Του Φίλιππου Δεργιαδέ*
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία στο χώρο του Τύπου για τη ραγδαία εξάπλωση της εργασίας των συνταξιούχων αλλά και τους διπλοθεσίτες που διαθέτουν το προνόμιο της καλοπληρωμένης θέσης σε κάποιο δημόσιο ή δημοτικό ΜΜΕ. Με την ανεργία των δημοσιογράφων να έχει πιάσει 30άρια και 40άρια και σε μερικές περιοχές της χώρας να χτυπάει το..
50%, η απώλεια θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα της Ενημέρωσης από «χαλαρούς» συνταξιούχους και «εξασφαλισμένους» εργαζόμενους σε κάποιο ΜΜΕ του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κοστίζει πανάκριβα.
Πολλοί εκδότες – καναλάρχες και διευθυντές επιλέγουν να απασχολούν δημοσιογράφους συνταξιούχους και δημοσιογράφους των δημόσιων ΜΜΕ, διότι οι εν λόγω συνάδελφοι κοστίζουν λίγα και δεν έχουν πολλές απαιτήσεις δημοσιογραφικές και συνδικαλιστικές. Δηλαδή με λίγα χρήματα αγοράζουν αξιόπιστη εργασία έμπειρων κι επώνυμων συντακτών, οι οποίοι δεν καίγονται να ταράξουν την κοινωνία με έρευνες κι αποκαλύψεις ούτε ασχολούνται με τυχόν εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για αδήλωτη – μαύρη εργασία που εμφανίζεται ως «εθελοντική ή ελεύθερη συνεργασία», ενώ καλύπτει κανονικές θέσεις εργασίας, τις οποίες θα έπρεπε να καλύπτουν άνεργοι δημοσιογράφοι με κανονικές συμβάσεις εργασίας. Υπάρχουν βέβαια και τα λεγόμενα «ψώνια» που δεν αντέχουν μακριά από το γυαλί ή τις στήλες των εφημερίδων και παθιάζονται να ακούγονται κι ας μηρυκάζουν, χρόνια τώρα, τα ίδια σενάρια και φαντασιώσεις.
*O Φ. Δεργιαδές είναι μέλος της ΕΣΗΕΜΘ, πρώην εργασιακός εκπρόσωπος των εργαζομένων της «Μ» κια το κείμενό του είναι από το dailythess.gr
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία στο χώρο του Τύπου για τη ραγδαία εξάπλωση της εργασίας των συνταξιούχων αλλά και τους διπλοθεσίτες που διαθέτουν το προνόμιο της καλοπληρωμένης θέσης σε κάποιο δημόσιο ή δημοτικό ΜΜΕ. Με την ανεργία των δημοσιογράφων να έχει πιάσει 30άρια και 40άρια και σε μερικές περιοχές της χώρας να χτυπάει το..
50%, η απώλεια θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα της Ενημέρωσης από «χαλαρούς» συνταξιούχους και «εξασφαλισμένους» εργαζόμενους σε κάποιο ΜΜΕ του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κοστίζει πανάκριβα.
Πολλοί εκδότες – καναλάρχες και διευθυντές επιλέγουν να απασχολούν δημοσιογράφους συνταξιούχους και δημοσιογράφους των δημόσιων ΜΜΕ, διότι οι εν λόγω συνάδελφοι κοστίζουν λίγα και δεν έχουν πολλές απαιτήσεις δημοσιογραφικές και συνδικαλιστικές. Δηλαδή με λίγα χρήματα αγοράζουν αξιόπιστη εργασία έμπειρων κι επώνυμων συντακτών, οι οποίοι δεν καίγονται να ταράξουν την κοινωνία με έρευνες κι αποκαλύψεις ούτε ασχολούνται με τυχόν εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για αδήλωτη – μαύρη εργασία που εμφανίζεται ως «εθελοντική ή ελεύθερη συνεργασία», ενώ καλύπτει κανονικές θέσεις εργασίας, τις οποίες θα έπρεπε να καλύπτουν άνεργοι δημοσιογράφοι με κανονικές συμβάσεις εργασίας. Υπάρχουν βέβαια και τα λεγόμενα «ψώνια» που δεν αντέχουν μακριά από το γυαλί ή τις στήλες των εφημερίδων και παθιάζονται να ακούγονται κι ας μηρυκάζουν, χρόνια τώρα, τα ίδια σενάρια και φαντασιώσεις.
