Αυτό συνδέεται με μια παραδοσιακή κακοδαιμονία του ελληνικού Τύπου. Δημοσιογράφος γίνεται όποιος προσλαμβάνεται από ένα ιδιοκτήτη ΜΜΕ ως δημοσιογράφος. Η.. πρακτική συνεχίζεται παρότι υπάρχουν τρεις πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας. Ακόμη και η παλιά αυστηρή εξεταστική διαδικασία εγγραφής στην ΕΣΗΕΑ με εξετάσεις, που ήταν ένα φίλτρο, υπονομεύθηκε από μέσα και έγινε τυπική υπόθεση.
Έτσι είδαμε να γίνονται δημοσιογράφοι άνθρωποι που δεν μπορούσαν γίνουν τίποτε άλλο. Χωρίς προσόντα, χωρίς ήθος, χωρίς ικανότητες στο λόγο και τη γραφή- και χωρίς διάθεση να αποκτήσουν. Αντίθετα ο τίτλος του δημοσιογράφου ωθούσε στην εξαχρείωση.
Κάποιοι από όσους μπήκαν στο επάγγελμα με αυτόν τον τρόπο έγιναν στη συνέχεια διευθυντικά στελέχη. Και όπως ήταν φυσικό αναπαρήγαγαν το είδος τους στις εφημερίδες.(...)
- απόσπασμα από εκτενές κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο υπό τον τίτλο «Τι φταίει για την καθίζηση των εφημερίδων» - ολόκληρο ΕΔΩ
