Αντιγράφω από τη Βικιπαίδεια για να μη χάνουμε τη μπάλα:
«Ένας πεινασμένος νέος άνδρας, ο Γιάννης Αγιάννης, σπάζει τη βιτρίνα ενός αρτοπωλείου για να κλέψει ψωμί, με σκοπό να ταΐσει την οικογένειά του που λιμοκτονούσε. Η ποινή του γι’ αυτή την κλοπή είναι..
πέντε χρόνια στα κάτεργα, που τελικώς γίνονται δεκαεννέα χρόνια ύστερα από τις επανειλημμένες προσπάθειές του να αποδράσει…
…Το έργο εστιάζει στις προσπάθειες του πρωταγωνιστή Γιάννη Αγιάννη, ενός πρώην καταδίκου, ο οποίος προσπαθεί να επανεντάξει τον εαυτό του στην κοινωνία, και επιπλέον μελετά την επίδραση των πράξεων του ήρωα για χάρη της κοινωνικής αναγνώρισης. Στο μυθιστόρημα εξετάζεται η φύση του καλού και του κακού και ο νόμος».
Αυτά με τους Αθλίους τους γαλλικούς και πάμε τώρα στους Αθλίους τους δικούς μας. Το 1996, μια γυναίκα δυσκολεμένη, μια γυναίκα σε μεγάλη ανάγκη έκλεψε το δικό της καρβέλι ψωμί:
Κατέθεσε παραποιημένο πιστοποιητικό σε διαγωνισμό του υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων για πρόσληψη τακτικού προσωπικού σε θέση καθαρίστριας ενός κρατικού παιδικού σταθμού στο Βόλο. Το χαρτί έγραψε ότι τελείωσε το Δημοτικό σχολείο, ενώ στην πραγματικότητα είχε τελειώσει μέχρι και την πέμπτη τάξη. Η αρμόδια επιτροπή και το ΔΣ του σταθμού δέχθηκαν το πιστοποιητικό, προχώρησαν στο διορισμό της και επί 18 ολόκληρα χρόνια εργάστηκε κανονικά. Ώσπου αποδείχθηκε ότι ήταν παράνομη…
Ασκήθηκε λοιπόν εναντίον της κακουργηματική δίωξη για απάτη και πλαστογραφία, σε συνδυασμό με το νόμο 1608/50, πήγε στο δικαστήριο, παραδέχθηκε την ενοχή της, εισέπραξε πρωτοδίκως 15 χρόνια κάθειρξη, αφού κρίθηκε ένοχη για τα αδικήματα της απάτης και της πλαστογραφίας. Κατά τη δίκη της σε δεύτερο βαθμό, το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας την απάλλαξε από την κατηγορία της πλαστογραφίας, αλλά έκρινε ότι εξαπατήθηκε και υπέστη «μεγάλη ζημία» το Δημόσιο μιας και κατέβαλλε στην κατηγορουμένη μεικτές αποδοχές δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Η καθαρίστρια καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση κι από χθες βλέπει τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα. Από χθες τα δυο παιδιά της, την βλέπουν πίσω από τα κάγκελα.
Αυτή τη γυναίκα που ζημίωσε με ζημιά μεγάλη το Δημόσιο. Που αφαίμαξε δεκάδες χιλιάδες ευρώ από τον κρατικό κορβανά για να ξυπνάει κάθε πρωί αξημέρωτα και να πηγαίνει με ήλιο, με χιόνια και βροχές στον παιδικό σταθμό, να καθαρίζει σκατά, λάσπες, σκουπίδια και ξερατά. Μήπως λάμβανε αναρρωτική κάθε τρεις μέρες; Μήπως τα παράταγε όλα στο δίωρο επάνω κι έτρεχε στο καφενείο για άσπρο καφέ; Μήπως βάραγε τα πιτσιρίκια, μήπως τα έβριζε, μήπως τα έφτυνε; Σε αυτή τη χώρα των ρουφιάνων, ένας δεν θα είχε βρεθεί να πληροφορήσει το σεβαστό δικαστήριο για τα καμώματά της; Τίποτε τέτοιο δεν συνέβη όμως και καμιά καταγγελία δεν έσκασε μύτη. Άρα, εντελώς μεταξύ μας παιδιά, καθόλου δεν το ζημίωσε το Δημόσιο η καθαρίστρια. Τη δουλειά της έκανε μια χαρά χαρίτσα, έργο προσέφερε όπως όλες οι συνάδελφοί της. Κι άμα έπρεπε να παίρνει λιγότερα λόγω χειροτέρου απολυτηρίου, έλα να στα δώσω εγώ ρε φίλε τα κατοστάρικα που σου λείπουν. Θα πάρω προκαταβολή από τον Χατζή το δώρο των Χριστουγέννων!
Στα σοβαρά τώρα, γιατί το ζήτημα δεν είναι αστείο. Είναι ένα θέμα κομβικό, που διακρίνει την κοινωνία του ελέους από τον εσμό των κανιβάλων. Και πολύ σωστά βγήκε φόρα πατρίδα ο Δημήτρης Παπαδημούλης και δήλωσε ότι πρόκειται για «πρόκληση στο κοινό περί δικαίου αίσθημα». Προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι την ίδια ώρα που η καθαρίστρια οδηγήθηκε στις φυλακές Θήβας, είναι έξω για «λόγους υγείας» διάφοροι ισχυροί με βαριές ποινές. Και όχι μόνο για «λόγους υγείας» κύριε Μαντέλη μου και όχι μόνο…
Και πάμε στο δια ταύτα. Στο διά ταύτα, έχει ήδη φουντώσει ένα ισχυρό κίνημα συμπαράστασης στην καθαρίστρια. Από κόσμο πολύ και αποφασισμένο, που δεν σκοπεύει να κάνει πίσω. Εξ όσων μαθαίνω, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης το έχουν πάρει το μήνυμα και ψάχνονται με κάθε τρόπο για να κάνει η καταδικασθείσα Χριστούγεννα με τους δικούς της. Θα γίνει χρήση του νόμου Παρασκευόπουλου, θα της δοθεί χάρη, θα βρεθεί άλλος δρόμος μέσω Αρείου Πάγου, δεν ξέρω τι να σας πω. Δεν έχω τελειώσει τη Νομική και δεν παριστάνω τον ειδικό.
Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι αναμάρτητοι και αναμάρτητες δεν υπάρχουν. Ότι η Αριστερά τους Αγιάννηδες τους θεραπεύει, δεν τους ξεφτιλίζει. Κι ότι ο νόμος δεν έχει μόνο γράμμα, έχει και πνεύμα. Αμήν.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
