Η μεταπολίτευση έφερε μια επανάσταση και μια ανάταση στα ΜΜΕ. Εντός τους όμως..
κυοφορούνταν τα παράσιτα και τα σαπρόφυτα της δημοσιογραφίας. Και όταν έσκασαν μύτη στο χαρτί και στον αέρα της ενημέρωσης, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, με την παρέλαση των μυαλοπωλητών, μετέτρεψαν την ενδημία σε επιδημία. Εμφανίστηκαν, πλήθυναν και πλούτισαν τα περίφημα «πιστόλια». Κοινοί εκβιαστές και εκτελεστές έναντι αδράς και μαύρης αμοιβής. Στο πλάι αναπτύχθηκε και η λογική των «καφετζήδων». Τα αφεντικά παραγγέλνουν τον καφέ κι εμείς τον σερβίρουμε όπως αυτοί τον θέλουν.
Παρ΄όλα αυτά, υπήρχαν Μέσα και δημοσιογράφοι που κρατούσαν, με νύχια και με δόντια, τις αξίες της ενημέρωσης. Εως ότου ήλθε η νύχτα των μνημονίων. Τοτε επήλθεν η ισοπέδωση. Νέοι ιδιοκτήτες μπήκαν στο παιχνίδι, «αξιοποιώντας» τις αμαρτίες των παλαιών, μέσα στις οποίες οι περισσότεροι εξ αυτώ είχαν πνιγεί. Και οι δημοσιογράφοι έγιναν κανονικοί καφετζήδες. Σκέτο, με ολίγη (αλήθεια), βαρύ γλυκό με πολλές φούσκες.
Η είδηση έγινε σχόλιο και το σχόλιο είδηση. Και από «έγκυρες» γραφίδες. Το διαδίκτυο έσπειρε ανεξέλεγκτο τον ιό της εξαπάτησης. Εδώ είμαστε σήμερα. Στο φαιοκίτρινο πέπλο της «ενημέρωσης».
Και κάποιοι -λίγοι- αιθεροβάμονες προσπαθούν να το σκίσουν. Ανεπιτρέπτως.
Πάνος Κολιοπάνος
(από τη στήλη Στάγδην στην εφημερίδα Νέα Σελίδα)
