Μιλάω με τη φίλη μου τη Μαίρη που μένει Εξάρχεια. Σε μια διόλου ελκυστική περιοχή των Εξαρχείων, απέναντι απ’ το Πολυτεχνείο, δίπλα στην Κάνιγγος. Σκόνη, τσιμέντο, καυσαέριο, βαβούρα, φασαρία, θόρυβος. Πολύς θόρυβος. Η Μαίρη γκρινιάζει όλη μέρα για τον θόρυβο. «Είναι δίπλα η Ομόνοια και σας έχει σκίσει το κυκλοφοριακό;», τη..
ρωτάω. «Μην είσαι βλάκας Ξανθάκη», μου απαντάει, «ανακαινίζονται τρία διαμερίσματα πλάι στο δικό μου και δεν μπορώ να ησυχάσω επτά ημέρες τη βδομάδα. Και τις Κυριακές σκάνε μύτη να δουλέψουν οι εργάτες, ούτε ένα ρεπώ ρε φίλε να πάρω μια ανάσα κι εγώ. Ήρθε το Τζεντριφικέσιο φίλε, πολλά θα δούμε στα Εξάρχεια…»
Έτσι ακριβώς, ήρθε το Τζεντριφικέσιο. Και για να μην κατηγορηθώ ότι σας βάζω δύσκολα και σας ταλαιπωρώ, ορίστε τι είναι αυτό το πράγμα, ράιτ θρου από τους διαύλους του Γουίκι:
«O εξευγενισμός (αγγλικά: gentrification) από την άποψη της πολεοδομίας είναι ένα κοικωνικοοικονομικό φαινόμενο. Χαρακτηρίζεται από την αγορά και ανακαίνιση κατοικιών και καταστημάτων σε υποβαθμισμένες αστικές γειτονιές, η οποία με τη πάροδο του χρόνου οδηγεί στην αναβάθμιση της συνοικίας και στην αύξηση της αξίας των ακινήτων και των ενοικιών. Συνεπώς η έννοια του εξευγενισμού είναι αλληλένδετη με τη μετατόπιση των αρχικών κατοίκων όπως επίσης και των μικρών επιχειρήσεων, των οποίων το εισόδημα δεν είναι πλέον βιώσιμο για την εν λόγω περιοχή.»
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στα Εξάρχεια, εδώ και καιρό. Έχουν σκάσει δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες αγοραστές ακινήτων, και ψωνίζουν διαμερίσματα σαν καραμελίτσες. Σε σημείο που να έχουν ήδη δημιουργηθεί αστικοί μύθοι αναφορικά με τις ορέξεις τους και τις χειρονομίες τους. Για τον Κινέζο λένε που πήρε εκατό διαμερίσματα (κορόιδο ήταν να πάρει ενενήντα εννιά;), για τον Ισραηλινό που τσίμπησε μια ολόκληρη πολυκατοικία στην Καλλιδρομίου (μακράν το πιο κυριλάτο σημείο του καρτιέ), για τον Τούρκο που έκλασε απ’ τον Ερντογάν και έστησε βιομηχανία ολόκληρη από ερμπιενμπι, μπας και διασφαλίσει την περιουσία του. Τα οποία ερμπιενμπι, υποθέτω ότι φιλοξενούν ταραξίες και στοιχεία αντικοινωνικά, μιας και ήταν γεμάτοι οι δρόμοι πέριξ της πλατείας από τύπους με βαλιτσάκια την επαύριον της 6ης Δεκεμβρίου…
Πράγμα το οποίον μας οδηγεί στην πλέον πρόσφατη επιστολή «κατοίκων» των Εξαρχείων, η οποία δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή». Μια κανονική ιερεμιάδα, με κραυγές, κλαυθμούς, οδυρμούς και μυκηθμούς, για την τάξη, την ασφάλεια, την αναρχία και πάνω απ’ όλα τα δόλια τα παιδάκια της συνοικίας που δεν μπορούν να παίξουν στην πλατεία γιατί την έχουν καταλάβει οι κακοί άνθρωποι. Όλα κομπλέ μαζί με πινελιές φιλελέ και χίπστερ φιλολογίας όπως η παρακάτω:
«Κάθε έκφραση διαφορετικότητας και ελεύθερου πολιτικού λόγου, πνίγεται από την κυριαρχία της τοπικής “εξουσίας” και επικρατεί ρατσισμός απέναντι σε κάθε τι που λογίζεται ως “αστικό” και “μικροαστικό”».Το διαβάζω ρε φίλε και θυμάμαι τις εκπομπές του Κωστή Μεραναίου στην ΥΕΝΕΔ, εκεί στην αλησμόνητη δεκαετία του εβδομήντα. Για να μη σου πω το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου!
Μιας και μιλάω όμως για τον εθνικό μας μπον βιβέρ, θυμήθηκα έναν ακόμη κηφήνα. Τον δημαρχούκο Γιώργο Καμίνη, που είναι πολύ πιο υπεύθυνος για την υποβάθμιση των Εξαρχείων απ’ όλους τους αναρχικούς του κόσμου. Παρατημένη την έχει τη συνοικία με κάθε δυνατό τρόπο, μέσα στη μπίχλα και στη σκουπιδίλα. Λες και αποφάσισε κι αυτός ρε παιδί μου να συμβάλλει στην υποβάθμιση, για να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα το Τζεντριφικέσιο. Θα μπορούσα να το πιστέψω αν δεν γνώριζα πόσο πολύ αγαπάει την Αθήνα ο ανώτατος άρχων της. Τόσο πολύ που κοιμάται κάθε βράδυ στο Χαλάνδρι…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr