Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Ξεκινάω Παρασκευή πρωί απ’ το Παγκράτι να πάω Κολωνάκι να κλέψω ρεύμα, λέω να περάσω ρε παιδί μου απ’ τη Μονή Πετράκη να δω ο χριστιανός τι κάνει η Ιεραρχία. Κι όπως βαδίζω έξω απ’ το Συνοδικό Μέγαρο, ακούω..
μια οχλοβοή, μια χάβρα κι έξαφνα μυριόστομους και βροντερούς τους στίχους:
«Εμπρός της γης οι κολασμένοι της πείνας σκλάβοι, εμπρός, εμπρός»
Ώπα, λέω, πού είμαι; Στον Περισσό μήπως και γιορτάζονται τα γενέθλια του Κουτσούμπα; Στα γραφεία του ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι έχει η Κουτσούμπα αχτίφ; Στη ΛΑΕ με φέρανε τα βήματά μου κι ο Λαφαζάνης είναι στα γούστα; Κι όπως τ’ αναρωτιόμουν όλα αυτά, να σου και το επόμενο το άσμα το μαχητικό:
«Στ’ άρματα στ’ άρματα, εμπρός στον αγώναΓαμώ την τρέλα μου σκέφτομαι, μήπως μου ‘δωσε ο φαρμακοποιός ληγμένα; Κι όπως είμαι έξω απ’ τη Μονή, δίνω ένα σάλτο, πηδάω το κάγκελο, μπουκάρω στον κήπο, πλησιάζω στο Μέγαρο, στήνω έναν τσιμεντόλιθο, βάνω μια τάβλα, πατάω επάνω, κοιτάω μέσα και τι να δω; Ζωσμένοι στα φυσεκλίκια οι Μητροπολίτες, με μαύρο σκουφί αντί για καλυμμαύχι, όλοι στο χακί, πεταμένα τα ράσα στο πάτωμα και τα όπλα παρά πόδα. Να ζούσε ο Ζαχαριάδης ρε φίλε, ψιλά χοντρά θα του φεύγανε!
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά»
Τρόμαξα ο άνθρωπος, τι να σας πω. Σαν ταινία του Κάρπεντερ μου φάνηκε το σκηνικό, σαν θρίλερ του Ρομέρο. Άρον άρον τα μάζεψα κι έφυγα, να μη με πάρουνε τίποτα βόλια. Απ’ αλλού τον περιμέναμε τον τρίτο γύρο κι απ’ αλλού μας ήρθε. Κομμουνιστικός νομίζαμε ότι θα ήταν και μας βγήκε με κόκκινο φανάρι εκκλησιαστικός. Με τους Μητροπολίτες στην πρώτη γραμμή του μετώπου, να σηκώνουν ψηλά τη σημαία της επανάστασης. Νομίζω ότι διέκρινα και κάτι παπαδάκια, κάτι διακόνους, κάτι ιεροψάλτες να συγκεντρώνουν κονσερβοκούτια στον περίβολο της Μονής. Αλλά δεν έκατσα να ρωτήσω…
Λίγες ώρες αργότερα, το τυπικό ανακοινωθέν. Με την Ιεραρχία να δηλώνει ως άλλος Βελουχιώτης:
«Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψάΤέλος η διαπραγμάτευση για τα μισθά, τέλος η συζήτηση για το υπαλληλίκι των ιερέων. Κουβεντιάζουμε μόνο για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας κι άμα σας γουστάρει δηλαδή. Όλα τα υπόλοιπα κύριε Τσίπρα, αυτά που υποτίθεται ότι συμφωνήσατε με τον Ιερώνυμο, να τα κλείσετε σε ένα μπαούλο, να το μανταλώσετε και να το πετάξετε στον Σαρωνικό. Γιατί μπορείς να βγάλει το Δημόσιο από τον παπά, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τον παπά από το Δημόσιο!
πέσανε πάνω στην εργατιά»
Ούτε βλέφαρο δεν κούνησε ο Αλέξης. Αμέσως κυκλοφόρησε δική της ανακοίνωση η κυβέρνηση που έλεγε ότι για τις αμοιβές των ιερέων αποφασίζει το κράτος δεν αποφασίζει ο κλήρος και ότι η συμφωνία είναι συμφωνία και το ντίλι είναι ντίλι. Τελεία. Το διάβασε ο Αρχιεπίσκοπος, χάρηκε και εξέδωσε κι αυτός μια ανακοίνωση αμπέλι και περβόλι, όπου ευχαριστούσε τον πρωθυπουργό για τις πρωτοβουλίες του και τη λογική του σκέψη και τα καλά του λόγια και το γεγονός, τέλος πάντων, ότι δεν έστειλε τα ΜΑΤ να ξυρίσουν τους Μητροπολίτες…
Οι οποίο Μητροπολίτες, παρεμπιπτόντως, απείλησαν να ξυρίσουν τον Ιερώνυμο, σε μια πρωτοφανή επίδειξη τσαμπουκά. «Δεν θα τολμάς να κυκλοφορείς στο δρόμο, έτσι και προχωρήσει η συμφωνία» , του είπανε πάνω κάτω. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι διαρροές από το Συνοδικό Μέγαρο και δεν το έχω σε πολύ να τις πιστέψω, Άγιοι ξεάγιοι οι Μητροπολίτες, δεν έχουν απαρνηθεί εντελώς την ανθρώπινη φύση τους. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Έστω ποιμαντική!
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, άλλο που δεν ήθελε η κυβέρνηση, να πλακωθεί προεκλογικά με τους παπάδες. Και το αριστερό της προφίλ ενισχύει και σθένος επιδεικνύει και το ματάκι κλείνει σε όσους και όσες φιλοδοξούν να προσληφθούν μελλοντικά στο Δημόσιο. Γουίν γουίν η κατάσταση δηλαδή, όπως λένε οι φίλοι και προστάτες μας Αμερικάνοι. Ή ακόμη πιο ωραία, όπως το λένε οι Γάλλοι:
Γκανιάν, γκανιάν!
Κι άσε τους Αρχιερείς να τραγουδάνε «Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα»…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
