- Ακόμη και σήμερα στην οδό Αθηνάς υπάρχει ένα μόνο – παλιά ήταν περισσότερα – βιτρινάκι, ξύλινο κλειστό με τζάμι γύρω-γύρω που έχει μέσα βέρες, σταυρουδάκια, μανικετόκουμπα, δαχτυλίδια. Χρυσά. Θαμπά φαίνονται μέσα από τα σκονισμένα τζάμια. Το σαράφικο. Ο ενεχυροδανειστής, απομεινάρι μιας εποχής που φαίνεται ότι δεν.. έχει παρέλθει.
- Τα μαγαζιά που η κρίση τα έκλεινε σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας, ακόμη και σε εύπορες, όπως είναι το Παλιό Φάληρο που ζω εγώ, μετατρέπονταν εν μια νυκτί σε «Αγοράζουμε χρυσό», «Διεκπεραίωση δανείων χωρίς γραφειοκρατία».
- Ο «Ριχάρδρος» είναι φυτρωμένος σε κάθε γειτονιά, διαφημίζεται στην τηλεόραση. Ακόμη και σε μεγάλα κανάλια, όχι μόνο σ’ αυτά που λέμε «δεύτερα» κι έχουν κυρίως τηλεμάρκετινγκ.
- Ο σύχρονος σαράφης, έγινε Mainstream. Παλιά κρυβόταν σε σκοτεινά γραφειάκια του κέντρου, πιο παλιά σε σκοτεινά σοκάκια, ή ανήλιαγα δωμάτια.
- Σήμερα οι σαράφηδες, αυτοί που σου παίρνουν τις αναμνήσεις για να σου δώσουν ένα πόσο ώστε να μην σου κόψουν το ρεύμα, ή να πληρώσεις τη δόση του δανείου και να μην χάσεις το σπίτι σου, ή απλώς να μπορέσεις να ψωνίσεις ρούχα ή τρόφιμα για την οικογένειά σου είναι εκεί: φόρα παρτίδα.
