Στον "Ελεύθερο Τύπο", με διευθυντή τον Κύρτσο κι Αντιπρόεδρο του Ιδρύματος τον Αλέξανδρο Κατσαντώνη. Φίλοι μου αμφότεροι. Ερχεται η είδηση..
οτι ο Ακης Πάνου σκότωσε πισώπλατα τον εραστή της κόρης του. Κι εγώ, φορτισμένος γράφω ενα κομμάτι με τίτλο "Ακη μας έσπασες την μαγκηα".
Πέρασε ο καιρός και θα δικάζονταν ο Ακης στην Καβάλα. Ανέβηκα για την δίκη. Συνήγορος Πολιτικής Αγωγής ο Κατσαντώνης και Υπεράσπιση ο Παπαδογιαννάκης. Και οι δυο επίσης φίλοι μου.
Παραμονή της δίκης πήγαμε σ ενα ταβερνείο ο Ρασούλης, ο Ελληνιάδης, (αν δεν κάνω λάθος και ο Γ. Κοντογιάννης) κι εγω. Πιάσαμε την κουβέντα για τον Ακη κι ολοι τους με κατέκριναν για το κομμάτι πούχα γράψει. Είχαν δίκηο.
Ξημέρωσε η μερα της δίκης κι έσπευσα απο τους πρώτους. Περίμενα να φέρουν τον Ακη. Τον έφεραν κάποια στιγμη. Ηταν καταβεβλημένος απο τον καρκίνο. Δεν είχαν βγει οι δικαστές. Κόντεψα σιμά του στο εδώλιο. Μούδωσε το χέρι κι ενα ζεστό χαμόγελο, εκείνο το χαμόγελο που φύλαγε πάντα ο Ακης μόνο για τους φίλους του.
- Ακη σου χρωστάω μια συγνωμη και μια αντρίκια εξήγηση. Θεωρώ οτι σ' αδίκησα.
Χαμογέλασε, μουσφιξε μια ακομα φορά το χερι και μουπε:
- Ενταξει Αρη μου, ξέχνα το... Συμβαίνουν αυτα...
Ξεκίνησε η δίκη. Σε μια διακοπή ήρθε ο Κατσαντώνης και μουπε:
- Αρη θα επικαλεστώ το κομματι πουγραψες στην εφημεριδα. Ελπιζω οτι δεν θαχεις αντίρρηση.
Του απάντησα:
"Μην το επικαλεστείς γιατι τοχω αποκηρύξει". Επέμενε. Τοτε έπιασα τον Παπαδογιαννάκη και του ζήτησα να εκμεταλλευτίι την παρουσία μου κι οταν ο Κατατσαντώνης αναφερθεί στο κομμάτι, τότε ή να κληθώ ως μάρτυρας είτε ο Παπαδογιαννακης να πει οτι είμαι παρών και δηλώνω οτι αποκηρύσσω το επίμαχο κειμένο. Κάτι που έγινε.
Η δίκη ολοκληρώθηκε κι ο Άκης καταδικάστηκε. Γυρίσαμε στην εφημερίδα ο Κατσαντώνης κι εγω. Καθησα αμέσως κι έγραψα ενα νέο κομματι για ν' αποκαταστήσω την αλήθεια για τον Ακη. Με κάλεσε ο Κύρτσος και ζήτησε την παραίτησή μου με την αιτιολογία οτι το κομμάτι μου δεν συμφωνεί με την γενικότερη πολιτικη της εφημεριδας. Κι έφυγα.
