Η ελληνική κυβέρνηση καταλαμβάνει περίοπτη θέση στη συστημική λίστα της... διεθνούς των λαϊκιστών
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
"Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έγιναν κυβέρνηση αριστεροί λαϊκιστές" ήταν ο τίτλος που πήρε περίοπτη θέση στον "κίτρινο" ηλεκτρονικό Τύπο της περασμένης Τετάρτης. Τίτλος τύπου "ντροπιαστικός" για την Ελλάδα και τους Έλληνες, που... μοίρα κακή τους καταδίκασε να κυβερνώνται από αριστερούς λαϊκιστές. Τον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή, και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα, ο ντροπιαστικός για τα μέσα που τον εφηύραν τίτλος βασιζόταν σε μια έρευνα του..
βρετανικού "Guardian", που έγινε ενόψει των ευρωεκλογών και συμπέραινε ότι "τα λαϊκιστικά κόμματα, δεξιά και αριστερά, έχουν τριπλασιάσει την εκλογική τους βάση την τελευταία εικοσαετία" και ότι "τα εμπιστεύονται πλέον ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους"...
Ο "Guardian" είναι μια έγκυρη κεντροαριστερή, υποτίθεται, εφημερίδα, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να φοράει τα γυαλιά του συστήματος για να βλέπει τον κόσμο. Και, μέσω των αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης έρευνας, να τσουβαλιάζει (στο τσουβάλι του λαϊκισμού) Ορμπάν, Σαλβίνι και Τσίπρα, σημειώνοντας τη διαφορετική τύχη που είχαν οι ηγέτες των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων της Ουγγαρίας και της Ιταλίας από τους αντίστοιχους των αριστερών λαϊκιστικών κομμάτων της Ευρώπης. Τα οποία "ενώ επεκτάθηκαν ταχύτατα στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, απέτυχαν να γίνουν κυβέρνηση οπουδήποτε αλλού εκτός της Ελλάδας".
Ωστόσο, "οι αριστεροί λαϊκιστές που είναι στην Ευρώπη πολύ λιγότερο επιτυχημένοι σε σχέση με τους δεξιούς ομολόγους τους, έχουν αρχίσει να αυξάνουν τα ποσοστά τους στις εκλογές, όπως το Podemos στην Ισπανία και το France Insoumise", συνεχίζει ο "Guardian" το τσουβάλιασμα.
****
Σαν να λέμε στη μέση το νεοφιλελεύθερο τραπεζοκεντρικό σύστημα και όλοι όσοι ένθεν κακείθεν το ψιλο- ή χοντρο-αμφισβητούν - όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ή το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ή το Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας ή η Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι ή το ακροδεξιό Φιντές του Όρμπαν ή το France Insoumise του Μελανσόν ή το Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπιν) να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Και να συνιστούν τον "ευρωπαϊκό λαϊκισμό" σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα του... προοδευτικού "Guardian".
Σε παλιότερο δημοσίευμά τους με τίτλο "Ο λαϊκισμός στην εποχή του Τράμπ", οι ultra συστημικοί "New York Times" όριζαν τα επτά χαρακτηριστικά του -αριστερού ή δεξιού- λαϊκισμού ως εξής:
* Να είναι κατά της λιτότητας
* Να είναι κατά της παγκοσμιοποίησης
* Να είναι κατά της Ευρωζώνης
* Να είναι κατά του συστήματος
* Να είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης
* Να είναι κατά των μεταναστών
* Να είναι κατά του Ισλάμ
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα εν λόγω χαρακτηριστικά εισάγουν στην πολιτική φιλοσοφία έναν μεταμοντέρνο, ριζικά αναθεωρημένο ορισμό του "λαϊκισμού", σύμφωνα με τον οποίο λαϊκιστής είναι ο πολιτικός ή ο πολίτης που είναι κατά της λιτότητας ή κατά της παγκοσμιοποίησης ή κατά της Ευρωζώνης ή κατά του συστήματος ή κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κατά των μεταναστών ή κατά του Ισλάμ!...