Τι κάνει το ΕΤΑΠ – ΜΜΕ;
Πρόσφατα σε σχόλιο του έγκριτου επί δημοσιογραφικών θεμάτων «Enimerosi24.gr», διαβάσαμε το εξής σχόλιο που απευθύνθηκε στο ΕΤΑΠ – ΜΜΕ:
«Μπορεί
σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι να εμφανίζονται ως ταγοί και υπερασπιστές
της νομιμότητας, πόσοι όμως την τηρούν για τον εαυτό τους; Δεκάδες
συνταξιούχοι δημοσιογράφοι (τους βλέπουμε, τους ακούμε και το διαβάζουμε
με το ονοματεπώνυμό τους) θέλουν (και έχουν) και την πίτα ολάκερη (τη
σύνταξή τους) και το σκύλο χορτάτο (το μισθό από τη δουλειά τους)… Τι
λέει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, το ασφαλιστικό τους ταμείο; Γιατί δεν περικόπτει το
60% της σύνταξής τους εφόσον εργάζονται όπως προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου;…
Τα μας μας και τα σας μας;… Βέβαια το μισθό τον παίρνουν είτε με
«μαύρα», είτε μέσω προσωπικής εταιρίας που ιδρύουν, είτε με το μπλοκάκι
τρίτου… Κι όλοι τους κήρυκες της νομιμότητας του δημοσίου βίου… Σα δεν
ντρέπονται… Το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ γιατί δεν κάνει κάποιον έλεγχο;».
Το εν λόγω σχόλιο δίνει και κάποια
στοιχεία, δηλαδή ότι εκτός από τα μαύρα υπάρχει και το κόλπο της
προσωπικής εταιρίας και η πληρωμή με μπλοκάκι τρίτου. Ωστόσο ειδικά για
τους συνταξιούχους τίθεται το ερώτημα: να εξαφανισθούν από την πιάτσα οι
συνταξιούχοι; Σαφέστατα όχι. Μπορούν να αρθρογραφούν με ένα διακριτό
τρόπο όσον αφορά την ιδιότητά τους, και με μία περιοδικότητα που θα
αποκλείει την κάλυψη δημοσιογραφικού έργου και θα κινείται στα πλαίσια
της καθαρής εθελοντικής προσφοράς, την οποία ο κλάδος, πρέπει να
επιζητά.
Υπάρχουν και οι διπλοθεσίτες του Δημοσίου
Ωστόσο πέρα από τους μάχιμους – απόμαχους
της δημοσιογραφίας, υπάρχουν δημοσιογράφοι που εργάζονται κανονικά σε
κάποιο δημόσιο ή δημοτικό ΜΜΕ και παράλληλα προσφέρουν την εργασία τους
σε ιδιωτικά ΜΜΕ καλύπτοντας σε πολλές περιπτώσεις ομοειδές ρεπορτάζ.
