Και εγένετο καλό παιδί! Ο λόγος για τον Νάσο Ηλιόπουλο, τον υφυπουργό Εργασίας και υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο Αθηναίων. Δεν βγήκε ακόμη η επίσημη ανακοίνωση, αλλά ούτε και επίσημη αποκήρυξη είδα μετά από τη δημοσιογραφική αποκάλυψη του συναδέλφου Βασίλη Σκουρή. Επομένως ισχύει το ίνφο και πάμε γι’ άλλα. Πάμε για μια εκτίμηση..
τόσο ειδικά του προσώπου όσο και γενικότερα του τοπίου όπως διαμορφώνεται μετά από την υποψηφιότητά του.
Πρώτα το καλό παιδί που λέγαμε. Το συγκεκριμένο προσωνύμιο δεν είναι τυχαίο, μιας και ο Ηλιόπουλος είναι σαν εκείνη την παλιά διαφήμιση:
Έχει παντού μόνο φίλους!
Κυρίως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, προς Θεού, αλλά και παραέξω τα καταφέρνει, μιας και δεν είναι άνθρωπος των εντάσεων και των εξάψεων. Αντιθέτως, προτιμάει τις κάθε είδους συγκλίσεις και τον δημιουργικό διάλογο, γεγονός που του έχει χαρίσει ουκ ολίγες συμπάθειες. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι διακρίνεται για την υποχωρητικότητά του ή ότι κοτεύει στα δύσκολα. Κάτι που βιώσανε με τρόπο όχι και τόσο ζαχαρωμένο μερικά συντροφάκια που του πήγανε κόντρα. Ο Ηλιόπουλος προτιμάει τα χαμόγελα και τις χειραψίες, αλλά καταλαβαίνει πολύ καλά και από ταχυδακτυλουργίες και ίντριγκες.
Και θα του φανεί χρήσιμο αυτό στην υποψηφιότητά του; Καλή ερώτηση αναμφιβόλως, μιας και ο Δήμος που θα διεκδικήσει, εξακολουθεί να διατηρεί νοοοτροπία Σκομπίας. Δεξιά έγερνε, δεξιά γέρνει και δεξιά θα γέρνει, ιδίως τώρα που επιστρέφει το τζεντριφικέσιο. Εκτός κι αν επιτραπεί στους Τούρκους, στους Κινέζους και στους Ισραηλινούς που αγοράζουν με μανία διαμερίσματα εντός του Δακτυλίου, να ψηφίσουν για Δήμαρχο. Στην περίπτωση αυτή, έχει ελπίδες να τους ψήσει ο σύντροφος Νάσος και να διεκδικήσει με αξιώσεις το θώκο. Ειδάλλως, μπορεί να είναι γάτος μοναχός, αλλά ελπίδες πρωτιάς δεν έχει. Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν έχει καν ελπίδες να περάσει στον δεύτερο γύρο…
Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε. Το κομοδινί μαλλί και οι παραφυάδες του, που κυβερνάνε τις κάλπες στο Δήμο Αθηναίων, έχουν ήδη κονομήσει από αισθητικά και πολιτικά πρότυπα. Πώς το είχε πει εκείνος ο άριστος συνάδελφος με την έντονη σιελόρροια; Α μάλιστα, Άιβι Λίγκερς, καλών οικογενειών, ψηλοί, φιλότεχνοι και λεπτά κορμιά ρε φίλε, λαμπάδες, κυπαρίσσια. Αν δυσκολεύεται ο Μπακογιάννης στην Αθήνα (δυσκολεύεται ο Μπακογιάννης στην Αθήνα;), δεν είναι επειδή τον έχει διεμβολίσει ιδεολογικά ο Γερουλάνος. Είναι διότι ο κύριος Παύλος διακινεί το ίδιο ακριβώς στόρι, σε λίγο πιο χίπστερ μορφή. Και εκεί που μπουρδουκλώνονται ο ψηφοφόρος και η ψηφοφόρος (ιδίως αν έχουν κομοδινί μαλλί!) και χάνουν ελαφρώς τη μπάλα. Και μπορεί να στην κάνουν την κουτσουκέλα!
Είχαμε όμως μείνει στον Ηλιόπουλο. Στο δια ταύτα λοιπόν, κατεβαίνει για μια αξιοπρεπή εμφάνιση. Και για να μη χάσει με διαφορά μεγάλη. Πώς πάει, ας πούμε, ο μπασκετικός Πανιώνιος να παίξει με τον μπασκετικό Ολυμπιακό; Μην πάθουμε καμιά ζημιά λένε οι παίκτες των κυανέρυθρων, δεν λένε πάμε να τους πάρουμε τα σώβρακα. Το αυτό και ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ. Θα δώσει άνιση μάχη κι αγώνα, κατ’ εντολήν προέδρου. Γιατί αν δεν ήταν άνιση η μάχη δεν θα κατέβαινε αυτός, θα κατέβαινε η προϊσταμένη του. Κορόιδο είναι όμως η Έφη, να ριψοκινδυνεύσει το πολιτικό της μέλλον;
Υ.Γ.: Χωρίς πλάκα τώρα, δεν είναι ωραίο και τα τέσσερα μεγάλα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να κατεβάζουν αρσενικούς υποψηφίους. Γιατί δεν είναι μόνο οι Μπακογιάννης, Γερουλάνος και Ηλιόπουλος, είναι και ο Σοφιανός εκ μέρους του ΚΚΕ. Τόσο δύσκολο ήταν ρε παλικάρια να βρείτε μια γυναίκα επικεφαλής του ψηφοδελτίου σας; Ή μήπως τόσο οδυνηρό;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
