Η κυβέρνηση Ζάεφ θεωρούσε, τις προηγούμενες ημέρες, ότι το δημοψήφισμα θα ήταν πετυχημένο με μια συμμετοχή πάνω από..
40% των εκλογικού σώματος ή πάνω από 600 χιλιάδες ψηφοφόρους.
Από την άποψη του ποσοστού συμμετοχής υπέστη εκλογική ήττα, ενώ αντίθετα το αποτέλεσμα είναι θετικό γι' αυτήν αν το εξετάσουμε με βάση τον αριθμό των εκλογέων που ψήφισαν.
Αν όλα τα προαναφερόμενα δημιουργούν την αίσθηση της αντίφασης, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αντιφατική είναι όλη η πολιτική διαχείριση του ζητήματος της Συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, καθώς αντιφατική είναι και η γενικότερη κατάσταση σ' αυτή τη χώρα.
Πρόκειται για μια χώρα στην οποία όλοι υποστηρίζουν πως για να επιβιώσει πρέπει να αποκτήσει διεθνή υπόσταση με την ένταξή της στους ευρωατλαντικούς οργανισμούς.
Η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι η μία πλευρά επιδιώκει αυτό να γίνει μέσω ενός συμβιβασμού με την Ελλάδα -κάτι που διασφαλίζει η Συμφωνία των Πρεσπών-, ενώ οι εθνικιστές του VMRO δεν επιθυμούν κανένα συμβιβασμό.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση επιδίωξε και πέτυχε έναν συμβιβασμό με τη γείτονα που αποκαθιστά πλήρως τις σχέσεις των δύο χωρών, ενώ η αντιπολίτευση θέλει τις σχέσεις χωρίς τον συμβιβασμό και... διαιώνιση του προβλήματος.
Το επόμενο διάστημα θα είναι πυκνό σε πολιτικές εξελίξεις κυρίως στη γειτονική χώρα. Ο Ζόραν Ζάεφ δήλωσε χθες πως θα προχωρήσει μέσω Βουλής στη συνταγματική αναθεώρηση και αν η αντιπολίτευση την απορρίψει, θα προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Σ' αυτή τη φάση το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό.
Οσο αργεί η άλλη πλευρά να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν απειλείται η συνοχή της κυβέρνησης Τσίπρα από τη διαφορετική στάση, στο θέμα, του Πάνου Καμμένου.
Αλλά το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Ο κίνδυνος να χαθεί μία ακόμη ευκαιρία -η πιο σοβαρή και η πιο ουσιαστική- για να λυθεί το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ παραμένει στο ακέραιο.
Εφημερίδα των Συντακτών / Αποψη
