Εχουμε τρελαθεί εντελώς; Δημοσιογράφος-εργαζόμενος παίρνει συνέντευξη από τον εκδότη-εργοδότη του για να δημοσιευτεί στο site του εργοδότη; «Τον ευχαριστώ θερμά που δέχτηκε, και μάλιστα χωρίς να το συζητήσει καθόλου» γράφει ο Κυριάκος Αθανασιάδης στο εισαγωγικό σημείωμα της συνέντευξης:
Εντάξει, δεν τον σεβάστηκε τον εκδότη, με τη μία του όρμηξε όπως πρέπει να κάνει -βέβαια- ένας σωστός δημοσιογράφος! Και περνάει άμεσα στη δεύτερη ερώτηση, ερώτηση για να τον κολλήσει στον τοίχο:
«Τι σας ώθησε να κάνετε το Liberal; Ήταν κάτι που αντιληφθήκατε ότι έλειπε από τον χώρο της ενημέρωσης; Ήταν μια επιχειρηματική ευκαιρία; Η ανάγκη για κάτι διαφορετικό; Και πόσο διαφορετικό είναι το Liberal, εντέλει;».
Ελεος, έλεος κάπου, λίγο σεβασμό στον άνθρωπο. Λίγο σεβασμό στον συνεντευξιαζόμενο. Δείτε όμως και τη συνέχεια:
Ωραία ιστορία. Και μετά το Liberal, λοιπόν, ήρθε ο Φιλελεύθερος. Ενώ συνήθως γίνεται το αντίθετο: πάμε από τις εφημερίδες στα σάιτ. Αγαπάτε το χαρτί, είναι προφανές. Όμως το αγαπάει άραγε και ο κόσμος; Ή, πιο σωστά: το αγαπάει άραγε η εποχή; Το κόστος της επένδυσης, που δεν θα πρέπει να ήταν διόλου αμελητέο, δεν θα μπορούσε να πάει στο σάιτ;
Αφήστε δε την επόμενη ερώτηση. Μιλάμε για βαρβαρότητα. Ιδού:
Δημήτρης Κανελλόπουλος / e-tetradio
Αντί κάποιου δικού μου σημειώματος για τελευταίο.. κείμενο του 2018, επέλεξα σήμερα να μας μιλήσει ο εκδότης του Liberal και του Φιλελεύθερου, Θανάσης Μαυρίδης. Και εργοδότης μου, με άλλα λόγια. Τον ευχαριστώ θερμά που δέχτηκε, και μάλιστα χωρίς να το συζητήσει καθόλου. Πιστεύω ότι θα σας αρέσει η κουβέντα που είχαμε. Όπως πάντα, οι δικές μου ερωτήσεις δεν είναι οι καλύτερες δυνατές, είναι μάλλον οι πιο απλές που θα μπορούσε να κάνει κάποιος, ή έτσι νομίζω. Καλή ανάγνωση, και σας ευχαριστώ για άλλη μία φορά που είστε, κάθε μέρα, εδώ. Καλή Χρονιά σε όλους!Κα προχωρά άμεσα στην πρώτη σκληρή ερώτηση: «Αγαπητέ κύριε Μαυρίδη, αφού σάς ευχαριστήσω που είπατε αμέσως ναι για τη συνέντευξη αυτή, θα θέλατε να μας δώσετε ένα σύντομο cv; Να μας υπενθυμίσετε πόσα χρόνια είστε στον χώρο, σε ποια Μέσα και σε τι θέσεις;».
Εντάξει, δεν τον σεβάστηκε τον εκδότη, με τη μία του όρμηξε όπως πρέπει να κάνει -βέβαια- ένας σωστός δημοσιογράφος! Και περνάει άμεσα στη δεύτερη ερώτηση, ερώτηση για να τον κολλήσει στον τοίχο:
«Τι σας ώθησε να κάνετε το Liberal; Ήταν κάτι που αντιληφθήκατε ότι έλειπε από τον χώρο της ενημέρωσης; Ήταν μια επιχειρηματική ευκαιρία; Η ανάγκη για κάτι διαφορετικό; Και πόσο διαφορετικό είναι το Liberal, εντέλει;».
Ελεος, έλεος κάπου, λίγο σεβασμό στον άνθρωπο. Λίγο σεβασμό στον συνεντευξιαζόμενο. Δείτε όμως και τη συνέχεια:
Ωραία ιστορία. Και μετά το Liberal, λοιπόν, ήρθε ο Φιλελεύθερος. Ενώ συνήθως γίνεται το αντίθετο: πάμε από τις εφημερίδες στα σάιτ. Αγαπάτε το χαρτί, είναι προφανές. Όμως το αγαπάει άραγε και ο κόσμος; Ή, πιο σωστά: το αγαπάει άραγε η εποχή; Το κόστος της επένδυσης, που δεν θα πρέπει να ήταν διόλου αμελητέο, δεν θα μπορούσε να πάει στο σάιτ;
Αφήστε δε την επόμενη ερώτηση. Μιλάμε για βαρβαρότητα. Ιδού:
Πώς πήγε η φετινή χρονιά; Ήταν επικερδής; Είστε ευχαριστημένος; Αυξήσατε τα κλικ στις σελίδες του Liberal; Είδατε άνοδο στις πωλήσεις του Φιλελεύθερου και στις συνδρομές της ηλεκτρονικής του έκδοσης;Και καλά, ο ένας (Κυριάκος Αθανασιάδης) ζήτησε συνέντευξη, ο άλλος (Θανάσης Μαυρίδης) πώς και δέχτηκε να τη δώσει; Μία δεύτερη γνώμη εκεί μέσα δεν ζήτησαν ώστε να μην γελάει ο κόσμος με όλο αυτό;
Δημήτρης Κανελλόπουλος / e-tetradio