Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Μια από τις πιο συνηθισμένες παρεξηγήσεις σχετικά με τον Πάνο Καμμένο, αφορά στον χαρακτήρα του και στην εξυπνάδα του. Ότι είναι μπούλης δηλαδή και όπως όλοι οι μπούληδες ούτε μυαλό κουβαλάει, ούτε πολιτικό ένστικτο. Κι όλα αυτά που έχει καταφέρει στη ζωή του, είναι είτε από καθαρή τύχη είτε επειδή γεννήθηκε από πλούσιους γονείς. Και τέλος πάντων, όπου να 'ναι..
θα εξαφανιστεί και θα κλειστεί για πάντα στο χρονοντούλαπο και θα τον βλέπουμε μόνο σε μεταμεσονύκτιες εκπομπές καναλιών που κλέβουν ρεύμα από τη ΔΕΗ στον Υμηττό.
Ναι καλά! Καθίστε να περιμένετε παλικάρια μου, τα γένια σας θ’ ασπρίσουν και τα μαλλιά σας θα πέσουν. Ο Πάνος Καμμένος την ξέρει την τέχνη της επιβίωσης και την εξασκεί με τρόπο μοναδικό. Είναι άλλωστε ο αμνός που το έσκασε από το μαντρί της Νέας Δημοκρατίας και όχι μόνο δεν τον έφαγε ο λύκος (αθάνατε Ευάγγελε Αβέρωφ!), αλλά έγινε και κυβερνητικός εταίρος και υπουργάρα και ρυθμιστής καταστάσεων. Με επιτυχημένη συμμετοχή σε τέσσερεις λυσσασμένες εκλογικές διαδικασίες, όχι σαν κάτι γατάκια τύπου Δημήτρη Αβραμόπουλου που δεν τόλμησαν καν να περπατήσουν το δρόμο προς τις κάλπες…
Τον θυμάμαι εδώ στο Newpost, που μας είχε επισκεφθεί πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Μπροστά στο φακό είπε αυτά που είχε να πει, καλά προπονημένος και προετοιμασμένος. Όταν όμως πατήθηκε το off στην κάμερα, ήταν που άρχισε το γλέντι. Με τον Καμμένο να κάνει μια ανεπανάληπτη ανάλυση του εκλογικού στόρι και των ιδιαιτεροτήτων του. Και να πέφτει μέσα σε κάθε εκτίμηση, μα κάθε εκτίμηση ανεξαιρέτως. Ιδίως όταν μας έλεγε ότι οι ΑΝΕΛ θα μπουν στη Βουλή, ο κόσμος να χάλαγε.
«Μα πρόεδρε, όλες οι μετρήσεις σας έχουν απέξω», επιμέναμε εμείς. Και γύρναγε εκείνος, με το χαμόγελο του μπούλη που έχει καταπιεί και το τελευταίο ψίχουλο του κέικ, για να μας πει:
«Και λοιπόν;»
Οπότε; Οπότε είναι λίγο δύσκολο να πιστέψω ότι ένα πλάσμα τόσο παμπόνηρο, ξύπνησε ξαφνικά μια μέρα κι αποφάσισε να πάρει την υπόθεση Ελλάδα στα χέρια του. Ότι έτσι του κατέβηκε ν’ ασκήσει προσωπική πολιτική, για να μην πω να ξεφτιλίσει την κυβέρνηση στα πέρατα της οικουμένης -όπως γράφουν κάποιοι δεξιοί δημοσιογράφοι που σέβονται το ψωμί που τρώνε. Ο Πάνος δεν σηκώνεται ένα πρωί σε κρίση θυρεοειδισμού για να τα κάνει όλα μπάχαλα. Μετρημένες είναι όλες οι κινήσεις του και υπολογισμένες ως την τελευταία τους λεπτομέρεια…
Και κάπως έτσι μας προέκυψε η σύγκρουση με τον Κοτζιά και κάπως έτσι μας προέκυψε ο τρικούβερτος καυγάς και κάπως έτσι παραλίγο να πιαστούνε στα χέρια στο Υπουργικό Συμβούλιο και κάπως έτσι παραιτήθηκε επί τόπου ο υπουργός Εξωτερικών και κάπως έτσι σερνότανε ώρες επί ωρών η παραίτησή του ως χθες το μεσημέρι που την έκανε αποδεκτή ο Αλέξης Τσίπρας κι έδωσε ένα τέλος στο ενδοκυβερνητικό δράμα.
Κι όποιος πιστεύει ότι μπορεί να βγάζει τα προς το ζην από το ΚΙΝΟ, μπορεί να πιστέψει και ότι ο καυγάς έγινε για τα μυστικά κονδύλια. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις ονειροφαντασίες και ας θυμηθούμε ότι τόσο οι Αμερικάνοι όσο και οι Ρώσοι έχουν προετοιμασθεί για μπαλωθιές όσον αφορά στο Μακεδονικό ζήτημα. Μπαλωθιές που σκάνε στην αυλή των γειτόνων εδώ και πολύ καιρό και ώρα ήταν να σκάσουν και στη δική μας. Το αποφόρτισε μεν το τοπίο με την προσωπική του παρέμβαση ο πρωθυπουργός, αλλά κανείς δεν ξέρει αν το πάρτι τελείωσε ή μόλις τώρα αρχίζει…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
