Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Η μεγαλύτερη καταστροφή για τις γυναίκες στην ιστορία του εικοστού πρώτου αιώνα συντελέσθηκε πριν από ολίγα εικοσιτετράωρα. Ο μεγαλύτερος πόνος, ο μεγαλύτερος ζόφος, η μεγαλύτερη συντριβή. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, πριν από ολίγα εικοσιτετράωρα ξεκίνησε η διαδικασία που θα εξελιχθεί στην μεγαλύτερη ήττα των θηλυκών τον..
τρέχοντα αιώνα. Μια ψήφος ήταν αρκετή, όπως μια ψήφος θα είναι αρκετή εντός των προσεχών μηνών για προκύψουν σιγά σιγά ο πόνος, ο ζόφος, η συντριβή…
Εξηγούμαι για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Στις 6 Οκτωβρίου η αμερικανική Γερουσία ενέκρινε με ψήφους 50 έναντι 48 την υποψηφιότητα του δικαστή Κάβανο για το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ψήφος προς τα εδώ δηλαδή και η υποψηφιότητα θα είχε απορριφθεί. Δεν ήρθε κι ο Κάβανο φόρεσε την πολυπόθητη τήβενο. Κι έγειρε αποφασιστικά την πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπέρ των «συντηρητικών» δυνάμεων.
Εννιά είναι οι δικαστές και οι δικαστίνες του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις ΗΠΑ και μέχρι πρότινος η διαχωριστική γραμμή ήταν τέσσερις «προοδευτικοί», τέσσερις «συντηρητικοί» και ένας «μετριοπαθής». Αυτός ο τελευταίος, ο δικαστής Κένεντυ αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και έπρεπε να αντικατασταθεί με υποψήφιο που θα πρότεινε ο πρόεδρος Τραμπ και θα ενέκρινε η Γερουσία. Όπερ και εγένετο με τον δικαστή Κάβανο, παρότι η καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Πάλο Άλτο, Κριστίν Μπλέζυ Φορντ, τον κατηγόρησε για απόπειρα βιασμού πριν από 36 χρόνια. Την κάλεσαν στη Γερουσία, τους τα είπε, δεν πείσθηκαν, μία ψήφος ήταν αρκετή για να εγκριθεί ο δικαστής. Αν, ας πούμε, ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τζόε Μάντσιν είχε ψηφίσει «όχι» αντί για «ναι», θα υπήρχε ισοπαλία 49 έναντι 49 και θα είχε κολλήσει η υποψηφιότητα. Δεν ήταν και ήδη ορκίστηκε…
Και είναι τώρα σαν να ακούω εκείνο το εξυπνοπούλι της τάξης που πάντοτε έγλειφε πατόκορφα τους καθηγητές να με ρωτάει:
«Κι εμάς τι μας νοιάζει ρε Ξανθάκη, τι παίζεται στο αμερικάνικο Ανώτατο Δικαστήριο; Και οι γυναίκες τι θα πάθουν δηλαδή;»Καθίστε μισό λεπτό, να σας πω τι θα πάθουν. Όπως αρκετοί εξ ημών γνωρίζουν, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου το 1973, νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια απόφαση που από τη μία χαιρετήθηκε ως μέγιστη νίκη του γυναικείου κινήματος και από την άλλη ξεσήκωσε πλείστες όσες αντιδράσεις εκ μέρους ακροδεξιών και χριστιανικών οργανώσεων. Αυτές οι τελευταίες δεν έχουν σταματήσει έκτοτε τον αγώνα για να ανατραπεί η ετυμηγορία και να ξαναγίνουν παράνομες οι αμβλώσεις.
Και πώς θα γίνει αυτό; Μα με μια καινούρια γνωμοδότηση εκ μέρους του Ανωτάτου Δικαστηρίου! Κάτι που έως τώρα δεν μπορούσε να συμβεί, μιας και οι εκάστοτε «μετριοπαθείς» συμμαχούσαν με τους εκάστοτε «προοδευτικούς» για να συγκροτήσουν μια σχετική πλειοψηφία υπέρ του Roe Vs Wade. Τώρα όμως έγειρε η πλάστιγγα υπέρ των «συντηρητικών» με τον δικαστή Κάβανο και διαμορφώθηκε το κρίσιμο 5-4 που μπορεί να στείλει το νόμο για τις αμβλώσεις στο χρονοντούλαπο.
Πράγμα που δεν θα επηρεάσει μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα επηρεάσει την υφήλιο ολόκληρη. Γιατί οι Αμερικάνοι δίνουν πάντοτε το παράδειγμα σε αυτά τα πράγματα και το παράδειγμά τους το ακολουθούν πολλοί. Αν λοιπόν στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού αποφασισθεί ότι οι αμβλώσεις απαγορεύονται, θα πάρουν θάρρος κι ένα σωρό μαλάκες στον υπόλοιπο κόσμο για να ζητήσουν και στις δικές τους τις χώρες ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις.
Και οι γυναίκες θα επιστρέψουν στον Μεσαίωνα… Απαισιόδοξη εκτίμηση, το ξέρω, αλλά άμα κοιτάξει κανείς γύρω του στην υδρόγειο δεν βλέπει και πολλούς λόγους για να είναι αισιόδοξος. Και μια εξέλιξη όπως η ανατροπή του Roe Vs Wade, μπορεί να ξεκινήσει ένα τσουνάμι ολόκληρο κόντρα σε δικαιώματα δεκαετιών. Ναι, απαισιόδοξη εκτίμηση, αλλά καλύτερα να είναι κανείς απαισιόδοξος σε πονηρούς καιρούς. Και να ετοιμάζεται για μάχες, μιας και τα κεκτημένα βλέπουν το χρονοντούλαπο να πλησιάζει με ταχύτητα!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη ειναι από το newpost.gr