαριασμό.
Υπερβολικός στο τρολάρισμα. Ενίοτε εκνευριστικός. Χωρίς όμως κάτι περισσότερο απ' αυτό. Τις πιο πολλές φορές τα κατάφερνε να μας κάνει όλους να γελάμε τρανταχτά.
Είχε μια τηλεοπτική αντίληψη των πραγμάτων αλλά νομίζω πως έτσι είναι κι ως άνθρωπος. Κάνει τις λέξεις και τις φράσεις εικόνες. Σκέφτεται και δουλεύει με εικόνες και συνδυασμούς εικόνων.
Με τεράστια πείρα στα ΜΜΕ και μια διαρκή αναζήτηση για το άλλο, το πρωτότυπο, το καινούργιο. Δυστυχώς πολλά από αυτά δεν ήταν δυνατό να αποτυπωθούν στον έντυπο τύπο. Άφησε, όμως στην ΕΦΣΥΝ το αποτύπωμά του.
Τώρα που δεν είναι μαζί μας, αφού ανέλαβε Γενικός Διευθυντής Ενημέρωσης της ΕΡΤ, ένοιωσα κι εγώ απελευθερωμένος να γράψω δυο λέξεις γι' αυτόν. Τώρα που δεν περιμένω τίποτα απ' αυτόν και δεν περιμένει τίποτα από μένα.
Να είσαι πάντα καλά φίλε. Δεν ξέρω αν θα έχεις τον χρόνο και το χώρο να κάνεις αυτό που θέλεις και σκέπτεσαι, μα είμαι σίγουρος πως δεν θα περάσεις απαρατήρητος.
Στη δουλειά μας δεν αποχαιρετάμε. Λέμε καλή αντάμωση. Κι ας μην συμβεί ποτέ."