Οταν το στιλ θολώνει το μήνυμα - Πολάκης, ένας φωνακλάς της πολιτικής
- Παύλος Πολάκης: ένας πολιτικός που κομψά μπορείς να τον πεις sui generis
- Αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πίνεις νερό στο όνομά του.
- Αν είσαι αντι-ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φτύνεις όταν ακούς το όνομά του.
- Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι το στιλ πολιτικής που διακονεί και όχι τελικά το πρόσωπο.
- Όμως η πολιτική όπως ασκείται.. από τον αναπληρωτή Υπουργό Υγείας έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μου θυμίζουν την παροιμία «χύνεις μόνος σου την καρδάρα με το γάλα».
- Οι πιο παλιοί θα βρίσκουν στο στυλ της πολιτικής του έκφρασης στοιχεία από τον ΠΑΣΟΚο Βαγγέλη Γιαννόπουλο.
- Σήμερα όμως τον Γιαννόπουλο τον θυμόμαστε για τις εξορμήσεις στα σκυλάδικα, να χαριεντίζεται με τη Βάνα Μπάρμπα – και ένα σουτιέν και άλλα τέτοια γραφικά. Ποιος θυμάται το πολιτικό του έργο;
- Ο Παύλος Πολάκης είναι φωνακλάς και εξωστρεφής. Όταν νιώθει ότι τον πνίγει το δίκιο του φωνάζει, λέει μαντινάδες και κατακεραυνώνει τον «εχθρό» με αγοραίες εκφράσεις.
- Η αλήθεια είναι ότι δείχνει, στη δημόσια εικόνα που ο ίδιος φτιάχνει – επιμελώς – μέσω των αναρτήσεών του στο Facebook, πώς είναι ένας κατατρεγμένος που όλοι βάλλουν εναντίον του.
- Βρίσκει εχθρούς στην πολιτική, στην παραπολιτική και φυσικά στα media.
- Σχεδόν κάθε μέρα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook παίρνει ένα θέμα της επικαιρότητας και μέσα από το φίλτρο του, το μετατρέπει σε …event!
- Τα συμπολιτευόμενα media τον «παίζουν» δίνοντας ικανοποίηση στο συμπολιτευόμενο κοινό τους, τα αντιπολιτευόμενα τον «παίζουν» από την άλλη πλευρά αποδεικνύοντας τη λούμπεν εκδοχή της εξουσίας.
- Κερδισμένος στο τέλος της μέρας με διαφημιστικούς όρους βγαίνει ο ίδιος αφού είτε με τα «ωσαννά» είτε με τα «άρον άρον σταύρωσον» έχει μεγαλώσει το κοινό που φτάνει ο λόγος του.
- Πραγματικά αν ήμουν ομόσταυλός του θα είχα πολύ στοχαστεί στο πώς έχει καταφέρει να απασχολεί τα media που αναζητούν τις αναρτήσεις του για να γεμίσουν τις στήλες με τα παραπολιτικά τους.
- Πρόσεξε, δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο των όσων λέει. Προσπαθώ να εξετάσω και να ερμηνεύσω τη φόρμα, το στιλ που έχει επιβάλει.
- Δημοσιογραφικά πολλές φορές έχει επιβεβαιωθεί, άλλες πάλι όχι και σίγουρα έχει ξεφύγει πολύ επίσης αρκετές φορές.
Άκου μια ιστορία: Ένα βράδυ περιμένοντας στην ουρά να πάρω σουβλάκια από ένα μαγαζί στη γειτονιά μου, ένας κρανοφόρος κατεβαίνει από τη μηχανή του, μπαίνει στο μαγαζί, βγάζει το κράνος και ήταν ο Πολάκης. Κάποιοι στα τραπέζια τον αναγνώρισαν και άρχισαν το κλασικό «ψου-ψου». Ο ίδιος με εξαιρετική ευγένεια κάθισε στην ουρά, με την ίδια ευγένεια παρήγγειλε, περίμενε και πήρε την παραγγελιά του, φόρεσε το κράνος, καβάλησε τη μηχανή του και έφυγε.
- Θέλω να πω ότι σε μια προσωπική του στιγμή δεν έδειξε σαν ένας άνθρωπος που θέλει να τον προσέξουν, θέλει να προκαλέσει ή θέλει να το παίξει Υπουργός.
- Η δημόσια εικόνα του όμως είναι αυτή που δίνει ένα στιλ στην άσκηση πολιτικής. Δεν κρύβω ότι μερικές φορές έχω γελάσει με κάποιες δηκτικές παρατηρήσεις. Τις περισσότερες φορές όμως νομίζω ότι στιλ που επιλέγει είναι πιο δυνατό από αυτό που θέλει να πει. (και κάποιες αγγίζει τα όρια της αγένειας, και για κάποιους ίσως και της χυδαιότητας)
- Σίγουρα κάποιοι, είπαμε τον χειροκροτούν άμα τη εμφανίσει, άλλοι τον «σταυρώνουν» αλλά με τους υπόλοιπους που θέλουν να ακούν επιχειρήματα τι γίνεται;
- Η εικόνα θολώνει το μήνυμα! Κι αυτό σε επίπεδο πολιτικής αλλά και μαρκετινίστικης επικοινωνίας δεν είναι – μακροπρόθεσμα – καλό!
- Ο πολιτικός δεν πρέπει να συμπεριφέρεται σαν κυνηγημένος που ψάχνει σύμμαχο. Θέλω το μήνυμά του να φτάνει και να με αφήνει να το φιλτράρω εγώ.
- Το φαινόμενο Πολάκης – επαναλαμβάνω ως στιλ, ως φόρμα – θα μείνει για τους μελλοντικούς μελετητές της πολιτικής συμπεριφοράς.
- Αλλά σίγουρα κάνει πολλούς πολιτικούς (φίλους τε και αντιπάλους) να σκέφτονται πώς θα το αξιοποιήσουν γιατί είναι ανέξοδη προβολή, κι όσο πλησιάζουμε σε εκλογική περίοδο η αναγνωρισιμότητα είναι το «α» και το «ω»!
Γιάννης Καφάτος / viewtag
