Ήμουν καλεσμένος να μιλήσω στα σεμινάρια της ΕΣΗΕΑ για τα New media την περασμένη Τρίτη σε ώρα βάρβαρη, αντιδημοσιογραφική (10 το πρωί, ρε φίλε!) και πήγα και τα είπα τα δικά μου και τις εμπειρίες μου και τις αλήθειες μου. Για την τέχνη του κόπυ πάστε (και το πώς μπορεί να σου χαρίσει 15 λεπτά διασημότητας και έναν αιώνα στην Κόλαση), για το πώς πρέπει όλοι
να πουλάμε τους εαυτούς μας ως brand names -συγγνώμη για τα αγγλικά δεν ξέρω πώς να το πω αλλιώς), για το πώς θα πέσει και θα μας πλακώσει κι εμάς το sharing economy (όπως τους ταξιτζήδες ένα πράγμα), για το ψάξιμο στο ίντερνετ (παραμένει μεγάλο όπλο του δημοσιογράφου το αρχείο του), όλα
κομπλέ.
Κι από κοντά, επειδή έπρεπε να πω και κάποια πράγματα για το storytelling εν έτει 2019 και εν μέσω ίντερνετ (τη διήγηση μιας ιστορίας, ας πούμε), σκάρωσα και μερικούς κανόνες, δέκα συν έναν ως συνήθως, ως καθοδήγηση. Τους παρακάτω:
1) Μην πλατιάζεις. Στην εποχή του κυβερνοδιαστήματος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά δίνουμε αγώνα για να πετάμε όλα τα περιττά κομμάτια και να κρατάμε μόνο της ουσία.
2) Μην λογοτεχνίζεις. Υπάρχει λόγος που είμαστε διαφορετικός κλάδος από τους συγγραφείς και ο λόγος είναι σοβαρός.
3) Μην επικεντρώνεις στον εαυτό σου και στην προσωπική σου εμπειρία. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ιστορία δεν είσαι εσύ.
4) Αρχή, μέση, τέλος. Δεν κουράζουμε τον αναγνώστη, θα μας παρατήσει και θα φύγει.
5) Το σχόλιο περνάει μέσα από το γεγονός. Δεν μπορεί ποτέ το σχόλιο να υπερκεράσει το γεγονός.
6) Κάνουμε αναφορές μόνο εκεί που πρέπει, χωρίς να ξεπατώνουμε τη δυνατότητα που μας δίνει το ίντερνετ και δίχως να γεμίζουμε την οθόνη με παραπομπές.
7) Δεν προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε πιο έξυπνοι από τον αναγνώστη. Θα τα πάρει στο κρανίο και θα μας βρίσει.
8) Προσπαθούμε να είμαστε απλοί αλλά όχι απλοϊκοί. Δεν κατεβάζουμε το επίπεδο για να γλείψουμε κανέναν.
9) Μια λελογισμένη δόση χιούμορ δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Λελογισμένη όμως, δεν είμαστε ούτε το koulouri, ούτε το vatrahi. Ο καθένας τη δουλειά του!
10) Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι την ίδια ιστορία θα την πει κι άλλος. Αυτός ο άλλος είναι ο ανταγωνιστής μας και τον ανταγωνιστή μας οφείλουμε να τον σεβόμαστε και να μην τον υποτιμούμε. Γι’ αυτό βάζουμε τα δυνατά μας.
10 + 1) Άσε την ιστορία να μιλήσει από μόνη της. Αν είναι καλή, δεν χρειάζεται κηδεμονία!