Φιάσκο ή σκευωρία; Απ' όλα έχει ο ...μπαξές. Το θέμα με τις εξεταστικές είναι γνωστό. Όποτε η Βουλή αποφασίζει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για ένα ζήτημα με μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον και με υπόνοιες ότι κάτι προβληματικό υπάρχει στη δράση πολιτικών ξεκινά το γαϊτανάκι.
Η πλειοψηφία μιλάει για την..
ανάγκη εκκαθάρισης της υπόθεσης, ώστε να αποκατασταθεί η σχέση πολιτικής και πολιτών (βαρύτατα τραυματισμένη) και η μειοψηφία φωνάζει για δόλιες μεθοδεύσεις, για σκοπιμότητες, για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, για καλλιέργεια κλίματος μίσους και διχασμού.
Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την εξεταστική για την Υγεία. Η καθυστέρηση που σημειώθηκε σ' ότι αφορά την έκδοση πορίσματος επέτρεψε σε στελέχη της αντιπολίτευσης και στα φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης να ισχυριστούν ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν έχουν βρει κάτι επιλήψιμο για τους αντιπάλους τους, συνεπώς έχουμε μια τεράστια φούσκα, ένα κορυφαίο φιάσκο που εκθέτει την κυβέρνηση και αθωώνει πανηγυρικά τους φερόμενους ως εμπλεκόμενους σε σκάνδαλα. Και φυσικά επιστρατεύουν το παραδοσιακό κλισέ με προειδοποιητικές βολές: «ρίξατε λάσπη στον ανεμιστήρα και αυτή γυρίζει πάνω σας, θα τα πούμε όταν έρθουμε εμείς στα πράγματα».
Τώρα που απ' ό,τι φαίνεται θα πάμε σε προανακριτική, η αντιπολίτευση άλλαξε βιολί. Το βροντώδες φιάσκο έγινε άθλια σκευωρία. Ούτε οι βουλευτές της πλειοψηφίας μπορούν να γίνουν αξιόπιστοι εισαγγελείς ούτε οι βουλευτές της μειοψηφίας αξιόπιστοι συνήγοροι υπεράσπισης.
Ο λόγος είναι προφανής: το κομματικό κριτήριο υπερισχύει στην ανάλυση και την αξιολόγηση των στοιχείων που έχουν κατατεθεί. Δύσκολα ένας βουλευτής θα συναινέσει στην έκδοση κατηγορητηρίου εναντίον συναδέλφου του από το ίδιο κόμμα, ιδιαίτερα μάλιστα αν πρόκειται για υψηλόβαθμο στέλεχος που βρίσκεται κοντά στην ηγεσία.
Εκτιμά και σωστά ότι θα βλάψει το κόμμα και τον αρχηγό. Υπάρχουν άλλωστε προηγούμενα. Πλειοψηφίες εξεταστικών επιτροπών στο παρελθόν παρέδωσαν στην κοινωνία λευκούς και άσπιλους πολιτικούς αξιωματούχους που κατηγορούνταν για σκάνδαλα και λίγο μετά η δικαιοσύνη τους προσήγαγε, τους προφυλάκισε και τους καταδίκασε τελεσίδικα για μίζες και διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Υπάρχει λύση; Την πλήρη ευθύνη να την έχει η Δικαιοσύνη. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Αρκεί το τέλος να έρχεται γρήγορα και όχι ύστερα από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όπως συμβαίνει συνήθως. Η καθυστέρηση ενισχύει τις υποψίες ότι υπάρχει συναλλαγή. Κι αυτό βλάπτει το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα, τη Δικαιοσύνη και τελικώς τη δημοκρατία.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την ΕφΣυν