****
Από μια άλλη άποψη (τη δική μας αυτή τη φορά), το γεγονός ότι στα συστημικά κιτάπια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας καταλαμβάνουν περίοπτη θέση στη λίστα αυτών που συνιστούν τον "ευρωπαϊκό λαϊκισμό στην εποχή του Ντόναλντ Τράμπ" αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη δεδομένου ότι αυτό μπορεί να σημαίνει ότι παραμένουμε αντισυστημικοί. Κάτι που κοντεύουμε να ξεχάσουμε από τότε που η κυβέρνηση, έστω καταναγκαστικά, εφαρμόζει τις νόρμες του συστήματος. Και μάλιστα πιο αποτελεσματικά κι από τις συστημικές κυβερνήσεις. Και εμείς, παρ’ όλα αυτά, τη στηρίζαμε και τη στηρίζουμε. Κι ας μας λένε... λαϊκιστές.
Εντάξει, ξεπερνώντας τον συριζαίικο υποκειμενισμό και προσλαμβάνοντας σαν αντικειμενικό τον ορισμό του λαϊκισμού των "New York Times", μόνο λαϊκιστικό κόμμα δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, μόνο λαϊκιστή δεν θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τον Τσίπρα: ακόμα και σε μια σάρωση της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ από σκάνερ, μόνο το πρώτο από τα "επτά χαρακτηριστικά του συστημικού ορισμού για τον λαϊκισμό" (αυτό "κατά της λιτότητας") θα ανιχνευόταν. Αλλά κατά της λιτότητας είναι πια ολόκληρη η Ευρωζώνη...
Και μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι δικοί του (οι τελευταίοι συστημικοί του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) έμειναν να κρατούν την παντιέρα του Σόιμπλε. Και να τσουβαλιάζουν (στο τσουβάλι ενός στρεβλού λαϊκισμού) τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ευρωπαϊκή Αριστερά.
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (25/11/2018)
"Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έγιναν κυβέρνηση αριστεροί λαϊκιστές" ήταν ο τίτλος που πήρε περίοπτη θέση στον "κίτρινο" ηλεκτρονικό Τύπο της περασμένης Τετάρτης. Τίτλος τύπου "ντροπιαστικός" για την Ελλάδα και τους Έλληνες, που... μοίρα κακή τους καταδίκασε να κυβερνώνται από αριστερούς λαϊκιστές. Τον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή, και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα, ο ντροπιαστικός για τα μέσα που τον εφηύραν τίτλος βασιζόταν σε μια έρευνα του..
βρετανικού "Guardian", που έγινε ενόψει των ευρωεκλογών και συμπέραινε ότι "τα λαϊκιστικά κόμματα, δεξιά και αριστερά, έχουν τριπλασιάσει την εκλογική τους βάση την τελευταία εικοσαετία" και ότι "τα εμπιστεύονται πλέον ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους"...
Ο "Guardian" είναι μια έγκυρη κεντροαριστερή, υποτίθεται, εφημερίδα, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να φοράει τα γυαλιά του συστήματος για να βλέπει τον κόσμο. Και, μέσω των αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης έρευνας, να τσουβαλιάζει (στο τσουβάλι του λαϊκισμού) Ορμπάν, Σαλβίνι και Τσίπρα, σημειώνοντας τη διαφορετική τύχη που είχαν οι ηγέτες των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων της Ουγγαρίας και της Ιταλίας από τους αντίστοιχους των αριστερών λαϊκιστικών κομμάτων της Ευρώπης. Τα οποία "ενώ επεκτάθηκαν ταχύτατα στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, απέτυχαν να γίνουν κυβέρνηση οπουδήποτε αλλού εκτός της Ελλάδας".
