Λίγο πριν τις εκλογές του 2004, στην εφημερίδα Έθνος όπου εργαζόμουν ως επιτελικό στέλεχος και αρθρογράφος, δέσποζε η εκδοτική πεποίθηση (Γ. Μπόμπολας) ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα σαρώσει τον Κώστα Καραμανλή.
Στις βραδινές συσκέψεις του πολιτικού ρεπορτάζ, έμενα μόνος με τις αμφιβολίες μου για τη δυναμική..
του ΓΑΠ και την αίσθηση ότι στο νήμα θα κερδίσει ο Καραμανλής. Όταν μάλιστα ο Γιωργάκης έκανε εκείνο το ιστορικό προεκλογικό ανοσιούργημα, το … «διπλό άνοιγμα» με Δαμανάκη – Ανδρουλάκη απ’ τη μια και Ανδριανόπουλο – Μάνο απ’ την άλλη, δεν μου έμεινε ούτε ίχνος αμφιβολίας για την ήττα του ΠΑΣΟΚ.
Τότε ήταν που άρχισα να στοιχηματίζω με τους συναδέλφους της διεύθυνσης για διαφορά 5 μονάδων υπέρ Καραμανλή (όπερ και εγένετο!) και έγραψα το καυστικό κείμενο για τα «αμφίπλευρα ανοίγματα» του ΓΑΠ. Που το έφαγε η αδυσώπητη μαρμάγκα της πολιτικής λογοκρισίας, προκαλώντας λίγες οργισμένες αντιδράσεις (εξ’ αριστερών κυρίως) και, εν τέλει, την παραίτησή μου…
- απόσπασμα από το άρθρο του Νίκου Τσαγκρή στην Αυγή της Κυριακής
Στις βραδινές συσκέψεις του πολιτικού ρεπορτάζ, έμενα μόνος με τις αμφιβολίες μου για τη δυναμική..
του ΓΑΠ και την αίσθηση ότι στο νήμα θα κερδίσει ο Καραμανλής. Όταν μάλιστα ο Γιωργάκης έκανε εκείνο το ιστορικό προεκλογικό ανοσιούργημα, το … «διπλό άνοιγμα» με Δαμανάκη – Ανδρουλάκη απ’ τη μια και Ανδριανόπουλο – Μάνο απ’ την άλλη, δεν μου έμεινε ούτε ίχνος αμφιβολίας για την ήττα του ΠΑΣΟΚ.
Τότε ήταν που άρχισα να στοιχηματίζω με τους συναδέλφους της διεύθυνσης για διαφορά 5 μονάδων υπέρ Καραμανλή (όπερ και εγένετο!) και έγραψα το καυστικό κείμενο για τα «αμφίπλευρα ανοίγματα» του ΓΑΠ. Που το έφαγε η αδυσώπητη μαρμάγκα της πολιτικής λογοκρισίας, προκαλώντας λίγες οργισμένες αντιδράσεις (εξ’ αριστερών κυρίως) και, εν τέλει, την παραίτησή μου…
- απόσπασμα από το άρθρο του Νίκου Τσαγκρή στην Αυγή της Κυριακής