Χωρισμένοι και οι δημοσιογράφοι στα Μέσα, όπως και εκείνοι που εκφράζονται στο fb.
«Όταν οι ίδιοι οι χαροκαμένοι γονείς της κοπέλας που δολοφονήθηκε.. στη Ρόδο αποδοκιμάζουν ό,τι συνέβη στη φυλακή στον καθ' ομολογία δολοφόνο της θυγατέρας τους, ποιος είσαι εσύ που θα το επικροτήσεις; Ποιος;» αναρωτιέται ο Μανώλης Γρηγοράκης.
«Αν ήμουν ο πατέρας της κοπέλας και έχανα το βλαστάρι μου ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ, και γνωρίζοντας ότι και ισόβια να φάνε σε 15-20 χρόνια (ίσως και λιγότερο) θα είναι έξω (ενώ το παιδί μου δεν θα γυρίσει ποτέ), θα ήθελα να παθαίνουν «ρήξη πρωκτικού δακτυλίου» κάθε μέρα, πρωί-μεσημέρι-βράδυ! Σαν χάπι που θεραπεύει την ασέβεια προς την ανθρώπινη ζωή» γράφει ο Άρης Ασβεστάς.
«Κι έρχεσαι εσύ, ΓΥΝΑΙΚΑ, και μου λες ότι ναι, καλά του κάνανε και τον βιάσανε; Και να τον βιάσουν κι άλλο; Κοιτάξου στον καθρέπτη. Μόλις έγινες ο εχθρός σου. Δεν μπορεί να μην έχεις στοιχειώδη νου να το καταλάβεις» φωνάζει η Μαρία Δεδούση.
Κακό αυτά που έγινε, αλλά «καλά του έκαναν» είπε ο Δημήτρης Καμπουράκης στο ραδιόφωνο.
Μπέρδεμα μπροστά στις αντικρουόμενες θέσεις για τον «νόμο» που πήραν στα χέρια τους οι ποινικοί Ψάχνεις να βρεις από ποια μεριά να σταθείς. Ακούς τον έναν σε πείθει. Ακούς τον άλλον, σου αρέσει όπως τα λέει. Δεν ξέρω…
Προσωπικά θυμάμαι το Μάρκο, τον Σισιλιάνο ήρωα του Άρθουρ Μίλερ στο «Ψηλά από τη γέφυρα», να απαντάει στις νουθεσίες που θέλουν να τον πείσουν να αποφύγει μια δολοφονία εκδίκησης για μια χαφιέδικη ενέργεια: «Υπάρχουν νόμοι που δεν τους γράφουν τα βιβλία» λέει. Και προχωράει για να εφαρμόσει τον δικό του νόμο, αυτόν που δεν υπάρχει στα βιβλία.
- από το μπλογκ του harddog
