Εμένα δεν με πείραξε που ήτανε έτσι σαν ποπ σταρ ο Κ. Μπακογιάννης στην παρουσίαση της υποψηφιότητάς του. Λογικό το βρίσκω, αν κρίνει κανείς από τα πλάσματα που θα δουλέψουν στο πλευρό του για την καμπάνια του. Μέσα στην κουλτούρα τους είναι, άσε που είχαν και σπουδαίες φωτογραφίες να ποστάρουν στο Ινσταγκραμ. Θα ήθελα βέβαια και ολίγον στέητζ ντάιβινγκ για να..
δέσει το γλυκό, αλλά δεν είναι πια και Σπρίνγκστιν ο άνθρωπος να τον μεταφέρει στις πλάτες του το πλήθος. Άσε που μπορεί να κοψομεσιάζονταν τίποτα κουρασμένα παλικάρια του μητρικού επιτελείου, που έκαναν την εμφάνιση τους πενταχαρούμενα και αναψοκοκκινισμένα…
Ας τ’ αφήσουμε όμως πίσω μας αυτά, διότι οι εκλογές είναι μπροστά και ο Μπακογιάννης το έδωσε το στίγμα του. Και από αυτά που διάβασα στο Newpost, οι πρώτες δεσμεύσεις του τον βρίσκουν τον στόχο. Διότι μίλησε ως υποψήφιος Δήμαρχος και όχι ως υποψήφιος κομματάρχης, ως άνθρωπος που δεν φοβάται ότι θα λερώσει τα χέρια του μαζεύοντας σκουπίδια και δεν αγχώνεται ότι θα κηλιδώσει τη φήμη του βιδώνοντας λάμπες σε στύλους. Και δεν είναι, γαμώ την τρέλα μου, η μοναδική και απόλυτη προτεραιότητά του πως θα συντηρήσει έναν ραδιοφωνικό σταθμό που θα τον υμνεί από το πρωί ως το βράδυ. Κι αυτόν και τον ξεφτιλισμένο τον φιλελεδισμό!
Έτσι είναι παιδιά, απλά είναι τα πράγματα. Το έχω γράψει χίλιες φορές ότι δουλειά του Δημάρχου είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών, το πλύσιμο των οδών και των πεζοδρομίων και το ξεμπούκωμα των φρεατίων. Άμα τα κάνει αυτά και δεν θυμίζει η γειτονιά μου κάτι ανάμεσα σε χωματερή και βεσπασιανή, τότε εγώ είμαι εντάξει. Κι από εκεί και πέρα, ας κάνει και την πλακίτσα του, ας κάνει και το χαβαλέ του, ας φροντίσει τον πολιτισμό και τις τέχνες. Πρώτα όμως οι υποχρεώσεις και ύστερα οι ομορφιές…
Επ’ αυτών, γουστάρουμε δεν γουστάρουμε, ο Μπακογιάννης τοποθετήθηκε ορθά. Αυτοδιοικητικός είναι άλλωστε, το ξέρει το τόπι. Έχει υπόψη του τις ανάγκες και τα προβλήματα των δημοτών και καταλαβαίνει από λύσεις και πρωτοβουλίες. Κατέχει επίσης από συντονισμό και οργάνωση και μπορεί να συνυπάρξει με τύπους που δεν ταιριάζουν και τόσο τα χνώτα τους. Εδώ συμβίωσε με τον γίγαντα τον Γκλέτσο , τον μαχαραγιά της Στυλίδας, και θα κωλώσει με τα φλώρια του Δήμου Αθηναίων; Ελάτε τώρα παλικάρια μου, να σοβαρευτούμε!
Το πέταξε πάντως το τυράκι και στους καραδεξιούς ψηφοφόρους, με το στόρι περί «ασφάλειας». Ότι δηλαδή χωρίς αυτή «οτιδήποτε άλλο καθίσταται άκυρο» και ότι «ο Δήμος πρέπει να πάρει επάνω του το ζήτημα καταρτίζοντας σχέδιο δράσης με συμμετοχή όλων των φορέων». Ωραία ακούγονται τα ανωτέρω, αλλά προηγουμένως καλύτερα θα ήταν η Δημοτική Αστυνομία να ελέγξει κάπως την πλημμύρα των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που έχει κάνει πουτανάδικο το κέντρο της πόλης. Γκώσαμε βρε αδερφέ όσοι και όσες μένουμε στον Δακτύλιο από τα αναρίθμητα τραπεζοκαθίσματα και τα ουρανομήκη ντεσιμπέλ. Αφού τις δίνετε που τις δίνετε τις γαμημένες τις άδειες , φροντίστε τουλάχιστον να υπάρχει μια κάποια, ελάχιστη έστω ισορροπία…
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα ο Μπακογιάννης φούλαρε το τεπόζιτο, έλυσε το χειρόφρενο και γκαζώνει, ενώ ο Γερουλάνος ακόμη πετάει τάπες σε βαρέλια. Υποθέτω ότι κάποια στιγμή θα την ανακοινώσει κι αυτός την υποψηφιότητά του, αλλά δεν μπορώ να τον φαντασθώ να παθιάζεται με το σκουπιδομάνι, την καθαριότητα και τη λασπουριά. Πατρίκιος είναι κι αυτός, δεν λέω, πλην όμως πατρίκιος που δεν έχει μπλέξει ως τώρα με το λαουτζίκο και τις ταπεινές προτεραιότητές του. Κι όταν έρθει η ώρα του πόρτα πόρτα, φοβούμαι πολύ ότι οι περιοδείες του θα θυμίζουν περισσότερο Μόντι Πάιθονς και λιγότερο Μπαράκ Ομπάμα!
* το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
