εργοδοτικών συμφερόντων και αντιστοίχως την πιο λυσσαλέα κατασυκοφάντηση όλων των κοινωνικών αγώνων. Τίποτε από αυτά δεν λύνεται με βόμβες.
Ας ξεκινήσουμε με ένα επιχείρημα αρχής: δεν είναι μόνο αναποτελεσματικό αυτό που θεωρητικά επιδιώχθηκε, είναι καταδικαστέο. Η έγκαιρη προειδοποίηση δείχνει ότι δεν ήταν ο στόχος οι ανθρώπινες απώλειες (αν και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντως μια πιθανή παράπλευρη συνέπεια). Η στόχευση λοιπόν έχει συμβολική, επικοινωνιακή σημασία, όπως λέμε συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις. Τι ακριβώς συμβολίζει όμως; Ότι κάποιοι θεωρούν πως ο ΣΚΑΙ είναι προπύργιο προπαγάνδας, και όχι η δημοκρατία η ίδια, όπως έσπευσαν να πουν όσοι πολιτικοί έκαναν δηλώσεις, από όλους τους χώρους; Μα κανείς δεν πρόκειται να πειστεί έτσι.
Είναι προφανές ότι ξαφνικά ο ΣΚΑΙ μετά από μια τέτοια επίθεση μπορεί να εμφανίζεται ως διωκώμενος, ως φωνή της δημοκρατίας που «απειλείται αλλά δεν τρομάζει». Επομένως, η επίθεση είναι αφενός εγκληματική, αφετέρου οπλίζει με επιχειρήματα την πλευρά που υποτίθεται ότι εχθρεύεται και πολεμάει.
- από εκτενές κείμενο στο thepressproject.gr (ολόκληρο ΕΔΩ)
