Επίθεση εναντίον του δημοσιογράφου - αρθρογράφου Γιώργου Λακόπουλου εξαπέλυσε ο συνάδελφός του Γιώργος Ελενόπουλος. Ο στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, ενοχλήθηκε από τα τελευταία άρθρα του Λακόπουλου, στο Ανοιχτό Παράθυρο, με τίτλο «Οι Ευρωσοσιαλιστές, η πρόσκληση
στον Τσίπρα, η απομόνωση της Φώφης και ο αυτοεξευτελισμός Παπανδρέου- Ανδρουλάκη» και «Γ. Παπανδρέου: Τώρα προκαλεί καθ’ υπόδειξη».
.Ο Ελενόπουλος εκτός των άλλων «απολογείται» κατά κάποιον τρόπο -εκ μέρους του ΓΑΠ προφανώς- αναφέροντας τους λόγους για τους οποίους ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα πάει τελικά στην εκδήλωση των Ευρωσοσιαλιστών.Ο συντονιστής του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ) του ΓΑΠ, επιτίθεται προσωπικά (αν και προσπαθεί να το ξορκισει για χάρη του παρελθόντος) και με σκληρή γλώσσα στον Λακόπουλο χαρακτηρίζοντάς τον «γενίτσαρο του Αλέξη Τσίπρα»!
Συγκεκριμένα ο Ελενόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά:
"Ο Γιώργος Λακόπουλος, είναι πολύ καλός γραφιάς, ικανός δημοσιογράφος,
Αλλά, εκτός αυτών, διετέλεσε,
Συνεργάτης του Γιώργου Α. Παπανδρέου - δεν έγινε ό,τι προσδοκούσε, χολώθηκε,
Συνεργάτης της Γιάννας Αγγελοπούλου,
Υμνητής του Κώστα Καραμανλή - ναι, ο Γιώργος Λακόπουλος, αυτός, η συνείδηση, ο κλειδοκράτωρ, ο σφραγιδοφύλαξ του ΠΑΣΟΚ, εντελώς αντικειμενικά πάντα,
Και τώρα,
Γενίτσαρος του Αλέξη Τσίπρα - τον οποίο βλέπει περίπου όπως τον Καζαντζάκη (;)."
Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση του Γιώργου Ελενόπουλου:
«Μου στείλανε σήμερα το απόγευμα ένα λινκ που με οδηγούσε σε ένα «ανοιχτό παράθυρο». Κοιτάζω, τίποτα ανοιχτό, όλα μαύρα, σκοτάδι. Διαβάζω, είναι του Γιώργου Λακόπουλου.
Λέω, ώπα, κάνε κράτει, να ρίξουμε λίγο φως, να δούμε τι λέει. Ανοίγω παρένθεση.
Γιατί μου αρέσει να λέω την αλήθεια. Ο Λακόπουλος, μαζί με έναν άλλο συνάδελφο, προσπαθούσαν πριν από πολλά χρόνια να με πείσουν να πάω να δουλέψω στο ΒΗΜΑ. Το αναγνωρίζω και το σέβομαι. Και το λέω, για να σας διαβεβαιώσω ότι, τίποτα προσωπικό δεν υπάρχει - το αντίθετο μάλιστα, που να με οδηγεί σε προσωπική αντιπαράθεση μαζί του και επομένως, στα όσα θα ακολουθήσουν. Αλλά, προτιμοτέρα πάντα, η αλήθεια. Κακό κουσούρι, θα ´λεγε κανείς.Κλείνω παρένθεση και ...
Επανέρχομαι στο «ανοιχτό παράθυρο». Διαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Για να μην πολυλογούμε. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, να υποστηρίζει ό,τι θέλει, αλλά, ουδείς δικαιούται να μας θεωρεί ηλίθιους.
Και εξηγούμαι:
Ο Γιώργος Λακόπουλος, είναι πολύ καλός γραφιάς, ικανός δημοσιογράφος,
Αλλά, εκτός αυτών, διετέλεσε,
Συνεργάτης του Γιώργου Α. Παπανδρέου - δεν έγινε ό,τι προσδοκούσε, χολώθηκε,
Συνεργάτης της Γιάννας Αγγελοπούλου,
Υμνητής του Κώστα Καραμανλή - ναι, ο Γιώργος Λακόπουλος, αυτός, η συνείδηση, ο κλειδοκράτωρ, ο σφραγιδοφύλαξ του ΠΑΣΟΚ, εντελώς αντικειμενικά πάντα,
Και τώρα,
Γενίτσαρος του Αλέξη Τσίπρα - τον οποίο βλέπει περίπου όπως τον Καζαντζάκη (;).
Τώρα, θα μου πείτε, αυτά τα δύο τελευταία, Καραμανλής και Τσίπρας, δεν είναι και πολύ μακριά - δίπλα πόρτα είναι. Σύμφωνοι και όχι μόνο, δίπλα πόρτα, αλλά και παρεοκρατία και πελατειασμός, αντάμα με νεοσταλινισμό, κρατισμό, υπόγειες διαδρομές με συμφέροντα, παρακράτος και εξωθεσμικά συστήματα εξουσίας και ασφυκτικό έλεγχο των πάντων, αντί για Δημοκρατία και λειτουργούντες θεσμούς, το αναφέρω όμως, για την ακρίβεια του πράγματος, αλλά θα μου επιτρέψετε και για έναν ακόμη λόγο με την ευκαιρία αυτού του σημειώματος, γιατί βλέπω και κάτι νεογεφυροποιούς έτοιμους να μας υποδείξουν τον ορθό δρόμο για τη Δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Ναι, με τον Αλέξη. Τάχα μου, απέναντι στη δεξιά. Και γιατί δεν το λένε του Αλέξη απευθείας. Αυτός έχει κάνει την καλύτερη κολεγιά με τους δεξιούς. Χέρι - χέρι, με τον Παυλόπουλο και τους λοιπούς γεφυροποιούς από την άλλη πλευρά.
