Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Περπατάω συχνά στη Βουκουρεστίου για να πιάσω το ρυθμό και τα βάιμπζ της πόλης. Κοιτάω δεξιά αριστερά, όλο καινούρια μαγαζιά βλέπω. Καταστήματα ειδών πολυτελείας, με κινέζικες ταμπελίτσες στις βιτρίνες..
τους. Και υπαλλήλους κινεζικής καταγωγής ενίοτε, ιδίως τα πιο φρέσκα εξ αυτών. Αναγκαιότητα γαρ, οι πελάτες οι ματσωμένοι και πρόθυμοι από εκεί έρχονται στις μέρες μας. Και αφήνουν ένα κάρο λεφτά στο πέρασμά τους, να τα μετράει το αφεντικό και να σκάει χαμόγελο εκατό κηρίων από τη χαρά του!
Όπως βάδιζα λοιπόν στον χρυσοποίκιλτο πεζόδρομο τις προάλλες, σήκωσα κεφάλι και είδα πινακίδα στα κινέζικα. Ιδεογράμματα φουλ, να μην καταλαβαίνεις Χριστό και Παναγίτσα, πινακίδα μέσα στην Αθήνα, Βουκουρεστίου και Βαλαωρίτου, το μόνο που έβλεπες κι έβγαζες ελάχιστο συμπέρασμα ήταν ένα νούμερο: 250.000. Και το νούμερο αυτό αφορούσε ευρώπουλα, μιας και η πινακίδα το γύρναγε μετά από λίγα δευτερόλεπτα στα αγγλικά και εξηγούσε ότι αφορούσε σε κτηματομεσιτικό γραφείο και στην περίφημη Golden Visa που μπορεί να την πάρει ο Κινέζος άμα ανοίξει την πορτοφόλα και αγοράσει στην Ελλάδα ακίνητο αξίας, ναι, καλά το μαντέψατε, 250.000 ευρώ…
Σαν να του λένε του άλλου δηλαδή, «αφού περνάς που περνάς από το κέντρο της Αθήνας για ψώνια και χώνεις χιλιάδες επί χιλιάδων για τσαντικά και παπουτσικά και φουστάνια, βάλε κάτι παραπάνω ρε γκαζμά για να πάρεις τη βίζα και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και να κάνεις τα ντίλια σου με τους Ευρωπαίους χωρίς να σου σπάνε τα νεύρα και άλλα ευαίσθητα σημεία του σώματος»! Το σάλτσωσα λίγο, εννοείται, αλλά πάνω κάτω αυτά λένε. Εκτός από το «γκαζμά», που είναι τρικαλινό και έβαλα για να τιμήσω την πατρίδα!
Όλα τα ανωτέρω μου ήρθαν στο μυαλό με δύο αφορμές. Μία ήταν αυτό στόρι με το πρώην στέλεχος εταιρείας εμπορίου παιχνιδιών που όπως λέει και το ρεπορτάζ του Newpost:
«Μία “μηχανή” ύποπτων συναλλαγών που φτάνει τα 100 εκατομμύρια ευρώ και περιλαμβάνει “χρυσές βίζες”, παράνομη εξαγωγή κινεζικών κεφαλαίων στην Ελλάδα και, τουλάχιστον, προβληματική λειτουργία μίας εκ των συστημικών τραπεζών της χώρας, της Εθνικής, φέρεται να έστησε ο πρώην αντιπρόεδρος της Jumbo Ευάγγελος Παπαευαγγέλου. Ο Παπαευαγγέλου, μέσω εταιρίας real estate που κατείχε και η οποία δεν έχει σχέση με την Jumbo, προσέγγιζε πλούσιους Κινέζους, στους οποίους έδινε την ευκαιρία όχι μόνον να αποκτήσουν σπίτι στην Ελλάδα – και μαζί τη “χρυσή βίζα” που προβλέπει η νομοθεσία μας – αλλά παράλληλα, ξεπερνώντας τα capital control που ισχύουν στην Κίνα, να αποκτήσουν κι ένα σεβαστό ποσό ως αποταμίευση στη χώρα μας».Αυτή ήταν η μία αφορμή. Η άλλη ήταν ότι μια φιλενάδα από το φέιζμπο φρόντισε να κοινοποιήσει ένα κείμενο που είχα γράψει πέρυσι τέτοια εποχή για το «Μεγάλο κόλπο του Real Estate». Και σημείωνα εκεί:
«Στο δια ταύτα δεν υπάρχει κέντρο, ιστορικό και μη, σε καμία μεγαλούπολη ή πρωτεύουσα που να μην αποτελεί το διαμάντι του στέμματος. Και να μην είναι πανάκριβο επίσης, με τις αξίες του real estate στα ύψη. Το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά οι αλλοδαποί, οι οποίοι ψωνίζουν πάντοτε με βάση το δόγμα location, location, location. Και δεν ψάχνονται για πολυκατοικίες τούρτες με στρογγυλά μπαλκόνια στα Βριλήσσια ή στα Μελίσσια. Λεφτά θέλουν να βγάλουν, να κονομήσουν προσπαθούν και πάνε με βάση την πεπατημένη και τα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα. Και μην αναρωτιέσαι ύστερα αδερφέ μου, πως θα μετατραπεί ο Δακτύλιος σε Disneyland…»Καλοφάγωτα λοιπόν σε όσους, Έλληνες ή Κινέζους, πρόλαβαν και τοποθετήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες, μπορούμε απλώς να καθόμαστε και να κοιτάμε. Και να χτυπάμε τις κεφάλες μας στον τοίχο, γιατί μια ακόμη φορά ήμασταν έξω απ΄ το κόλπο!
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr