Ο άνθρωπος που τηλεφώνησε σε σχολείο της Δυτικής Αττικής έδωσε το ονοματεπώνυμό του και ισχυρίστηκε ότι εκπροσωπεί Έλληνες ομογενείς από τη Γερμανία. «Θέλουμε να βοηθήσουμε μαθητές και οικογένειες από υποβαθμισμένες περιοχές», εξήγησε. Με ποιον τρόπο; Μα με δώρα:..
τσάντες, σχολικά είδη, ακόμα και ηλεκτρικές μικροσυσκευές. «Η χειρονομία θα επαναλαμβάνεται ανά τρίμηνο»
Υπό δύο όρους. Πρώτον, να δοθούν τα δώρα σε οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, κατόπιν επιτόπιας αυτοψίας από εκπροσώπους της γενναιόδωρης ομογένειας. Και δεύτερον, «να συμμετέχουν στην κλήρωση μόνο Ελληνόπουλα»!
Ο διευθυντής του σχολείου απέρριψε ασυζητητί την προσφορά, αλλά αμέλησε να διαολοστείλει τον αυτόκλητο ευεργέτη. Αντ’ αυτού, τον παρέπεμψε στον Σύλλογο Γονέων. Όπως αποδείχθηκε πρόσφατα στη Χίο με τις 1500 υπογραφές της νεοφασιστικής αθλιότητας, αλλά και αλλού, τα συλλογικά όργανα των γονέων και κηδεμόνων προσφέρονται για την αναπαραγωγή άναρθρων κραυγών και φαιών πρωτοβουλιών.
«Βεβαίως, κοπιάστε», του είπαν με ευγνωμοσύνη οι μαμάδες και οι μπαμπάδες. Και διεξήγαγαν την πρώτη κλήρωση, μπροστά σε καμιά τριανταριά ανυποψίαστους ενήλικες.
Πριν μοιραστούν οι κασετίνες, κάποιοι δημοκρατικοί γονείς μυρίστηκαν τη μεθόδευση, ξεψάχνισαν την ελληνοπρεπή κληρωτίδα και έβαλαν τις φωνές. Η συμφωνία ακυρώθηκε και οι καλοθελητές εξοστρακίστηκαν, αλλά σίγουρα βρήκαν εύφορο έδαφος στην επόμενη γειτονιά. Δεν μοιράζονται όλες οι τοπικές κοινωνίες τις ευαισθησίες της δυτικής όχθης.
Σύμφωνα με τους καταγγέλοντες, ο ελληνόψυχος της ιστορίας μας τους συστήθηκε ως Ανδρέας Ρεντζούλας. Στα social media αναφέρεται ως πρόεδρος ή γενικός γραμματέας ή …αντάρτης ενός κόμματος ονόματι Λ.Ε.Υ.Κ.Ο., κάτι σαν Χρυσή Αυγή στο πιο χύμα και στο ουχί κακοποιό: Λαϊκές Ενώσεις Υπερκομματικών Κοινωνικών Ομάδων. Από υπερκομματικότητα, άλλο τίποτε.
Με λίγο ψάξιμο, βρήκαμε ότι ο περί ου ο λόγος πατριώτης πρωτοστάτησε στη δημιουργία ξενώνα αστέγων, μόνο για Έλληνες φυσικά, επίδοξου αναχώματος ενάντια στην ανέγερση τεμένους στο Βοτανικό. Και άλλα τέτοια, εξίσου δύσοσμα.
«Για άλλη μία φορά, προσφέραμε σχολικό εξοπλισμό για 30 παιδιά από φτωχές οικογένειες. Τσάντες, κασετίνες, μολύβια, τετράδια και άλλα. Πολύ σύντομα, το υλικό θα φτάσει στους παραλήπτες. Ανυπομονούμε να δούμε χαρούμενα πρόσωπα», γράφει στη δική του σελίδα ο ελληνογερμανικός σύνδεσμος «Ελλάδα σε ανάγκη».
Το εν Αθήναις αρχηγείο του στην οδό Καφαντάρη, «γεμάτο με ρούχα, ηλεκτρικές συσκευέ και πολλά άλλα», παραχωρείται –σύμφωνα με τους ίδιους- από τον περί ου ο λόγος Ρεντζούλα «με τη συμπαράσταση του κόμματος Λ.Ε.Υ.Κ.Ο.». Από εκεί εκπορεύτηκαν δωρέες σε πυρόπληκτους, πλημμυροπαθείς, απόρους και άλλους αναξιοπαθούντες.
Σε πιστοποιητικό φρονημάτων ή ιθαγένειας δεν υπάρχει ρητή αναφορά κάτι, οπότε είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τινος πρωτοβουλία είναι ο «εξελληνισμός» της φιλανθρωπικής δράσης. Στις δημοσιεύσεις του συγκεκριμένου συνδέσμου δεν εντοπίσαμε εθνικιστικές κορώνες, οπότε ενδέχεται να ευθύνεται ο εδώ «εκπρόσωπος». Σημειωτέον ότι από τους «μεταλλιούχους» αθλητές του στίβου άξια συγχαρητηρίων κρίθηκε από το Λ.Ε.Υ.Κ.Ο. μόνο η σεσημασμένη για τα ακροδεξιά πιστεύω της Βούλα Παπαχρήστου.
Δεν έχουν και τόση σημασία οι λεπτομέρειες, αφού άλλωστε ο τόπος έχει πλημμυρίσει από κωμικοτραγικά αλληλοσπαρασσόμενα μορφώματα αυτού του φυράματος, λευκά και (πολύ) λιγότερο λευκά.
Η ουσία κρύβεται στην προσπάθεια διείσδυσης μέσα σε σχολεία και οικογένειες, με στόχο τον προσηλυτισμό σε ακροδεξιές ομάδες και τον εκφασισμό μίας κοινωνίας που ψάχνει παρηγοριά στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό.
Οι υποβαθμισμένες αλλά πολυπληθείς γειτονιές της δυτικής Αθήνας, του Πειραιά αλλά και της Θεσσαλονίκης (όπου ανθεί η μακεδονομαχία) είναι ένας προφανής, ευάλωτος στόχος.
Το περιστατικό με τον 11χρονο Σύριο που τραμπουκίστηκε κατά συρροή από τα θρεφτάρια ασυμβίβαστων Ελλήνων και στοχοποιήθηκε βάναυσα όταν επιχείρησε να αμυνθεί δείχνει ότι το αμπέλι είναι ξέφραγο. Η αλήθεια για το περιστατικό της Θεσσαλονίκης μαθεύτηκε από ανάρτηση αγανακτισμένου για τον υποδόριο ρατσισμό πατέρα, (δείτε ΕΔΩ) αλλά για την κοιμώμενη κοινωνία πέρα βρέχει.
Όπως και στην περίπτωση του άμοιρου Ζακ Κωστόπουλου, το θύμα βαφτίστηκε θύτης και οι νοικοκυραίοι χορεύουν γύρω του τον χορό της ντροπής. Οι τσάντες που κρατούν τα παιδιά τους στο σχολείο ίσως δωρίστηκαν από κάποιον αόρατο –και ίσως ανύποπτο- λαζογερμανό της γαλάζιας διασποράς.
- το κείμενο του Ν. Παπαδογιάννη είναι από το koutipandoras.gr
