Παρακολουθώ προσεκτικά το λόγο και τα τεκταινόμενα των υποψηφίων στο Δήμο Αθηναίων. Πρώτον διότι δεν είναι καμία αστεία μάχη, είναι το νούμερο δύο στόρι μετά από την πρωθυπουργία, και δεύτερον γιατί σε αυτόν ακριβώς τον Δήμο μένω. Άρα έχω και συμφέρον να το ψάξω το θέμα, δεν έχω μόνο ενδιαφέρον πολιτικό. Και κάπως έτσι ξημεροβραδιάζομαι με τον..
Μπακογιάννη και τη διαρκή αγωνία του για τα θέματα ασφαλείας (τα σκουπίδια Κώστα μου, οφείλω να ομολογήσω ότι μας ταλαιπωρούν λίγο περισσότερο) και τον Γερουλάνο με τις φαντασιώσεις του ότι ο Μπακογιάννης του κλέβει την επικοινωνιακή στρατηγική (άστον να κλέβει ρε Παύλο, τη γοητεία δεν μπορεί να σου την κλέψει). Συν τον Ηλιόπουλο εσχάτως, που αφού επισημοποιήθηκε η υποψηφιότητά του αποφάσισε ν’ ανοίξει το στόμα του και να μιλήσει.
Εντάξει, με τα τετριμμένα ξεκίνησε, αυτά που λέει ο κάθε υποψήφιος, αυτά είπε και ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Κίνημα από τα κάτω, στήριξη από τις γειτονιές, ο δήμος για τους δημότες του, μπλα, μπλα, μπλα δημοκρατία, μπλα, μπλα, μπλα με εκλέξατε. Αναμενόμενο είναι και τέλος πάντων, άμα υπάρχει κόσμος που θέλει να τα’ ακούει εγώ τι να τους κάνω; Να τους στρίψω τ’ αυτιά όπως τα σκυλάκια;
Είπε όμως και κάτι άλλο ο Ηλιόπουλος, στην πλέον πρόσφατη συνέντευξή του, που παραχώρησε στην Εφημερίδα των Συντακτών. Έθιξε το φαινόμενο του airbnb, που έχει κάνει μπάχαλο το αθηναϊκό ενοικιοστάσιο και έχει οδηγήσει ουκ ολίγους δημότες στην απελπισία. Τους διώχνουν, βλέπετε, οι ιδιοκτήτες από τα διαμερίσματα για να τα εκμεταλλευτούν τουριστικώς. Και βρίσκονται χύμα στη μέση του δρόμου, με τα συμπράγκαλα υπό μάλης να ψάχνουν στέγη και να μη βρίσκουν. Κι όταν βρίσκουν, μετά από κόπους και βάσανα, να κοστίζει ένα σκασμό λεφτά και να μπορούν να την αγγίξουν μόνο με τα τυχερά νούμερα του Τζόκερ.
Να φέρω ένα παράδειγμα; Να φέρω ένα παράδειγμα, γιατί όχι. Η φίλη μου η Μαίρη που είναι ζευγάρι με τον φίλο μου τον Γιάννη, μήνες τώρα ψάχνουν ένα δυαράκι στο κάτω Παγκράτι για να στεγάσουν τον έρωτά τους. Εκεί είχε πρωτομείνει η Μαίρη όταν είχε σκάσει μύτη Αθήνα από Θήβα, εκεί της αρέσει, δεν θέλει να πάει αλλού, δημοκρατία έχουμε, δεν ξέρω αν σας το είπα. Οπότε; Οπότε το μαλλί της έχει πέσει της γυναίκας, μιας και οι ιδιοκτήτες της περιοχής φτάσανε λόγω του airbnb να ζητάνε δέκα ευρώ το τετραγωνικό για ενοικίαση. Σα να λέμε δυαράκι της ψωλής, πενήντα μέτρα βαριά βαριά, με λίγο βεράντα μέσα, ένα πεντακοσάρικο ακατέβατο. Κι αν σ’ αρέσει ρε φίλε. Αν δεν σ’ αρέσει, μπορεί να αναζητήσεις την τύχη σου στην πλατεία Βαρνάβα όπου προ ημερών φιλήδονη γκαρσονιέρα τριανταοκτώ τετραγωνικών το τσίμπησε το πεντακοσάρικο. Κι άμα σου γουστάρει…
Η Μαίρη διόλου δεν γουστάρει, όπως δεν γουστάρει και ο Ηλιόπουλος. Και για το λόγο αυτό, βγήκε και είπε φόρα παρτίδα ότι το φαινόμενο της βραχυχρόνιας μίσθωσης (το airbnb δηλαδή) γεμίζει τις τσέπες κάποιων αλλά την πόλη την γαμάει. Γιατί τη μεταμορφώνει σε ένα κολοσσιαίο τουριστικό κατάλυμα, στερώντας της κάθε χαρακτήρα και κάθε πνοή. Ως εκ τούτου καλό είναι το νομοθετικό πλαίσιο που προωθήθηκε προσφάτως, αλλά ακόμη καλύτερο είναι να προχωρήσει τάχιστα και μια περαιτέρω αυστηροποίηση των κανόνων. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο η αστική ερημοποίηση του τζεντριφικέσιο, είναι και οι φόροι που χάνονται καθώς πολυάριθμοι ιδιοκτήτες εισπράττουν μέσω πιστωτικών καρτών ή Paypal. Μηδέν εισφορές σαν να λέμε και πλήρωνε ύστερα εσύ κοροϊδάρα για να έχει φως ο δρόμος έξω απ’ το airbnb, για να έχει στρωμένη άσφαλτο, για να απαντάνε στις κλήσεις το 100 και η πυροσβεστική. Όμορφο δεν λέω, αλλά ακόμη και του κασίδη το κεφάλι ενίοτε κουράζεται.
Να το τσεκάρουμε το πρόβλημα λοιπόν και να τσεκάρουμε επίσης πως προτείνουν να αντιμετωπιστεί και οι λοιποί υποψήφιοι, όχι μόνο ο Ηλιόπουλος. Εκτός κι αν σε αντίθεση με το κουμμούνι, το βλέπουν μόνο ως ευκαιρία για την ελληνική επιχειρηματικότητα και τις παραφυάδες της…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost με τον τίτλο του Αirbnb τα εννιάμερα
