Δεν κάνω χωρίς Γιάννο

Ο Παπαντωνίου, ο Κορυδαλλός και κάτι ξεχασμένες ιστορίες από το Χρηματιστήριο

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Οπότε μπήκε ο Γιάννος στη μπουζού και σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, τον κλείσανε στην πτέρυγα των τρομοκρατών. Πράγμα απολύτως κατανοητό από μια πλευρά, καθώς τρομοκράτησε..
επί σειρά ετών τον Έλληνα φορολογούμενο αλλά και τον Έλληνα φαντάρο. Και τσάρος της οικονομίας και στρατάρχης των ενόπλων δυνάμεων, απ’ όλα τα σπουδαία πόστα είχε περάσει αυτός ο άνθρωπος. Πάντοτε με το στυλ το απαράμιλλο που τον χαρακτήριζε, πάντοτε με αρχοντιά και με χάρη. Δεν είναι τυχαίο που μια ιστοσελίδα βάφτισε «δείπνο» την καραβάνα της φυλακής για τον Γιάννο, τέτοιο χάι κλας δεν έχει ξαναπεράσει απ’ τον Κορυδαλλό. Όχι σαν εκείνο τον μπουρτζόβλαχο τον Τσοχατζόπουλο που έτρωγε με τα χέρια!
Τέλος πάντων, τώρα που έχει δικό του κελί ο Παπαντωνίου θα έχει όλο το χρόνο να σκεφτεί και να ετοιμάσει το επόμενο βιβλίο του. Το προηγούμενο, αν θυμάστε καλά, έφερε τον τίτλο «Αντιμέτωποι με το μέλλον», με υπότιτλο «Προκλήσεις και διλλήματα για την Ελλάδα». Ήταν μάλιστα να παρουσιαστεί στις 3 Οκτωβρίου, αλλά μπήκε στη μέση ο ανακριτής και αναβλήθηκε το σουαρέ. Επ’ αόριστον, εξ όσων καταλαβαίνω. Η Μιράντα Ξαφά ωστόσο, που ήταν στο πάνελ της παρουσίασης, αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την εισήγησή της, για να μη μείνουμε καζανοκέφαλοι. Έγραφε εκεί, μεταξύ άλλων, για το Γιάννο και το βιβλίο του:

«Όπως σωστά επισημαίνει ο συγγραφέας, χωρίς περαιτέρω μεταρρυθμίσεις η ελληνική οικονομία διατρέχει τον κίνδυνο να παγιδευτεί σε μια πορεία χαμηλής ανάπτυξης».

Είναι απ’ αυτά τα αποφθέγματα που σε συνοδεύουν θριαμβευτικά πίσω από τα κάγκελα. Όπως και κάτι άλλα που είχε ξεστομίσει ο Παπαντωνίου πριν από έτη πολλά, όταν το Χρηματιστήριο παραπατούσε. Τότε, ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Γιάννος ήταν υποχρεωμένος να προστατεύσει τον ελληνικό λαό από τις διαθέσεις των σπεκουλαδόρων. Και τον προστάτευσε με κάθε δυνατό τρόπο, όπως δείχνουν οι δηλώσεις του της εποχής. Τις αλίευσα από το φέιζμπο, από ένα ποστ της φίλης μου της Αθηνάς Καλαϊτζόγλου, που έχει γράψει το βιβλίο ««Χρηματιστήριο και Εξουσία. Ο ρόλος της πληροφορίας και ο μηχανισμός επιρροής στους επενδυτές».
Απολαύστε υπεύθυνα όσα είχε πει τότε ο Παπαντωνίου:

• 2 Ιουνίου 1999: «Το κόμμα του Χρηματιστηρίου πάει κανόνι και ψηφίζει ΠΑΣΟΚ».
• 1 Σεπτεμβρίου 1999: «Όλοι θα βγουν κερδισμένοι. Και η ελληνική οικονομία και οι ίδιες οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές».
• 1 Οκτωβρίου 1999: «Η διόρθωση πέρασε και η αγορά επανέρχεται σε κατάσταση ηρεμίας».
• 28 Μαρτίου 2000: «Η περίοδος νευρικότητας του Χρηματιστηρίου έχει ημερομηνία λήξης. Είναι η 9η Απριλίου. Είναι η επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ».
• 29 Μαρτίου 2000: «Το μέλλον της Σοφοκλέους θα είναι λαμπρό, εφόσον εξακολουθεί να τραβά πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Και από ό,τι φαίνεται θα αργήσει να κατέβει από το σανίδι».

Αυτά έλεγε ο Γιάννος εκείνο το κρίσιμο επτάμηνο, που ήρθανε τα πάνω κάτω και μεταμορφώθηκαν οι μετοχές από ατόφιο χρυσάφι σε σκουπιδόχαρτα. Και η κορυφαία στιγμή του δράματος ήρθε όταν με τα αποθεματικά των ταμείων αγοράστηκαν προεκλογικά blue chips, μπας και στηριχτεί ο δείκτης και κρατηθεί πάνω από τις 4.000 μονάδες και πάει ο Σημιτάκος στις εκλογές δίχως ένα κραχ στην καμπούρα του. Έπιασε το κόλπο, αλλά έπιασε προσωρινά όπως όλα τα κόλπα αυτού του είδους. Και λίγους μήνες αργότερα ήρθε η συντέλεια του ελληνικού Χρηματιστηρίου, με τους επενδυτές να κλαίνε τα λεφτά τους. Αυτοί κλαίγανε κι ο Παπαντωνίου χαμογελούσε. Ο μόνος που δεν έχασε ποτέ το αστραφτερό χαμόγελό του ήταν ο Γιάννος, που είχε στο μεταξύ προλάβει να χαιρετήσει την οικονομία και να μετατεθεί στο στράτευμα. Όπου άνοιξε για την μεγαλοφυΐα του νέο πεδίο δόξης λαμπρόν…