Ομολογώ ότι έχει πλάκα να παρακολουθεί κανείς τις γατιές και τους ελιγμούς του Πάνου Καμμένου, ο οποίος επιδεικνύει ένα σπάνιο κινηματογραφικό ταλέντο τις τελευταίες εβδομάδες. Με αυτοσχεδιασμούς, με σολαρίσματα, με παρλάτες όλα τα έχει ο μπαχτσές της ρητορικής του. Συν αυτό που πέταξε χτες για κυβέρνηση αποστασίας μέσα απ’ το τουίτερ και αναστενάξανε τα τρολάκια..
των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα μείνει στις λέξεις και στις φράσεις τις εμπρηστικές ή θα ποστάρει και καμιά γραβάτα όπως την άλλη φορά. Με τίποτα μαλαπέρδες διπίθαμες, να συμβολίζουν την προδοσία…
Ας αφήσουμε όμως για λίγο τον Πάνο στον καημό του και ας ασχοληθούμε με μια άλλη μάχη πέραν εκείνης των κοινοβουλευτικών ομάδων. Την κούρσα για τον δήμο Αθηναίων, που όσο πάει και θερμαίνεται. Με περιοδείες των υποψηφίων, με δηλώσεις των υποψηφίων, με μπηχτές των υποψηφίων και, πλέον, και με ντιμπέιτ των υποψηφίων. Συνέβη στον «Ιανό», όπου παρέστησαν ο Παύλος Γερουλάνος, ο Νίκος Σοφιανός, ο Νάσος Ηλιόπουλος και ο Κώστας Μπακογιάννης, με φουλ διαδικτυακή κάλυψη για εμάς τους γέρους που βλέπουμε δελτία ειδήσεων και φοβόμαστε να βγούμε απ’ τα σπίτια μας!
Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως επιβάλλει το πρωτόκολλο του προεκλογικού αγώνος, οι υποψήφιοι επισκέπτονται τις γειτονιές της πόλης τους και συζητάνε με τους δημότες. Ότι και καλά θα λάβουν υπόψη τους τις απόψεις του πόπολου στην διαμόρφωση του προγράμματός τους και άλλα τέτοια εδώδιμα και αποικιακά. Θες το πιστεύεις, θες δεν το πιστεύεις, τέλος πάντων πλάκα έχει και κατεβάζει τους υποψηφίους στο επίπεδο ημών των κοινών θνητών. Είναι κι αυτή μια μικρή, ελάχιστη έστω νίκη. Νιώθεται…
Όπως κατανοητό είναι πως, για την ώρα τουλάχιστον, περισσεύει ο πολιτικός πολιτισμός στο στόρι της δημαρχίας. Με το σεις και με το σας αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο οι υποψήφιοι, πράγμα που μοιάζει με ευχάριστο διάλειμμα όταν αναλογιστεί κανείς την τοξικότητα του κοινοβουλευτικού μας βίου. Δεν ξέρω αν θα κρατήσει ως το τέλος, αλλά ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Μπακογιάννης, ο Ηλιόπουλος, ο Γερουλάνος και ο Σοφιανός θ’ αρχίσουν να πετάνε βατράχια του τύπου ο «κύριος τίποτα».
Εντάξει, γκρίνιαξε ο Γερουλάνος ότι του τσουρνεύει την στρατηγική ο Μπακογιάννης, δεν νομίζω όμως ότι ούτε καν ο ίδιος την πήρε την κατηγορία στα σοβαρά. Μάλλον δοντάκια έδειξε, για να μην τον περνάνε για φλώρο έτσι όπως είναι ο πιο κομψευόμενος από τους τέσσερις. Άλλωστε δεν έχει και κανέναν λόγο να πολυγκρινιάζει, μιας και όσο και να προσπαθούν οι υπόλοιποι υποψήφιοι είναι μακράν ο πιο επικοινωνιακός όλων τους. Με τον Ηλιόπουλο να είναι ο πιο συμπαθής και τον Μπακογιάννη να είναι ο πιο σαφής στις τοποθετήσεις του.
Το είδαμε αυτό και στο ντιμπέιτ του «Ιανού», όπου μίλησαν οι υποψήφιοι για μια σειρά από θέματα. Και μας προέκυψε ότι ο Μπακογιάννης θέλει να διοικήσει τον Δήμο Αθηναίων ως μια ιδιωτική επιχείρηση που θα αποδίδει τα μέγιστα, ο Γερουλάνος θέλει να διοικήσει τον Δήμο Αθηναίων ως μια ιδιωτική επιχείρηση με ανθρώπινο πρόσωπο και ο Ηλιόπουλος θέλει να διοικήσει τον Δήμο Αθηναίων ως μια επιχείρηση του δημοσίου που θα αποδίδει τα μέγιστα. Προθέσεις που μοιάζουν νορμάλ σε πρώτη ανάγνωση, αλλά θα χρειαστούν ένα σωρό διευκρινήσεις στη διαδρομή για να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει στο νου του ο κάθε υποψήφιος. Γιατί και ο Καμίνης δεν ακουγότανε παράλογος πριν από μια οκταετία και παραδίδει έναν Δήμο κούκλα στο λογιστήριο και πανούκλα στο πεζοδρόμιο!
Υ.Γ.: Θα μου επιτρέψετε από σεβασμό στην ιστορία και στους αγώνες του ΚΚΕ να μην κρίνω τις απόψεις που εξέφρασε ο Νίκος Σοφιανός στο ντιμπέιτ. Καταλαβαινόμαστε υποθέτω…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
