Aπό τον Κώστα Πελεκάνο λάβαμε και δημοσιεύουμε μαρτυρία σχετικά με τον «πάντα χαμογελαστό Θέμο Αναστασιάδη και τη μεγάλη οικογένεια του «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ»:
"Ο Θέμος δεν μένει πια εδώ… . «Έφυγε» τόσο πρόωρα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μία
εξαίρετη σύζυγο, τρία υπέροχα παιδιά, αλλά και ένα δυσαναπλήρωτο κενό..
στην ελληνική δημοσιογραφία. «Έφυγε σαν πρωταθλητής!!!», έγραψε στο συγκινητικό του «αντίο» ο εκδότης του «Πρωταθλητή», Σωτήρης Πουλόπουλος. Μαζί άλλωστε είχαν ιδρύσει το 1998 τον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ», μία εφημερίδα που κατάφεραν να τη δουν και οι δύο όπως πραγματικά την ονειρεύονταν.
Ήταν Μάιος του 1998 όταν πρωτοετής φοιτητής στο τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, περνούσα ένα μεσημέρι το κατώφλι της νεοϊδρυθείσας τότε «ερυθρόλευκης» εφημερίδας.
Ο Θέμος Αναστασιάδης καθόταν στο γραφείο του έχοντας ανοιχτή την πόρτα. Μιλούσε στο τηλέφωνο γράφοντας παράλληλα σε ένα χαρτί, φαινόταν πολύ απασχολημένος. Το πρώτο
καλωσόρισμα θα έρθει από τον Σωτήρη Πουλόπουλο. Θυμάμαι, μου είπε ότι δεν έχει πολύ
χρόνο καθώς περίμενε να «σκάσει» είδηση στο ρεπορτάζ του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού.
Με ρώτησε αν έχω όρεξη για δουλειά και με το «ναι» που του απάντησα μου είπε αμέσως να πάω κάτω να ξεκινήσω. Δεν πρόλαβα μάλιστα ούτε να χαιρετίσω τον κ. Αναστασιάδη που ακόμα μιλούσε στο τηλέφωνο… .
Η πρώτη μας καλημέρα θα έρθει μόλις λίγες μέρες αργότερα. Ο Θέμος Αναστασιάδης ήταν ένας πραγματικός κύριος. Ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευγενικός, με χιούμορ, πολύ προσιτός και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Είχε τον τρόπο του να σε… κερδίζει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Είχε πάντα έναν καλό λόγο να σου πει. Νοιαζόταν για τους ανθρώπους που είχε γύρω του και συνεργαζόταν. Ήθελε όλοι στην εφημερίδα να αισθανόμαστε σαν μία μεγάλη οικογένεια.
Λίγο καιρό μετά κατάλαβα γιατί οι πόρτες στα γραφεία τόσο του Θέμου Αναστασιάδη, όσο
και του Σωτήρη Πουλόπουλου ήταν πάντα ανοιχτές. Στην κυριολεξία όμως… . Δέχονταν με χαρά να ακούσουν όποιον ήθελε να τους μιλήσει, χωρίς το ύφος που ίσως πολλοί να περίμεναν από δύο πετυχημένους εκδότες.
Ο Θέμος λάτρευε τον Ολυμπιακό και ήθελε η εφημερίδα να ασχολείται με όλα τα τμήματα του συλλόγου, ακόμη και με τις πιο μικρές ηλικίες. Μαζί με τον Σωτήρη Πουλόπουλο αφιέρωναν μάλιστα καθημερινά στον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» μία ολόκληρη σελίδα αποκλειστικά για τις δραστηριότητες όλων των «ερυθρόλευκων» ακαδημιών. Την ιδέα την είχε ο Θέμος και τον τίτλο της στήλης τον βρήκε ο Πουλόπουλος. «Οδός ακαδημίας…» λεγόταν.
Τα πιτσιρίκια από τις «ερυθρόλευκες» ακαδημίες είχαν αγκαλιάσει τη σελίδα αυτή.
Άλλωστε καμία εφημερίδα μέχρι τότε δεν αφιέρωνε τόσο χώρο για τις δικές τους δραστηριότητες. Οι μικροί ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού ήθελαν να πουν το δικό τους ευχαριστώ στον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» και το είπαν από καρδιάς μόλις λίγους μήνες μετά.
Μαζί με τους προπονητές τους ευχαρίστησαν την εφημερίδα για την καθημερινή προβολή ενώ δώρισαν και μία ξεχωριστή πλακέτα προσωπικά στον Θέμο Αναστασιάδη. Η συγκίνηση του Θέμου ήταν πραγματικά μεγάλη, αφού δεν θεωρούσε πως έκανε κάτι το ιδιαίτερο.
Πίστευε στη δουλειά που γινόταν στα τμήματα υποδομής και ήθελε να βοηθήσει όσο μπορούσε με τον δικό του τρόπο.
Την αμέσως επόμενη μέρα μάλιστα στη σελίδα του στον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» είχε βάλει μία μεγάλη φωτογραφία της πλακέτας που του είχαν δωρίσει τα παιδιά, γράφοντας από κάτω το δικό του πλέον ξεχωριστό ευχαριστώ. Αυτός ήταν ο Θέμος.
Τώρα, από τη γειτονιά των αγγέλων όπου αναπαύεται, θα συνεχίσει να παρακολουθεί τον Ολυμπιακό που τόσο λάτρευε. Όπως θα συνεχίσει να βλέπει και την πορεία του δικού του «παιδιού», του αγαπημένου του «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ»… .
