Το πρωτοσέλιδο ημερήσιο σύντομο σχόλιο της Καθημερινής (το «Κύριο άρθρο» όπως το ονομάζει) στο φύλλο της Κυριακής είναι γεμάτο υπόνοιες που μοιάζουν με βεβαιότητες. Βάζει ερωτήματα και ζητάει απαντήσεις που είναι αυτονόητες. Τις ξέρει και γι’ αυτό τις υπονοεί. Τα ερωτήματα είναι σχετικά με την ασυνέπεια εχόντων και κατεχόντων απέναντι στις δανειακές τους υποχρεώσεις.
Προφανώς για κάποιους συγκεκριμένους χτυπάει την καμπάνα, αλλά μόνο ώς εκεί.
«Ο ελληνικός λαός βλέπει τις..
τράπεζες να δοκιμάζονται για μια ακόμα φορά, γνωρίζοντας ότι έχει πληρώσει ακριβά τη ανακεφαλαιοποίησή τους» γράφει. Και σημειώνει ότι αυτός ο λαός «δικαιούται να έχει απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα». Τα οποία μετρήσαμε και ανέρχονται σε τρία. Η αρίθμηση είναι δική μας, τα ερωτήματα της «Κ» που ως εφημερίδα με «άκρες» στο οικονομικό ρεπορτάζ, και όχι μόνο, θα πρέπει να δώσει η ίδια τις απαντήσεις κατονομάζοντας κάποιους από αυτούς που υπονοεί ή, έστω, φωτογραφίζοντάς τους με στοιχεία. Ερωτά, λοιπόν:
Αλλά –αναρωτιόμαστε εμείς– μήπως πρέπει η ίδια η εφημερίδα να δώσει τις απαντήσεις που ξέρει; Η δημοσιογραφία ελέγχει, θέτει ερωτήματα και αποκαλύπτει. Είναι προφανές ότι η Καθημερινή κάποιους συγκεκριμένους έχει στο μυαλό της όταν λέει/γράφει ότι χρήματα από τραπεζικά δάνεια μετακινήθηκαν από εταιρικούς λογαριασμούς και μπήκαν σε προσωπικούς και ότι επιχειρηματίες χρεοκόπησαν μεν, αλλά παραμένουν οικονομικά εύρωστοι.
Όσο για το ερώτημα αν «πλήρωσαν μεγάλοι επιχειρηματίες τα δάνεια που πήραν» δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να ξέρεις. Κοιτάς γύρω και βλέπεις, όχι μόνο επιχειρηματίες αλλά και κόμματα. Για τα οποία θα έπρεπε να είχε μπει και να τέταρτο ερώτημα με αυτονόητη απάντηση: πλήρωσαν τα κόμματα;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Φυσικά, ο καθένας μας διατηρεί το δικαίωμα να σκεφτεί ότι η Καθημερινή μπορεί να έχει στο μυαλό της και επιχειρηματίες του εκδοτικού χώρου. Γιατί τα χαρακτηριστικά που καλύπτουν οι ερωτήσεις αφορούν και εκδότες. Δεν είναι έτσι;
«Ο ελληνικός λαός βλέπει τις..
τράπεζες να δοκιμάζονται για μια ακόμα φορά, γνωρίζοντας ότι έχει πληρώσει ακριβά τη ανακεφαλαιοποίησή τους» γράφει. Και σημειώνει ότι αυτός ο λαός «δικαιούται να έχει απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα». Τα οποία μετρήσαμε και ανέρχονται σε τρία. Η αρίθμηση είναι δική μας, τα ερωτήματα της «Κ» που ως εφημερίδα με «άκρες» στο οικονομικό ρεπορτάζ, και όχι μόνο, θα πρέπει να δώσει η ίδια τις απαντήσεις κατονομάζοντας κάποιους από αυτούς που υπονοεί ή, έστω, φωτογραφίζοντάς τους με στοιχεία. Ερωτά, λοιπόν:
1) Πλήρωσαν μεγάλοι επιχειρηματίες τα δάνεια που πήραν ώστε να μπουν στις αυξήσεις κεφαλαίου διαφόρων τραπεζών;«Οι απαντήσεις έχουν καθυστερήσει πολύ και η κοινή γνώμη θέλει να ξέρει το γιατί» καταλήγει το σύντομο άρθρο/σχόλιο της Καθημερινής, αφήνοντας αδιευκρίνιστο το από πού περιμένει αυτές της απαντήσεις. Από την υπάρχουσα κυβέρνηση; Από τις προηγούμενες που βίωσαν την ίδια κατάσταση; Από τις τράπεζες;
2) Εντοπίσθηκαν περιπτώσεις όπου χρήματα από τραπεζικά δάνεια έφυγαν από εταιρικούς λογαριασμούς και μπήκαν σε προσωπικούς;
3) Έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων από επιχειρηματίες που χρεοκόπησαν τις εταιρείες τους αλλά παραμένουν οικονομικά εύρωστοι;
Αλλά –αναρωτιόμαστε εμείς– μήπως πρέπει η ίδια η εφημερίδα να δώσει τις απαντήσεις που ξέρει; Η δημοσιογραφία ελέγχει, θέτει ερωτήματα και αποκαλύπτει. Είναι προφανές ότι η Καθημερινή κάποιους συγκεκριμένους έχει στο μυαλό της όταν λέει/γράφει ότι χρήματα από τραπεζικά δάνεια μετακινήθηκαν από εταιρικούς λογαριασμούς και μπήκαν σε προσωπικούς και ότι επιχειρηματίες χρεοκόπησαν μεν, αλλά παραμένουν οικονομικά εύρωστοι.
Όσο για το ερώτημα αν «πλήρωσαν μεγάλοι επιχειρηματίες τα δάνεια που πήραν» δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να ξέρεις. Κοιτάς γύρω και βλέπεις, όχι μόνο επιχειρηματίες αλλά και κόμματα. Για τα οποία θα έπρεπε να είχε μπει και να τέταρτο ερώτημα με αυτονόητη απάντηση: πλήρωσαν τα κόμματα;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Φυσικά, ο καθένας μας διατηρεί το δικαίωμα να σκεφτεί ότι η Καθημερινή μπορεί να έχει στο μυαλό της και επιχειρηματίες του εκδοτικού χώρου. Γιατί τα χαρακτηριστικά που καλύπτουν οι ερωτήσεις αφορούν και εκδότες. Δεν είναι έτσι;
-το κείμενο είναι από το harddog-sport με τον τίτλο: Για ποιους χτυπάει την καμπάνα η Καθημερινή;