Μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω, ρε φίλε. Αν και υποψιάζομαι ότι θα πέσει χειμώνα, γιατί τον χειμώνα τον σιχαίνομαι, αλλά πες ότι δεν ξέρω. Γνωρίζω όμως πολύ καλά να διαβάζω τα σημεία και τα σημαινόμενα και να βλέπω αυτό που έρχεται λίγο νωρίτερα από την πιάτσα. Βλέπε για παράδειγμα αυτά που έγραφα εδώ πέρα στο Newpost τον περασμένο Ιούλιο, στο κομμάτι..
μου υπό τον τίτλο «Το Ρωσικόν κόμμα»:
«Και τέτοιο φύτεμα σπόρων για να βλαστήσει και να ανθίσει και να καρποφορήσει το νέο ρωσικό κόμμα εν Ελλάδι. Με τσάρο, με πατερούλη, με δικέφαλο αετό, με ορθοδοξία, με κολχόζ και σοβχόζ, μία απ’ όλα όπως ο πιτόγυρος. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα περιλαμβάνει και τίποτε αεροπλάνα με λεφτά το πακέτο, σαν εκείνα που έβλεπε η Σπυράκη να περνούν, ή θα τη βγάλουμε ξεροσφύρι τη βότκα…»Αυτά έγραφα, μαζί, βεβαίως, με ιστορικά στοιχεία, γιατί δεν είμαι κάνας γκάφαλος απ’ τα Τρίκαλα, είμαι τριανταδύο χρόνια φούρναρης και καταλαβαίνω από ψωμάκι. Ότι δηλαδή:
«Το Ρωσικό κόμμα ήταν ελληνική πολιτική παράταξη, των πρώτων χρόνων ύπαρξης του ελληνικού κράτους, φίλα προσκείμενη στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Διατηρούσε επαφή με τη Ρωσική διπλωματική αποστολή και είχε μεγάλη υποστήριξη στην Πελοπόννησο.Το Ρωσικό κόμμα κυβέρνησε το 1832 και από τις 3 Σεπτεμβρίου 1843 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1844 με αρχηγό τον Α. Μεταξά. Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 1844 έχασε την πρωθυπουργία από τον Κωλέττη».
Ιστορία του κάποτε, στο τώρα όμως τι γίνεται; Με ολίγη από Λαφαζάνη τη βγάζαμε, ο οποίος αναπολούσε τα περασμένα μεγαλεία, τότε που πήγαινε η υπουργάρα στα Κρεμλίνα και του βαράγανε προσοχές οι Σπέτσναζ. Μάτια που δεν βλέπονται, ωστόσο, γρήγορα ξεχνιούνται και τέλος πάντων πώς να τη βγάλει ολόκληρη Ρωσία με το ένα τοις εκατό της ΛΑΕ κι αν είναι και ένα τοις εκατό δηλαδή και δεν της πήρε ο Ρούντι ο Ρινάλντι και την εκλογική πελατεία εκτός από την ιδεολογική καθαρότητα. Σαν να τον καλείς τον άλλον για γουρνοπούλα και να του σερβίρεις χόρτα αλάδωτα…
Με Μίκη Θεοδωράκη όμως, αλλάζει το πράγμα! Εδώ έχουμε να κάνουμε με παγκόσμια προσωπικότητα, που και να βήξει ακόμη γυρνάει και αφουγκράζεται η μισή υφήλιος. Εδώ μιλάμε για πρώτο όνομα στη μαρκίζα, δεν μιλάμε για γλάστρα που τραγουδάει πλέη μπακ με κλειστό μικρόφωνο. Άλλο είναι σε υποστηρίζει το κακομοίρικο το αφρόψαρο κι άλλο ο λευκός ο καρχαρίας μες τις τρεις σειρές δόντια. Και μιλάμε για υποστήριξη από τον Μίκη, όχι μαλακίες:
«Ομολόγω ότι με καταθλίβει να βλέπω ένα μέρος από τους απόγονους των συντρόφων και των συναγωνιστών μου να δέχονται να γίνει η χώρα μας βάση για την εξόντωση της Ρωσίας. Και επιπλέον να βοηθούν να καταστούν τα Σκόπια βάση θανάτου για την εξόντωση του ρωσικού λαού. Ξεχνούν ότι η χώρα μας είχε πάντοτε αδελφικές σχέσεις με τη Ρωσία και εμείς οι Έλληνες κομμουνιστές παλέψαμε χέρι με χέρι με τον Κόκκινο Στρατό χύνοντας μαζί τους το αίμα μας για να ελευθερώσουμε τους λαούς της Ευρώπης από τον γερμανικό χιτλερισμό που έφτασε στο τελευταίο σκαλοπάτι της βαρβαρότητας με τα στρατόπεδα θανάτου».Απόσπασμα από την προχθεσινή επιστολή του Θεοδωράκη στα «Νέα» είναι το ανωτέρω και νομίζω ότι δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεση τόσο του μουσικοσυνθέτου όσο και του περιβάλλοντός του:
Δώστε εμάς την αντιπροσωπεία, δώστε μας εμάς το φραντσάιζ, δώστε μας εμάς την ευκαιρία να φτιάξουμε το Ρώσικο κόμμα του εικοστού πρώτου αιώνα! Βάλτε εσείς την υποδομή κι εμείς θα βάλουμε τη φατσάδα. Κι αν προκύψει ρώσικη σαλάτα, δεν πειράζει. Κι αυτή γευστική είναι, αρκεί να μην πληρώνεις στο τέλος το λογαριασμό…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
