Χωρίς διευθυντικά στελέχη κύρους στα περισσότερα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι που σέβονται το ρόλο τους βρίσκονται συχνά στη σκιά των εξαχρειωμένων- ή ακόμη και υπό διωγμό. Όσοι αναζητούν την είδηση με σκοπό την ενημέρωση, υποχωρούν σε όσους κατασκευάζουν, μεθοδεύουν..
ραδιουργούν, συμπράττουν ιδιοτελώς με εξωτερικούς παράγοντες ή και τον υπόκοσμο.
Γέμισαν τα ΜΜΕ σαβούρα που χτυπιέται και ωρύεται για κάτι ύποπτο, υπέρ κάποιου και εναντίον άλλου. Αγοραίοι τύποι με τον επαγγελματικό εκφυλισμό να τους περιλούζει έχουν στήλες, εκπομπές και ρόλους.
Παίρνουν τα περισσότερα φράγκα γιατί “πουλάνε” και έχουν ισχύ. Όχι πλέον με την εγκυρότητα του ρεπορτάζ, αλλά με την πληρωμένη επιβολή προσώπων, συμφερόντων και προϊόντων της σειράς. Όσοι προσπαθούν να επιβιώσουν με το δημοσιογραφικό σταυρό στο χέρι χάνουν έδαφος.
Σήμερα υπάρχουν καταρτισμένοι δημοσιογράφοι, με ικανότητες, γνώσεις και όρεξη, αλλά πού να δουλέψουν; Ή και όταν δουλεύουν πώς να γράψουν, να εκφωνήσουν ή να παρουσιάσουν όσα γνωρίζουν, όσα μαθαίνουν και όσα συνθέτουν την αλήθεια; Σε πολλά ΜΜΕ το πραγματικό ρεπορτάζ, υποτάσσεται στη σκοπιμότητα και στη διατεταγμένης γραφή των non paperς.
Ποιος δημοσιογράφος θα τολμούσε να πάει την επομένη ενός γεγονότος στο γραφείο του και να αντικρίσει τον Καραπαναγιώτη, τον Ψυχάρη, τον Φυντανίδη, τον Παπαναγιώτου, για να μην πάμε στους παλιότερους, όταν είχε δώσει κείμενο πανομοιότυπο με των άλλων; Ποιος δημοσιογράφος θα ξανάπιανε πένα στο χέρι του στις εφημερίδες τους, αν την προηγουμένη απηύθυνε χαιρετισμό σε… κομματική συγκέντρωση;
Κάποιοι δεν μιλούν, ούτε γράφουν, ούτε εκφωνούν ως δημοσιογράφοι, έστω για τα προσχήματα. Παρουσιάζονται ως “εμείς” και εννοούν την ένταξή τους σε μια εξουσιαστική κομματική ή επιχειρηματική ομάδα με τους δικούς της κανόνες.
Το είπε σαν αστείο -χωρίς να φανταστεί πόσο αληθινή θα έβγαινε η Ελένη Βλάχου στον Λαμπράκη, όταν πούλησε την εφημερίδα της στον Κοσκωτά: “Χρήστο μου, από σήμερα ανήκουμε σε διαφορετικές συμμορίες”.
- aπό κεόμενο του Γ. Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο (ολόκληρο ΕΔΩ)