Εργαζόμενοι στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στην ΕΡΤ ή στην ERT3, σε
δημοτικά ΜΜΕ, όπως TV100, ειδικοί σύμβουλοι κι αποσπασμένοι σε
βουλευτικά γραφεία και εργαζόμενοι σε γραφεία Τύπου οργανισμών,
υπηρεσιών και υπουργείων, εργάζονται παράλληλα, φανερά ή κρυφά, σε
διάφορα ιδιωτικά ΜΜΕ. Αυτή η παράλληλη απασχόληση μπορεί να είναι πλήρης
με κανονικούς μισθούς, να είναι μερική ή με το κομμάτι ή να είναι
αδήλωτη. Μπορεί οι εν λόγω να επικαλούνται την υπάρχουσα νομοθεσία, αλλά
το ερώτημα παραμένει: το νόμιμο είναι και ηθικό;
Όλοι οι παραπάνω συνταξιούχοι και
διπλοθεσίτες τι προσφέρουν στην Ενημέρωση και συνολικά στον κλάδο; Ποιος
από αυτούς θα τρέξει, θα ιδρώσει και θα ματώσει για την Ενημέρωση,
έχοντας ήδη εξασφαλισμένο τον μισθό του Δημοσίου ή την σύνταξη; Ποιος
ειδικός σύμβουλος, αποσπασμένος ή διορισμένος σε γραφείο Τύπου δημόσιου
οργανισμού ή υπηρεσίας θα ασκήσει έλεγχο και κριτική στην πολιτική ή
κομματική εξουσία που τον καλοταΐζει; Ποιος συνταξιούχος μπορεί να
πιάσει τον σύγχρονο ρυθμό της νεολαίας και της κοινωνίας; Ποιος τέλος
πάντων που είναι διπλά διασφαλισμένος αλλά και εξαρτημένος θα τολμήσει
την ανεξάρτητη κι ελεύθερη δημοσιογραφία και θα παλέψει για εργασιακά,
ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα;
Αυτή η κατάσταση σίγουρα δεν
λειτουργεί υπέρ της διαφάνειας και της δημοκρατίας και σαφώς δημιουργεί
φαινόμενα χειραγώγησης της δημοσιογραφίας και στηρίζει σχέσεις διαπλοκής
στο χώρο του Τύπου.
Σε τοπικό επίπεδο ένα χαρακτηριστικό
παράδειγμα ΜΜΕ που απασχολεί κατά κόρον συνταξιούχους και διπλοθεσίτες
είναι η επανεκδιδόμενη εφημερίδα «Μακεδονία» των επιχειρηματιών, εμπόρων
και βιομηχάνων. Πολλοί συνταξιούχοι και διπλοθεσίτες του Δημοσίου έχουν
βρει ένα φιλόξενο πόστο στη «ΜτΚ» και προσφέρουν ρεπορτάζ, αρθρογραφία
μέχρι και πολιτική ανάλυση και παρουσίαση πολιτιστικών γεγονότων. Με τι
αντίτιμο; Πληρώνονται ή εργάζονται εθελοντικά; Κι αν δεν πληρώνονται,
γιατί εργάζονται εθελοντικά για ένα εγχείρημα που βαρύνεται με δεκάδες
χαμένες θέσεις εργασίας, εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτα δεδουλευμένα κι
αποζημιώσεις και εκατομμύρια χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία και στο
Δημόσιο;
Άλλα παραδείγματα είναι το δημοτικό TV100
που χρησιμοποιεί την εργασία συνταξιούχων αλλά επιτρέπει και την
διπλοθεσία, την οποία επίσης πριμοδοτούν συστηματικά το ΑΠΕ και η ΕΡΤ3.
Και αυτό συμβαίνει σε μία πόλη με την ανεργία των δημοσιογράφων στο 50%.
Και τα ονόματα υπάρχουν και είναι γνωστά…
Τι κάνει η κυβέρνηση; Οι Ενώσεις;
Θέλουμε να ρωτήσουμε την Πολιτεία δηλαδή τα
Ασφαλιστικά Ταμεία, το ΣΕΠΕ και τα αρμόδια υπουργεία Εργασίας και
Ενημέρωσης: τι σόι πολιτική είναι αυτή που επιτρέπει με κρατικό χρήμα
την απώλεια θέσεων εργασίας και ασφαλιστικών εισφορών σε έναν κλάδο με
χιλιάδες άνεργους και συνθήκες εργασίας μεσαιωνικής γαλέρας; Είναι
φιλεργατική ή φιλεργοδοτική;
Θέλουμε να ρωτήσουμε τις Ενώσεις Συντακτών
και την ΠΟΕΣΥ: εντάξει τα έχετε βρει σε όλα με τους εκδότες – καναλάρχες
και δεν τολμάτε ούτε κάποιες συμβολικές συνδικαλιστικές ενέργειες. Όμως
δεν καταλαβαίνετε πως σε λίγα χρόνια οι Ενώσεις θα εκπροσωπούν μόνο
συνταξιούχους και εργαζόμενους στο Δημόσιο;