- Αφού αποφάσισαν ότι διαφωνούν σε όλα τα θέματα, τώρα οι πολιτικοί μας αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να διαφωνήσουν και στο θέμα του Συντάγματος.
- Και σαφώς, ως ενήλικες που είναι και ενήλικα φέρονται όλα αυτά τα χρόνια.. – τους ξέρουμε άλλωστε δα – ο καθένας βάζει τις δικές του προτάσεις και αρχίζει η αμπάριζα.
- «Δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος» λέει σήμερα το Σύνταγμα για τους βουλευτές που κάνουν καμιά στραβή.
- Ωραία τα λέει αλλά κοίτα τι προσθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρότασή του: «για αδικήματα που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση των καθηκόντων του» και επιπλέον: «Για τα λοιπά αδικήματα, καθώς και για τα αυτόφωρα κακουργήματα δεν απαιτείται άδεια της Βουλής».
- Δε σου φαίνεται λογικό; Εμένα μου φαίνεται ότι όχι απλώς κακώς, αλλά τεχνηέντως δεν είχε προβλεφθεί τόσα χρόνια – στις προηγούμενες αναθεωρήσεις δηλαδή – αυτό το απλό πραγματάκι.
- Γιατί δηλαδή αν ένας μεθυσμένος βουλευτής σκοτώσει έναν πεζό να καλύπτεται από βουλευτική ασυλία;
- Απλά πράγματα. Οι βουλευτές είναι ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατικής λειτουργίας. Μην κοιτάς που μερικές φορές ο λίθος προκύπτει …ντουβάρι.
- Εμείς τους επιλέγουμε να εργάζονται για μας. Άρα όταν εργάζονται για μας να προστατεύονται από την περιβόητη ασυλία.
- Αλλά επειδή κι ο βουλευτής είναι ένας από μας ας έχει τις ευθύνες των πράξεών του. Με άλλα λόγια ισονομία!
- Γιατί να διαφωνήσει κάποιος σε αυτή τη διάταξη; Και μόνο για δαύτη αξίζει να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα.
- Γιατί με τον ισχύοντα νόμο είχαμε κάνει τους υπεύθυνους βουλευτές ανεύθυνους πολίτες (προφανώς όχι όλους, αλλά εν δυνάμει «όλους»).
- Καιρός να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες, όπως εμείς (αν υποθέσουμε ότι είμαστε) και ας είναι πάντα έτοιμοι να πληρώσουν τα λάθη τους όπως ο κάθε πολίτης που τους ψήφισε. Δεν είναι λογικό; Είναι θέμα πολιτικής τοποθέτησης;
- Λες να ακούσουμε το ΚΚΕ να λέει τα γνωστά περί του κεφαλαίου που θέλει αν ποδηγετήσει τους βουλευτές (είμαι σχεδόν βέβαιος ότι κάποια τέτοια χαριτωμενιά θα την πει το αιωνίως «ψηφίζω παρών» ΚΚΕ – ορισμός μιας πολιτικής ανωριμότητας σε ότι έχει να κάνει με την ανάληψη της ευθύνης συνυπογραφής με άλλες δυνάμεις ακόμη και διατάξεων κοινωνικής δικαιοσύνης)
- Λέτε ν’ ακούσουμε τον Βενιζέλο (καθηγητής γαρ – πετυχημένος λέγανε όσοι τον ήξεραν – και ατυχήσας πολιτικός, εγωκεντρικός και αυστηρός) να λέει τίποτα περίεργα περί κομματικοποιήσης της διαδικασίας, ρεβανσιστικής νοοτροπίας και άλλα αντισυριζοπαραλληρηματικά;
- Τρέμω τι θα ξεστομίσουν οι ακροεξιοί (κατά το ακρογωνιαίοι) λίθοι του Κυριάκου, δηλαδή Άδωνης, Βορίδης και λοιποί συναφείς προκειμένου να παραμείνουν όλα ακίνητα μέχρι να κερδίσει τις εκλογές (όπως ονειρεύονται) ο …δικός τους …ηγέτης.
- Κι αυτά μόνο για τις νέες διατάξεις στο θέμα της ασυλίας.
- Γιατί έχουμε και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, το περίφημο άρθρο 86. Εκεί η κυβερνητική πρόταση αφαιρεί την παράγραφο ότι η Βουλή «μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος» και προσθέτει την ερμηνευτική δήλωση ότι «Στα αδικήματα της παραγράφου 1 (μιλά απλά για ποινικά αδικήματα) δεν περιλαμβάνονται όσα τελέστηκαν απλώς επ’ ευκαιρία της άσκησης υπουργικών καθηκόντων»
- Σύνταγμα που θα προκαλέσει ακόμη ένα σύγκαμα στην πολιτική σκηνή.
Γιάννης Καφάτος
Επιθεώρηση Επικαιρότητας 105 / viewtag
