Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κανονικά σήμερα έπρεπε να γράφω για τον Σταύρο Θεοδωράκη, που ανακάλυψαν οι Τούρκοι ότι πήγε στους Λειψούς και στο Αγαθονήσι, στο τέλος Αυγούστου, με ένα μήνα καθυστέρηση το ανακάλυψαν, και έγραψαν προχτές σε μια κωλοφυλλάδα δική τους ότι..
«παραβίασε τα σύνορα στην περιοχή στην οποία είναι υπεύθυνη η Διοίκηση της Στρατιάς του Αιγαίου της Τουρκίας», και τι κάνει ο Ερντογάν, τι κάνει ο Τσαβούσογλου, τι κάνει η Χούλια Κότσιγιτ, δεν τα ρωτάει κανένας τυχαίος αυτά, τα ρωτάει ο Ουμίτ Γιαλίμ ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Αμύνης της Τουρκίας, ανήρ τσαμπουκάς και αρειμάνιος, με τον ναργιλέ παρά πόδα και τον παστουρμά ανά χείρας, τσοκ γκιουζέλ!
Εκεί μας καταντήσανε οι αλήτες, να ψάχνουν τα μικρά κόμματα στον πάτο του βαρελιού μπας και βρουν οτιδήποτε να δικαιολογεί την ύπαρξή τους. Σαν τα σκλαβάκια, σαν τα ζητιανάκια, σαν τους παράνομους εραστές για λίγες σταγόνες ευτυχία. Και χειρότερες μέρες έρχονται, πάμε για στρίμωγμα ντελούξ, αφενός με το Μακεδονικό και αφετέρου με τις συντάξεις. Κι αν με τους Σκοπιανούς έχει δρόμο ακόμη το στόρι, η περικοπή ή όχι των συντάξεων είναι εδώ δίπλα, τζεστ αράουντ δι κόρνερ, που λένε και οι πρώην δυνάστες μας οι Βρετανοί. Και είναι και πολύ και πιο χειροπιαστή, σε σχέση τουλάχιστον με κάτι έννοιες ομιχλώδεις όπως η ιθαγένεια που έχει απαγορεύσει το υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται στα Δημοτικά και στα Γυμνάσια του Μοσχάτου. Οι συντάξεις είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου!
Το συζητάγαμε χτες αυτό με τη φίλη και συνάδελφο Μαίρη, που βγάζει εξήμιση κατοστάρικα το μήνα απ’τη δουλειά της και δίνει δύο στο νοίκι και δύο σε λογαριασμούς και πώς διάολο να ζήσει με άλλα δυόμιση; Και τι κάνει η Μαίρη; Μα φυσικά ρημάζει την πορτοφόλα του μπαμπά και της μαμάς (χωρισμένοι οι γονείς, ακόμη καλύτερο το πλιάτσικο!) και αναρωτιέται πως μπορεί να τα βγάζει πέρα οικογενειάρχης με παιδιά με τόσα λεφτά. Απλή είναι η απάντηση παλικάρια μου:
Κι ο οικογενειάρχης ρημάζει τις συντάξεις του δικού του μπαμπά και της δικής του μαμάς ή έστω όποιου εκ των δύο έχει καταφέρει να επιζήσει μετά από οκτώ χρόνια κρίσης. Κι αν του λείψουν αυτά τα λεφτά, δεν θα πάει στον κουβά, στο νεκροταφείο θα πάει κατευθείαν, να σκάψει το λάκκο του!
Ως εκ τούτου, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία όσα είπε αυτός ο μερακλής ο Σεντένο, ο πρόεδρος του Eurogroup, ότι δηλαδή η περικοπή των συντάξεων εν Ελλάδι είναι «δημοσιονομικό» και όχι «διαρθρωτικό» μέτρο. Σε απλά ελληνικά δηλαδή και όχι κορακίστικα, δεν είναι και τόσο υποχρεωτικό να κοπούνε από την 1η Ιανουαρίου, μπορούμε και να το αποφύγουμε το λεπίδι, μπορεί και να γλυτώσουν οι Έλληνες με τις Ελληνίδες τη θηλιά. Κι ο Ρέκλινγκ ο Γερμαναράς έκανε ολίγον κο-κο-κο κι ο Μοσκοβισί έσκασε χαμόγελο, κοίτα να δεις τι γίνεται, σαν να υπάρχει ρε παιδιά φως στο βάθος του τούνελ και αυτό το φως δεν το φέρνει ο καντηλανάφτης…
Μια σημείωση μόνο και το κλείνω:
Αυτός ο Σεντένο που διαδέχτηκε τον Ντάισελμπλουμ στην προεδρία του Eurogroup, είναι από τα παιδάκια που ακόμη μιλάνε για σοσιαλισμό. Σοσιαλδημοκρατία δηλαδή, προσαρμοσμένη στις νόρμες του μοντέρνου καπιταλισμού, αλλά μακριά από τον πούρο και ντούρο φιλελευθερισμό που μας έσκισε όλες τις ραφές. Δεν είναι, φυσικά, κι ο πιο ισχυρός άνθρωπος του κόσμου εκεί που βρίσκεται, αλλά έχει μια σημασία ο θεσμικός του ρόλος. Και δείχνει ότι η Ευρώπη πρέπει να εμφανίσει επιτέλους ένα κοινωνικό πρόσωπο, ειδάλλως θα τη φάει το μαύρο το χώμα. Μαζί με τον παππού και τη γιαγιά και τις συντάξεις τους. Δε γαμιέται όμως, αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων που έλεγε κι ο Σαμψών. Αν είναι να μας πεθάνουν αυτοί, ας τους πεθάνουμε εμείς μια ώρα αρχύτερα!
- από το newpost.gr
