Το είχαν πει η Λίτσα Διαμάντη με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο σε στίχους Εύης Δρούτσα και μουσική Αλέξη Παπαδημητρίου:
Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος
κι εσύ κολλάς σε κάτι πράγματα μικρά.
Καρδιά μου, όλα επιτρέπονται τη νύχτα
και οι ευθύνες είναι λόγια περιττά.
Αυτά μέχρι χτες, οπότε και επισημοποιήθηκε το διαζύγιο..
ανάμεσα στον Τσίπρα και στον Καμμένο, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ. Το είχε προαναγγείλει βεβαίως από την Τετάρτη ο πρωθυπουργός με τη συνέντευξή του στην Στάη και το είχε υπαινιχθεί κι ο Πανάρας ένα σωρό φορές. Αλλά μερικές φορές κρατάς και μια πισινή, λόγω του γνωστού σκηνικού «λύκος, λύκος στο μαντρί»…
Τέλος πάντων, αυτά τα στέφανα που φτιάχτηκαν με άνθη, κάθε λουλούδι έχει γίνει αγκάθι, όπως επαναλαμβάνει ο αισθαντικός Μάκης. Δι πάρτυ ισ όβιρ (αθάνατε Σιούφα!) και πήρε ο καθένας το δρόμο του. Και θυμήθηκα τώρα εγώ, ένα ωραίο κόλπο στο πόκερ, που το παίζουν οι σοβαροί παίκτες. Το κόλπο του ντούκου σαν βουάρ!
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Σου μοιράζουν τα πέντε φύλλα, ποντάρεις, ποντάρουν και οι υπόλοιποι, δηλώνεις πόσα θέλεις ν’ αλλάξεις. Ένα, δύο ή τρία. Σου τα δίνουν και πρέπει να ξαναποντάρεις. Άμα τα δεις και πεις «ντούκου», σου λέει ο άλλος για παράδειγμα διακόσια ευρώ και μέχρι εκεί μπορείς να ποντάρεις κι εσύ. Ούτε σέντσι παραπάνω. Άμα δεν τα κοιτάξεις τα φύλλα σου όμως και πεις «ντούκου σαν βουάρ» (το έχουν το γαλλικό τους οι χαρτοπαίκτες!), μπορείς να ανεβάσεις το ποντάρισμα όσο σου γουστάρει. Διακόσια ο άλλος; Πεντακόσια ευρώ εσύ, χίλια, τα ρέστα σου.
Κάπως έτσι έκανε κι ο Τσίπρας. Εκεί που καθότανε με σταυρωμένα τα χέρια και το χαμόγελο στα χείλη και το είχε σίγουρο ο Πάνος ότι θα τον έφερνε βόλτα, ξαφνικά το καλό παιδί έβγαλε δόντια και νύχια. Κι έριξε τα ρέστα του στο τραπέζι, δηλώνοντας στο Open ότι πάει για ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, με ΑΝΕΛ, άνευ ΑΝΕΛ, με Καμμένο, δίχως Καμμένο, με όποιον του γουστάρει και όποιον δεν του γουστάρει και ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Και δεν έχει καν δει τα φύλλα του πάνω στο τραπέζι, τόσο μεγάλη είναι η σιγουριά του ότι θα τις περάσει τις συμπληγάδες και θα πάει σβηστός ως τον Οκτώβριο. Τόσο άνετος…
Δεν ξέρω που βασίζεται η αισιοδοξία του Τσίπρα, αλλά ένα πράγμα μας έχει αποδείξει ως τώρα: Δεν φοβάται! Δεν σκιάζεται, δεν κωλώνει και δεν κάνει πίσω στην πρώτη δυσκολία. Ναι καλά, θα μου πείτε, την κωλοτούμπα και το Μνημόνιο τα ξέχασες; Όχι, καθόλου δεν τα ξέχασα και δεν νομίζω ότι τα έχει ξεχάσει και ο ίδιος. Άλλο όμως είναι να έχεις την Ευρώπη όλη απέναντί σου, συντεταγμένη και ετοιμοπόλεμη, και άλλο ένα μπουλούκι θεατρικό δίχως αρχή, μέση και τέλος. Άσε που και με την κωλοτούμπα τις εκλογές τις κέρδισε, δεν τις έχασε. Σε πείσμα των δημοσκόπων, που ως συνήθως κοιτούσαν το φεγγάρι.
Οπότε; Οπότε ετοιμαστείτε για την Μητέρα Όλων των Μαχών που έλεγε και ο Μπους ο πρεσβύτερος. Κι Ελάτε Όπως Είστε, όπως συμπλήρωνε ο γιός του στη μοναδική σωστή κουβέντα της προεδρίας του. Εδώ τελειώνουν τα ψέματα, εδώ τελειώνουν τα παραμύθια. Εδώ κανείς δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει. Πάμε για μερικές από τις πιο κρίσιμες ψηφοφορίες της Μεταπολίτευσης, με όλα τα χαρτιά στο τραπέζι και όλα τα πονταρίσματα τσιτωμένα στο φουλ. Εκτός κι αν το γυρίσει ο Πάνος τελευταία στιγμή και ξεφουσκώσει σαν τα μπαλονάκια το σκηνικό. Δεν το πολυπιστεύω αλλά και δεν το αποκλείω κιόλας. Ο άνθρωπος, άλλωστε, δεν κατεγράφη τυχαία ως ο νούμερο ένα σαρβάϊβορ της ελληνικής πολιτικής σκηνής…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr