Πότε θα πεθάνω, δεν ξέρω. Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι ως την ώρα που θα κλείσω οριστικά τα μάτια μου, ένα πράγμα δεν θα ‘χω ακούσει:
Μια συγγνώμη από τα χείλη του Κώστα Σημίτη!
Μια συγγνώμη για τις μίζες, μια συγγνώμη για τις τραβηχτικές, μια συγγνώμη για τις κλεψιές των..
κυβερνητικών στελεχών του. Για όλα αυτά τα παλικάρια που είτε διακοπεύουν στα σωφρονιστικά θέρετρα είτε φάγανε ποινές με αναστολή γιατί η ελληνική δικαιοσύνη είναι μεγάθυμη. Και για κάποια άλλα πλάσματα που μεταφέρανε τα εκατομμύρια με το βαλιτσάκι (ή τον χαρτοφύλακα, δεν κατέχω…) και κάθονται τώρα και γελάνε εις βάρος μας. Πίνοντας έναν καπουτσίνο διπλό, σε μαγαζιά που κλέβουν ρεύμα!
Ναι, το έχω υπόψη μου ότι η δημοσιογραφική πιάτσα έριξε το βάρος στο Μακεδονικό. Ότι δηλαδή ο Σημίτης δεν είπε ούτε μια λέξη για τη συμφωνία των Πρεσπών, ενώ, για παράδειγμα, είχε κάτι να πει για τον Ρουβίκωνα (για τον Ρουβίκωνα μαδαφάκαζ!) και την ανοχή που απολαμβάνει εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τι να σας πω για την αφωνία του Κινέζου, μπορεί να μην ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τη Φώφη Γεννηματά, μια και, όπως είπε ο ίδιος «το ΚΙΝΑΛ είναι πολιτικό κίνημα αναγκαίο για την πολιτική ζωή». Να ρίξει δηλαδή ο άνθρωπος κανένα «δεν είναι κακό το ντίλ» και να πάθουν όλοι κοκίτη στη Χαριλάου Τρικούπη; Άσε καλύτερα μούγκα και το συζητάμε μια άλλη φορά.
Είπε βεβαίως τις γνωστές μπούρδες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επαναλαμβάνει κάθε φορά. Μπούρδες για τον «εθνικολαϊκισμό» που τον στηρίζουν τα φασιστόμουτρα, μπούρδες για τις «μειοψηφίες που δεν θα μετατραπούν σε πλειοψηφία» (φάτε την πλεμπαίοι!), μπούρδες για την χαμηλή μεσαία τάξη που την ρουφάει αλλά τι να κάνουμε, ας τη ρουφήξει διότι «αυτό συνεπάγεται η οικονομική πρόοδο», μπούρδες ότι «η χώρα θα καταφύγει εκ νέου σε δανεισμό από τους Ευρωπαίους». Είπε κι ένα σωστό, θα του το πιστώσω:
Ότι πρέπει να διορθωθεί το στόρι με τα πλεονάσματα, για να προχωρήσουν οι δημόσιες επενδύσεις.
Αλλά το στόρι δεν ήταν εκεί. Το στόρι ήταν, ως συνήθως, στη συγγνώμη, που την κατάπιε και πάλι σαν κοτομπουκιά. Παραδέχτηκε, βέβαια, ότι ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ «εκμεταλλεύτηκαν κατά ανεπίτρεπτο τρόπο τις θέσεις τους για προσωπικό όφελος», αλλά επέμεινε στην παραμύθα ότι η «διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο». Και την πολιτική ευθύνη την έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι ο μέγιστος, σημειώνοντας ότι κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του δεν υπήρξε οποιαδήποτε πληροφόρηση ή στοιχείο για την ύπαρξη παρανόμων δραστηριοτήτων». Αυτά, υπογράμμισε μιλώντας για τον Άκη και τον Γιάννο, προέκυψαν αργότερα…
Έτσι είναι ρε φίλε, μόνο ο Άκης και ο Γιάννος ήταν. Όλοι οι άλλοι που τρέχουν στα δικαστήρια κάθε μέρα και εισπράττουν ποινές είναι κάτι τύποι που τους βρήκε στον Άρη το ρομπότ της NASA. Έτσι είναι, πολιτική ευθύνη θα είχε ο Σημίτης αν είχε ψωνίσει απ’ τα καλάθια. Αφού χρημάτισε ωστόσο υπουργούς γνωστά στελέχη του κινήματος, τι αμαρτία να έχει; Φίρμες ψώνισε, Βουιτόν και Πράντα, αυτός φταίει που του βγήκαν μαϊμούδες; Και το πιο ωραίο το φύλαξε για το τέλος. Εκεί που λέει «εξασφάλισα την καθοδήγηση και τον συνεχή έλεγχο των υπουργών». Κι άμα είχε πληροφόρηση για «μη επιβεβλημένη συμπεριφορά» απομάκρυνε αμέσως τους υπουργούς από τη θέση τους.
Και ύστερα το βούλωνε. Ούτε να τους ξεμπροστιάσει, ούτε να τους στείλει στη δικαιοσύνη, ούτε να πληροφορήσει εμάς τους μαλάκες ότι κάτι δεν πάει καλά. Όλα κάτω απ’ το χαλί και βουρ για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Δεν ξέρω αν αυτό τον κάνει συνένοχο των λαμόγιων, αλλά έντιμο και ικανό πολιτικό δεν τον κάνει σίγουρα. Και η πολιτική ευθύνη είναι όλη δική του, εδώ και έτη πολλά.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