Ωστόσο, "οι αριστεροί λαϊκιστές που είναι στην Ευρώπη πολύ λιγότερο επιτυχημένοι σε σχέση με τους δεξιούς ομολόγους τους, έχουν αρχίσει να αυξάνουν τα ποσοστά τους στις εκλογές, όπως το Podemos στην Ισπανία και το France Insoumise", συνεχίζει ο "Guardian" το τσουβάλιασμα.
****
Σαν να λέμε στη μέση το νεοφιλελεύθερο τραπεζοκεντρικό σύστημα και όλοι όσοι ένθεν κακείθεν το ψιλο- ή χοντρο-αμφισβητούν - όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ή το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ή το Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας ή η Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι ή το ακροδεξιό Φιντές του Όρμπαν ή το France Insoumise του Μελανσόν ή το Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπιν) να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Και να συνιστούν τον "ευρωπαϊκό λαϊκισμό" σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα του... προοδευτικού "Guardian".
Σε παλιότερο δημοσίευμά τους με τίτλο "Ο λαϊκισμός στην εποχή του Τράμπ", οι ultra συστημικοί "New York Times" όριζαν τα επτά χαρακτηριστικά του -αριστερού ή δεξιού- λαϊκισμού ως εξής:
* Να είναι κατά της λιτότητας
* Να είναι κατά της παγκοσμιοποίησης
* Να είναι κατά της Ευρωζώνης
* Να είναι κατά του συστήματος
* Να είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης
* Να είναι κατά των μεταναστών
* Να είναι κατά του Ισλάμ
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα εν λόγω χαρακτηριστικά εισάγουν στην πολιτική φιλοσοφία έναν μεταμοντέρνο, ριζικά αναθεωρημένο ορισμό του "λαϊκισμού", σύμφωνα με τον οποίο λαϊκιστής είναι ο πολιτικός ή ο πολίτης που είναι κατά της λιτότητας ή κατά της παγκοσμιοποίησης ή κατά της Ευρωζώνης ή κατά του συστήματος ή κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κατά των μεταναστών ή κατά του Ισλάμ!...
****
Από μια άλλη άποψη (τη δική μας αυτή τη φορά), το γεγονός ότι στα συστημικά κιτάπια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας καταλαμβάνουν περίοπτη θέση στη λίστα αυτών που συνιστούν τον "ευρωπαϊκό λαϊκισμό στην εποχή του Ντόναλντ Τράμπ" αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη δεδομένου ότι αυτό μπορεί να σημαίνει ότι παραμένουμε αντισυστημικοί. Κάτι που κοντεύουμε να ξεχάσουμε από τότε που η κυβέρνηση, έστω καταναγκαστικά, εφαρμόζει τις νόρμες του συστήματος. Και μάλιστα πιο αποτελεσματικά κι από τις συστημικές κυβερνήσεις. Και εμείς, παρ’ όλα αυτά, τη στηρίζαμε και τη στηρίζουμε. Κι ας μας λένε... λαϊκιστές.
Εντάξει, ξεπερνώντας τον συριζαίικο υποκειμενισμό και προσλαμβάνοντας σαν αντικειμενικό τον ορισμό του λαϊκισμού των "New York Times", μόνο λαϊκιστικό κόμμα δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, μόνο λαϊκιστή δεν θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τον Τσίπρα: ακόμα και σε μια σάρωση της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ από σκάνερ, μόνο το πρώτο από τα "επτά χαρακτηριστικά του συστημικού ορισμού για τον λαϊκισμό" (αυτό "κατά της λιτότητας") θα ανιχνευόταν. Αλλά κατά της λιτότητας είναι πια ολόκληρη η Ευρωζώνη...
Και μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι δικοί του (οι τελευταίοι συστημικοί του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) έμειναν να κρατούν την παντιέρα του Σόιμπλε. Και να τσουβαλιάζουν (στο τσουβάλι ενός στρεβλού λαϊκισμού) τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ευρωπαϊκή Αριστερά.
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (25/11/2018)