Το πρόβλημα, ως εκ τούτου, στα όσα γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος κάθε φορά, δεν είναι το τι κάνουν οι άλλοι που κρίνει, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Για παράδειγμα, ο Γιώργος Παπανδρέου, ό,τι έλεγε και έκανε πριν από 20-30 χρόνια, το λέει και το κάνει ακόμη και σήμερα, αρέσει δεν αρέσει και αυτό είναι που, τελικά, ενοχλεί. Το καταλαβαίνω.
Το πρόβλημα, είναι, ότι ο Γιώργος Λακόπουλος γράφει, από διαφορετική οπτική γωνία κάθε φορά. Αυτή που του επιτάσσει κάθε φορά η οπτική του, ανάλογα και με τα συμφέροντα της θέσης στην οποία βρίσκεται κάθε φορά.
Αυτός είναι, λοιπόν, που υποβάλλει εαυτόν στο μαρτύριο του αυτοεξευτελισμού του, όχι οι άλλοι.
Με αυτά τα ολίγα για σήμερα,
Καληνύχτα Γιώργο.
ΥΓ 1. Και άλλοι έχουν προβλήματα, ακόμη και υγείας, και άλλοι αγωνίζονται ακόμη και για την επιβίωσή τους, και άλλοι βρέθηκαν εκτός νυμφώνος, και άλλοι έχουν πολλά να καταλογίσουν σε πολλούς και μάλιστα, από θέση δικαίου, και άλλοι χλευάστηκαν, υβρίστηκαν, απαξιώθηκαν, αλλά διαβιούν με αξιοπρέπεια, πονάνε, αγωνίζονται για το καλύτερο, όπως το καταλαβαίνουν, αλλά δεν προκαλούν. Γι’ αυτό και δεν δέχονται να τους προκαλούν. Ο καθένας στη ζωή επιλέγει γιατί θα σηκώσει το δικό του σταυρό. Κατανοητό;
ΥΓ 2. Και όσον αφορά την πολυσυζητημένη εκδήλωση, στην οποία αναφέρεσαι, για την ιστορία και μόνον, θα πω τούτο: Ο Γιώργος Παπανδρέου, είχε δύο επιλογές.
Η μια, να πάει και να πει αυτά που λέει κάθε φορά, αυτά που λέει στις ομιλίες του, στις συνεντεύξεις του, στα άρθρα του, αυτά δηλαδή που είπε και στη δήλωσή του, σύμφωνα με τα οποία, ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αποτρέπουν την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων είναι η συντηρητική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η προβληματική για την πρόοδο, θεώρησή της.
Η άλλη, να τοποθετηθεί όπως τοποθετήθηκε, όχι μόνον για την εκδήλωση αλλά συνολικά για όσα παρακολουθούμε τελευταία. Επέλεξε το δεύτερο, αφού τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, εργαλειοποίησαν και την εκδήλωση αυτή, έτσι ώστε, η παρουσία οποιουδήποτε στην εκδήλωση να ισοδυναμεί με «δήλωση φρονήματος», υπέρ της πολιτικής φιλοσοφίας και των επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι με το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου έχει εκφράσει επανειλημμένα την αντίθεσή του. Και κάτι που αποσιωπείται συνειδητά, προκειμένου να μπορεί ο καθένας να λέει και να γράφει ό,τι τον βολεύει.
Αυτή η αντίληψη, που εργαλειοποιεί συστηματικά τα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα, είναι απαράδεκτη για έναν δημοκράτη, προοδευτικό, αριστερό πολίτη και πολιτικό, ιδιαιτέρως σε μια εποχή, που ακόμη και οι νεοφιλεύθεροι, αναγκάζονται να αποδεχτούν παντού στον κόσμο, την ανάγκη ΑΝΟΙΧΤΟΥ διαλόγου μεταξύ όλων, ακόμη και των στρατηγικών αντιπάλων.
Αυτή η αντίληψη, που εργαλειοποιεί τα πάντα, είναι ένας ουσιαστικός λόγος, που λειτουργεί αποτρεπτικά για την οικοδόμηση και ενός ουσιαστικού διαλόγου.
Ενός διαλόγου χρήσιμου για τη χώρα, αλλά χρήσιμου και για τη συνεργασία των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων.
Ενός διαλόγου που,
- θα αναδείκνυε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, και θα διαμόρφωνε όρους διεξόδου,
- θα φώτιζε τους λόγους για τους οποίους, κάποιοι από την αριστερά, αντί να ορθώσουν μέτωπο με τη συντήρηση και με τον πελατειασμό, βασικό παράγοντα που οδηγηθήκαμε στην κρίση, επιλέγουν να δώσουν συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση Καραμανλή, γιατί βολεύει μια αφήγηση αντιμνημονιακού τύπου, παρά το ότι και αυτή έχει διαψευστεί στην πράξη από τις επιλογές της ίδιας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ,
- θα συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την έξοδο από την κρίση και την οικοδόμηση μιας βιώσιμης επόμενης ημέρας».
