αναρίθμητοι, υπάρχουν γνωστές περιπτώσεις ανθρώπων που έμειναν κουφοί ή με κινητικά προβλήματα από τη δράση της αστυνομίας, κυρίως κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, αλλά όχι περιοριστικά. Δεν έχει συμπληρωθεί μήνας ακόμη, από τη μέρα που ένας άνθρωπος, ο Ζακ Κωστόπουλος, έμεινε νεκρός στο κράσπεδο, μετά από επίθεση οκτώ αστυνομικών χωρίς μάλιστα κανείς να είναι σε θέση να πει αν είχε κάνει οτιδήποτε το αξιόμεμπτο -με ποινικούς όρους- προηγούμενα. Πιο παλιά, πολίτες έχουν δολοφονηθεί από την αστυνομία γιατί δε σταμάτησαν σε έλεγχο ή φοβήθηκαν και άρχισαν να τρέχουν.
Χθες η αστυνομία εμφάνισε κάποιες φωτογραφίες, υπό τον τίτλο «Δολοφονική επίθεση στο ΑΤ Ομονοίας», στις οποίες εμφανίζονται κάποια κοψίματα σε πόδια και ένας μώλωπας. Όσο πλούσια και να είναι η ελληνική γλώσσα δεν μπορώ να σκεφτώ πώς ονομάζονται οι επιθέσεις που ανέφερα παραπάνω εάν αυτή χαρακτηρίζεται «δολοφονική».
Προσδοκώ και παλεύω για έναν κόσμο χωρίς βία. Πιστεύω ότι η ανθρωπότητα θα φτάσει κάποτε σε ένα επίπεδο ωριμότητας που θα την έχει αποβάλει από τα χαρακτηριστικά της μαζί με την ανισότητα και τις διακρίσεις. Ίσως όχι στους καιρούς μας αλλά σε κάθε περίπτωση μια καλή αρχή είναι η βία να μην γίνεται ούτε σημαία ούτε φετίχ και κυρίως να την αναγνωρίσουμε ως ένστικτο προς αποβολή.
Θέλω όμως να είμαι σαφής: οι πολιτικοί (από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι τον μέχρι πρότινος βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) που σουλατσάριζαν σήμερα στην συγκέντρωση των αστυνομικών έξω από το Α.Τ. Ομονοίας για να διαμαρτυρηθούν για τη «δολοφονική επίθεση», ενώ δεν έχουν πει ποτέ μία λέξη για τις πολύ περισσότερες και πολύ πιο «δολοφονικές» επιθέσεις της αστυνομίας, διεκδικούν απλά και μόνο το δικαίωμα της αστυνομίας στην αυθαιρεσία και την ανεξέλεγκτη βία.
Και ως εκ τούτου, είναι φανατικοί οπαδοί της βίας και εχθροί της ανθρωπότητας.
Γιάννης Ανδρουλιδάκης (από το fb)
