Δεν ήταν μόνο μπουνίδι, βρισίδι και δακρυγόνο στο Σύνταγμα. Είχε κι άλλα, λιγότερο επεισοδιακά και θερμόαιμα. Είχε στιγμές ανθρώπινες, στιγμές γέλιου και απορίας όπως κάθε συγκέντρωση. Βλέπε, για παράδειγμα, την ομάδα καλογραιών που ανέμιζε ελληνικές σημαίες και ορκιζόταν στου Χριστού την πίστη την αγία. Αλλά όταν πέρασε ο
Πέτρος ο
Γαϊτάνος από μπροστά τους, οδεύοντας προς την εξέδρα για να τραγουδήσει..
τον εθνικό ύμνο, άστραψαν τα βλέμματα. Και ακούστηκε από τα στόματα των μοναχών η παράκληση:
«Κύριε Πέτρο, κύριε Πέτρο!»
Δυστυχώς ο Σάκης Ρουβάς της ορθοδοξίας, συνέχισε αγέρωχος την πορεία του απογοητεύοντας τις φανζ…
- από κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη στο newpost (ολόκληρο ΕΔΩ)
