ΚΑΤΑ συνέπεια, ο μόνος δρόμος που του απομένει είναι να συνεχίσει την πορεία του με το Ποτάμι, καθώς πολιτική χημεία με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δημιουργήθηκε ποτέ και άλλος υποψήφιος εταίρος δεν υπάρχει. Μόνο που αυτή τη φορά η είσοδος της Βουλής μοιάζει απρόσιτη και από τη μικρή Κοινοβουλευτική Ομάδα, πλην του πιστού Μαυρωτά, δεν υπάρχει άλλος να ακολουθήσει.
ΑΔΟΞΟ μοιάζει το τέλος ενός φιλόδοξου νέου, που δεν είχε το ταλέντο και την ικανότητα να δει μακριά. Να αφουγκραστεί τους πόθους της κοινωνίας και την ανάγκη επανίδρυσης της χώρας που σάπισε από την κλεπτοκρατία των τελευταίων ετών της μεταπολίτευσης.
ΟΤΑΝ οι δημοσκοπήσεις έδειξαν πως το Ποτάμι, για να επιβιώσει, θα έπρεπε να μπει στον συνεταιρισμό του ΚΙΝ.ΑΛΛ., ο αρχηγός δεν είχε άλλη επιλογή. Πλην όμως, διαπίστωσε ότι αποτελεί απλώς προίκα της Φώφης, που κουμαντάριζε μόνη και χωρίς δημοκρατικό έλεγχο το μαγαζί. Έτσι, αντί να «πουληθεί» στον Κυριάκο με μεσάζοντα, αποχώρησε.
ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ όμως να ανοιχτεί σε άλλες δυνάμεις και πρόσωπα από τον δημοκρατικό χώρο ώστε να ανανεώσει και να δυναμώσει τη σύνθεση της κίνησής του. Δεν πήρε καμιά τέτοιου είδους πρωτοβουλία. Δεν ζήτησε συναντήσεις και διάλογο για να ενώσει όσους δεν δέχτηκαν να γίνουν πρόβατα στο μαντρί της Φ. Γεννηματά. Και δεν το έκανε διότι ήθελε να μείνει απόλυτο αφεντικό της ιδιοκτησίας του.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι σοβαρό πράγμα και είναι λάθος να τη θεωρείς παιχνίδι που δεν χαλάει ποτέ. Το μεταμοντέρνο πείραμα του Ποταμιού απέτυχε, όπως και πολλά άλλα, διότι δεν υπήρχαν αρχές, ήθος και λόγος που να συγκινεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Διότι αν υπήρχαν τουλάχιστον αρχές, δεν θα έβρισκαν θέση ο Φωτήλας και ο Ψαριανός να πιάσουν καρέκλα με παχυλό μισθό στη Βουλή.
Δημήτρης Χρήστου / Αυγή