Να ξεκινήσουμε πρώτα απ’ τα βασικά κι έχουμε μέρες για τα υπόλοιπα. Να
ξεκινήσουμε από το μέγεθος του χθεσινού συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία
στο Σύνταγμα, που για μια ακόμη μια φορά έγινε αφορμή σφοδρών
αντιπαραθέσεων. Λογικό το βλέπω, μιας και από τα εξήντα χιλιάρικα
παριστάμενους και παριστάμενες που μέτρησε η αστυνομία ως..
τα δύο εκατομμύρια που ανακοίνωσαν οι διοργανωτές είναι μεγάλο, είναι μέγιστο το εύρος. Και χωράει πολλή παραμύθα, να χαίρονται όλα τα παιδάκια!
Ποια είναι η αλήθεια όμως; Η αλήθεια είναι ότι η χθεσινή συγκέντρωση δεν υπερέβη την περυσινή ούτε κατά ένα άτομο. Μπορεί να ήταν και λίγο μικρότερη, αλλά ας παραχωρήσουμε στους διοργανωτές την εύνοια της αμφιβολίας. Αυτό μας κάνει κάτι παραπάνω από εκατό χιλιάδες κόσμο, θέλετε εκατόν δέκα, θέλετε εκατόν είκοσι, ως εκεί. Δεν ξέρω γιατί τους μέτρησε η αστυνομία εξήντα χιλιάδες, δεν θα της ζητήσω το λόγο και όσο για τα μύρια των διοργανωτών, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο. Δουλειά του κάθε συγκεντρωσιάρχη είναι να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, τα πουλήσανε κι αυτοί. Με εκφωνήσεις του τύπου «Δεν υπάρχει γωνιά της Ελλάδας που να μην έστειλε σήμερα τα παιδιά της», «Υπάρχουν αδέρφια μας που προσπαθούν να έρθουν και δεν τους αφήνουν τα μπλόκα, μπλόκα στην Ελλάδα του 2019» και «ο Γκέμπελς ωχριά μπροστά τους, τα κανάλια τραβάνε εικόνες από γωνίες προσπαθώντας να μειώσουν το μέγεθος του συλλαλητηρίου». Τόσο αγνά, τόσο πατριωτικά…
Το ερώτημα, βεβαίως, που προκύπτει είναι γιατί δεν είχαμε αυξημένη προσέλευση. Πενταπλάσιο λαό περίμεναν οι διοργανωτές για να τον έχουν να τον χρησιμοποιήσουν ως όπλο στον αγώνα τους. Και αποκόμισαν τα ίδια με τα περσινά. Η εξήγηση; Κόπωση θέλετε να την πείτε, απογοήτευση θέλετε να τον πείτε, φόβο θέλετε να τον πείτε, πάντως το Σύνταγμα δεν βούλιαξε. Και με εκατό χιλιάρικα κόσμο, δεν μπορείς να απαιτείς τίποτε από μια κυβέρνηση που την ψήφισαν εκατομμύρια. Τελεία.
Πάμε τώρα και στο άλλο ζήτημα της ημέρας, που ήταν τα επεισόδια. Θα πω κι εδώ δυο λογάκια γιατί ήμουνα μπροστά στη φάση, εντελώς από δίπλα και τα είδα με τα ματάκια μου. Εν ολίγοις, οι κουκουλοφόροι δεν είχαν καμία σχέση ούτε με μπαχαλάκηδες, ούτε με μαυροκόκκινα μέτωπα. Το είδαμε στην ενδυμασία τους, το ακούσαμε στις κουβέντες τους, το αντιληφθήκαμε από τον οπλισμό τους και τον τρόπο που επιτίθονταν στους ΜΑΤατζήδες. Όποιος έχει περάσει μια βόλτα από Εξάρχεια και έχει λιώσει καναδυό ζευγάρια παπούτσια σε πορείες, καταλαβαίνει πολύ εύκολα από πού κρατάει η σκούφια κάθε ταραξία. Τους είδαμε άλλωστε και τους συγκεντρωμένους στα Προπύλαια, τους μετρήσαμε, τους ακτινογραφήσαμε. Χιλιόμετρα μακριά από τους παλικαράδες του Συντάγματος.
Οι οποίοι παλικαράδες του Συντάγματος δεν ανήκαν ιδεολογικά ούτε στην άκρα αριστερά, ούτε στην αριστερά, ούτε στην κεντροαριστερά, ούτε στο κέντρο, ούτε στην κεντροδεξιά, ούτε στην δεξιά. Σε άλλο χώρο ανήκαν και το είδαμε όλοι και όλες και όλες πολύ καθαρά. Δεν γνωρίζω βέβαια, δεν έχω αποδείξεις επ’ αυτού, αν ήταν ενεργούμενα συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος και αν παίρνανε εντολές από παριστάμενους βουλευτές. Αυτά είναι δουλειά της αστυνομίας να τα βρει και να καταλήξει στα σχετικά συμπεράσματα. Μπαχαλάκια των Εξαρχείων πάντως δεν ήταν, όσο και να σκούζουν επ’ αυτού τα καϊνάρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι επιθέσεις τους αστυνομικούς ήταν πρωτοφανούς σφοδρότητας, για τον συγκεκριμένο χώρο τουλάχιστον. Σε σημείο που οι ΜΑΤατζήδες περισσότερο να απορούν και λιγότερο να βαράνε!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
τα δύο εκατομμύρια που ανακοίνωσαν οι διοργανωτές είναι μεγάλο, είναι μέγιστο το εύρος. Και χωράει πολλή παραμύθα, να χαίρονται όλα τα παιδάκια!
Ποια είναι η αλήθεια όμως; Η αλήθεια είναι ότι η χθεσινή συγκέντρωση δεν υπερέβη την περυσινή ούτε κατά ένα άτομο. Μπορεί να ήταν και λίγο μικρότερη, αλλά ας παραχωρήσουμε στους διοργανωτές την εύνοια της αμφιβολίας. Αυτό μας κάνει κάτι παραπάνω από εκατό χιλιάδες κόσμο, θέλετε εκατόν δέκα, θέλετε εκατόν είκοσι, ως εκεί. Δεν ξέρω γιατί τους μέτρησε η αστυνομία εξήντα χιλιάδες, δεν θα της ζητήσω το λόγο και όσο για τα μύρια των διοργανωτών, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο. Δουλειά του κάθε συγκεντρωσιάρχη είναι να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, τα πουλήσανε κι αυτοί. Με εκφωνήσεις του τύπου «Δεν υπάρχει γωνιά της Ελλάδας που να μην έστειλε σήμερα τα παιδιά της», «Υπάρχουν αδέρφια μας που προσπαθούν να έρθουν και δεν τους αφήνουν τα μπλόκα, μπλόκα στην Ελλάδα του 2019» και «ο Γκέμπελς ωχριά μπροστά τους, τα κανάλια τραβάνε εικόνες από γωνίες προσπαθώντας να μειώσουν το μέγεθος του συλλαλητηρίου». Τόσο αγνά, τόσο πατριωτικά…
Το ερώτημα, βεβαίως, που προκύπτει είναι γιατί δεν είχαμε αυξημένη προσέλευση. Πενταπλάσιο λαό περίμεναν οι διοργανωτές για να τον έχουν να τον χρησιμοποιήσουν ως όπλο στον αγώνα τους. Και αποκόμισαν τα ίδια με τα περσινά. Η εξήγηση; Κόπωση θέλετε να την πείτε, απογοήτευση θέλετε να τον πείτε, φόβο θέλετε να τον πείτε, πάντως το Σύνταγμα δεν βούλιαξε. Και με εκατό χιλιάρικα κόσμο, δεν μπορείς να απαιτείς τίποτε από μια κυβέρνηση που την ψήφισαν εκατομμύρια. Τελεία.
Πάμε τώρα και στο άλλο ζήτημα της ημέρας, που ήταν τα επεισόδια. Θα πω κι εδώ δυο λογάκια γιατί ήμουνα μπροστά στη φάση, εντελώς από δίπλα και τα είδα με τα ματάκια μου. Εν ολίγοις, οι κουκουλοφόροι δεν είχαν καμία σχέση ούτε με μπαχαλάκηδες, ούτε με μαυροκόκκινα μέτωπα. Το είδαμε στην ενδυμασία τους, το ακούσαμε στις κουβέντες τους, το αντιληφθήκαμε από τον οπλισμό τους και τον τρόπο που επιτίθονταν στους ΜΑΤατζήδες. Όποιος έχει περάσει μια βόλτα από Εξάρχεια και έχει λιώσει καναδυό ζευγάρια παπούτσια σε πορείες, καταλαβαίνει πολύ εύκολα από πού κρατάει η σκούφια κάθε ταραξία. Τους είδαμε άλλωστε και τους συγκεντρωμένους στα Προπύλαια, τους μετρήσαμε, τους ακτινογραφήσαμε. Χιλιόμετρα μακριά από τους παλικαράδες του Συντάγματος.
Οι οποίοι παλικαράδες του Συντάγματος δεν ανήκαν ιδεολογικά ούτε στην άκρα αριστερά, ούτε στην αριστερά, ούτε στην κεντροαριστερά, ούτε στο κέντρο, ούτε στην κεντροδεξιά, ούτε στην δεξιά. Σε άλλο χώρο ανήκαν και το είδαμε όλοι και όλες και όλες πολύ καθαρά. Δεν γνωρίζω βέβαια, δεν έχω αποδείξεις επ’ αυτού, αν ήταν ενεργούμενα συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος και αν παίρνανε εντολές από παριστάμενους βουλευτές. Αυτά είναι δουλειά της αστυνομίας να τα βρει και να καταλήξει στα σχετικά συμπεράσματα. Μπαχαλάκια των Εξαρχείων πάντως δεν ήταν, όσο και να σκούζουν επ’ αυτού τα καϊνάρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι επιθέσεις τους αστυνομικούς ήταν πρωτοφανούς σφοδρότητας, για τον συγκεκριμένο χώρο τουλάχιστον. Σε σημείο που οι ΜΑΤατζήδες περισσότερο να απορούν και λιγότερο να βαράνε!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
