(...)Η μεγάλη περιπέτεια της Βίκυς με το μόντελινγκ ξεκίνησε εντελώς τυχαία, όταν μια μέρα κατέβηκε στο κέντρο του Χαλανδρίου, όπου και έμενε, για ν' αγοράσει βιβλία για το σχολείο της. Ένας άγνωστος άντρας τη σταµάτησε και τη ρώτησε αν είναι µοντέλο. Ήταν µόνο 14 ετών, αλλά το μικρόβιο ήθελε μόλις..
λίγα δευτερόλεπτα για να μπει μέσα της.
Είμαστε στο 1992 και η Βίκυ αρχίζει να χτυπάει πόρτες που ανοίγουν διάπλατα μπροστά στη φυσική ομορφιά της, τις τέλειες αναλογίες της, τη φρεσκάδα της και το αφοπλιστικό της χαμόγελο, ένα εκρηκτικό μείγμα αθωότητας και αισθησιασμού που άφηνε τους πάντες άφωνους. Το πρωί πήγαινε σχολείο και τα απογεύµατα δούλευε. Δούλευε αδιάκοπα και ακούραστα και πολύ σύντομα η φήμη της γιγαντώθηκε, τόσο λόγω της ηλικίας της όσο και λόγω του γεγονότος ότι ποτέ δεν απέρριπτε δουλειά λόγω φόρτου. Σύντομα έγινε η αγαπημένη όλων των ΜΜΕ της εποχής που την αποθέωναν. Ταυτόχρονα έγινε η πιο «αντιπαθής» και αντιδημοφιλής κοπέλα στο σχολείο της, όπου οι συμμαθήτριές της τη ζήλευαν και δεν το έκρυβαν. Η Βίκυ δάγκωνε τα χείλη όταν πήγαινε στο σχολείο και το έβρισκε γεμάτο από φωτογραφίες της, κολλημένες στους τοίχους και συνοδεία προσβλητικών σχολίων. Ήταν κι αυτό ένα μάθημα ζωής απ' αυτά που την ατσάλωσαν.
Το πρώτο της εξώφυλλο το έκανε στα «Πρόσωπα» και η πρώτη της πασαρέλα ήταν µε ρούχο της Σήλιας Κριθαριώτη και τακούνια που δεν µπορούσε να συνηθίσει με τίποτα. Άµαθη ακόµα στο µακιγιάζ και στο στηµένο χτένισµα, δεν σταµατούσε να προσπαθεί, να αντιγράφει πόζες και να τις κάνει δικές της. Χάζευε τα διεθνή περιοδικά μόδας και ονειρευόταν τον εαυτό της σε αυτά. Ήταν παραπάνω κι από αποφασισμένη και τρομερά «δουλευταρού», κάτι που απαιτεί και σήμερα από τις κοπέλες του GNTM. Είναι καλεσμένη σε όλες τις εκπομπές της εποχής και όσοι τη γνωρίζουν από κοντά έχουν να λένε για τη σεμνότητα και τον επαγγελματισμό της. Κανείς δεν πιστεύει ότι η Βίκυ είναι μόλις 15, 16, 17 ετών και ήδη συμπεριφέρεται σαν φτασμένη επαγγελματίας. Τότε, στην εφηβεία, ήρθε και η πρώτη σχέση με το συνάδελφό της, επίσης μοντέλο, Μάνο Μελετίου.(...)
- διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Μαρίας Δεδούση στο ratpack ΕΔΩ