Κώστας Πελεκάνος"
"Ο Θέμος δεν μένει πια εδώ… . «Έφυγε» τόσο πρόωρα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μία
εξαίρετη σύζυγο, τρία υπέροχα παιδιά, αλλά και ένα δυσαναπλήρωτο κενό..
στην ελληνική δημοσιογραφία. «Έφυγε σαν πρωταθλητής!!!», έγραψε στο συγκινητικό του «αντίο» ο εκδότης του «Πρωταθλητή», Σωτήρης Πουλόπουλος. Μαζί άλλωστε είχαν ιδρύσει το 1998 τον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ», μία εφημερίδα που κατάφεραν να τη δουν και οι δύο όπως πραγματικά την ονειρεύονταν.
Ήταν Μάιος του 1998 όταν πρωτοετής φοιτητής στο τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, περνούσα ένα μεσημέρι το κατώφλι της νεοϊδρυθείσας τότε «ερυθρόλευκης» εφημερίδας.
Ο Θέμος Αναστασιάδης καθόταν στο γραφείο του έχοντας ανοιχτή την πόρτα. Μιλούσε στο τηλέφωνο γράφοντας παράλληλα σε ένα χαρτί, φαινόταν πολύ απασχολημένος. Το πρώτο
καλωσόρισμα θα έρθει από τον Σωτήρη Πουλόπουλο. Θυμάμαι, μου είπε ότι δεν έχει πολύ
χρόνο καθώς περίμενε να «σκάσει» είδηση στο ρεπορτάζ του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού.
Με ρώτησε αν έχω όρεξη για δουλειά και με το «ναι» που του απάντησα μου είπε αμέσως να πάω κάτω να ξεκινήσω. Δεν πρόλαβα μάλιστα ούτε να χαιρετίσω τον κ. Αναστασιάδη που ακόμα μιλούσε στο τηλέφωνο… .
Η πρώτη μας καλημέρα θα έρθει μόλις λίγες μέρες αργότερα. Ο Θέμος Αναστασιάδης ήταν ένας πραγματικός κύριος. Ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευγενικός, με χιούμορ, πολύ προσιτός και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Είχε τον τρόπο του να σε… κερδίζει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Είχε πάντα έναν καλό λόγο να σου πει. Νοιαζόταν για τους ανθρώπους που είχε γύρω του και συνεργαζόταν. Ήθελε όλοι στην εφημερίδα να αισθανόμαστε σαν μία μεγάλη οικογένεια.
Λίγο καιρό μετά κατάλαβα γιατί οι πόρτες στα γραφεία τόσο του Θέμου Αναστασιάδη, όσο
και του Σωτήρη Πουλόπουλου ήταν πάντα ανοιχτές. Στην κυριολεξία όμως… . Δέχονταν με χαρά να ακούσουν όποιον ήθελε να τους μιλήσει, χωρίς το ύφος που ίσως πολλοί να περίμεναν από δύο πετυχημένους εκδότες.
Ο Θέμος λάτρευε τον Ολυμπιακό και ήθελε η εφημερίδα να ασχολείται με όλα τα τμήματα του συλλόγου, ακόμη και με τις πιο μικρές ηλικίες. Μαζί με τον Σωτήρη Πουλόπουλο αφιέρωναν μάλιστα καθημερινά στον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» μία ολόκληρη σελίδα αποκλειστικά για τις δραστηριότητες όλων των «ερυθρόλευκων» ακαδημιών. Την ιδέα την είχε ο Θέμος και τον τίτλο της στήλης τον βρήκε ο Πουλόπουλος. «Οδός ακαδημίας…» λεγόταν.
Τα πιτσιρίκια από τις «ερυθρόλευκες» ακαδημίες είχαν αγκαλιάσει τη σελίδα αυτή.
Άλλωστε καμία εφημερίδα μέχρι τότε δεν αφιέρωνε τόσο χώρο για τις δικές τους δραστηριότητες. Οι μικροί ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού ήθελαν να πουν το δικό τους ευχαριστώ στον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» και το είπαν από καρδιάς μόλις λίγους μήνες μετά.
Μαζί με τους προπονητές τους ευχαρίστησαν την εφημερίδα για την καθημερινή προβολή ενώ δώρισαν και μία ξεχωριστή πλακέτα προσωπικά στον Θέμο Αναστασιάδη. Η συγκίνηση του Θέμου ήταν πραγματικά μεγάλη, αφού δεν θεωρούσε πως έκανε κάτι το ιδιαίτερο.
Πίστευε στη δουλειά που γινόταν στα τμήματα υποδομής και ήθελε να βοηθήσει όσο μπορούσε με τον δικό του τρόπο.
Την αμέσως επόμενη μέρα μάλιστα στη σελίδα του στον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» είχε βάλει μία μεγάλη φωτογραφία της πλακέτας που του είχαν δωρίσει τα παιδιά, γράφοντας από κάτω το δικό του πλέον ξεχωριστό ευχαριστώ. Αυτός ήταν ο Θέμος.
Τώρα, από τη γειτονιά των αγγέλων όπου αναπαύεται, θα συνεχίσει να παρακολουθεί τον Ολυμπιακό που τόσο λάτρευε. Όπως θα συνεχίσει να βλέπει και την πορεία του δικού του «παιδιού», του αγαπημένου του «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ»… .
Κώστας Πελεκάνος"